Αν το «Μουσικό κουτί» έχει τη μισή θεαματικότητα της «Φάρμας» κάτι δεν πάει καλά

Σπάνια στον σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο η εμπορικότητα είναι ανάλογη της ποιότητας, Σχεδόν πάντα είναι αντιστρόφως ανάλογη. Το φτηνό πουλάει. Το δύσκολο το προτιμούν λίγοι. 

Δε θα πάω μακριά, θα φέρω για παράδειγμα τα δημοσιογραφικά θέματα που γίνονται δημοφιλή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι θα με καταλάβουν: Κάθεσαι παίρνεις μια συνέντευξη από έναν σπουδαίο επιστήμονα, λέει μέσα καταπληκτικά πράγματα και τελικά διαπιστώνεις ότι πάει… άπατη κι αυτή και ο επιστήμονας. Μετά από λίγο πέφτει ένα θέμα στη στήλη Life style: «Εριξε το instagram η εμφάνιση της Εμιλι Ραϊτακόφσκι» και το google analytics τρελαίνεται, «χτυπάει κόκκινα». Θέλεις να παραιτηθείς!

Επί του θέματος ο συνάδελφος, Σωτήρης Ζήκος, είχε πει κάποτε: «Οταν με ενημερώνουν ότι η εκπομπή μου ανέβηκε σε ακροαματικότητα, προβληματίζομαι. Σκέφτομαι πως μάλλον κάτι δεν κάνω καλά». Συμφωνώ μαζί του, το έχω δει να συμβαίνει από την ανάποδη: Ραδιοφωνικοί σταθμοί που έπαιζαν 1.000 τραγούδια, έβγαλαν τα 700, κράτησαν μόνο τα πασίγνωστα και έπαιζαν συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Οι σταθμοί ανέβασαν την ακροαματικότητά τους και φυσικά την εμπορική τους αξία. Σημεία των καιρών.

Τις τελευταίες μέρες γίνεται συζήτηση για την εκπομπή «Μουσικό κουτί» που μεταδίδεται για δεύτερη χρονιά στη δημόσια τηλεόραση. Πράγματι, πρόκειται για μια καταπληκτική παραγωγή που προάγει το ελληνικό τραγούδι αλλά και την υψηλή αισθητική, που πολλοί θεωρούν ότι είναι η «σύγχρονη ηθική» των ανθρώπων. Τα «δυνατά σημεία» του «μουσικού κουτιού» είναι η μπάντα του (όλοι τους νέα παιδιά και ταλαντούχα), το κλίμα που δημιουργούν οι παρουσιαστές του αλλά και η ανταπόκριση των καλλιτεχνών οι οποίοι πλέον γνωρίζουν τον σκοπό της εκπομπής και ανταποκρίνονται με ειλικρίνεια και ευγένεια στις ερωτήσεις και τα ζωντανά τους παιξίματα.

«Στολίδι» για την ελληνική τηλεόραση το «Μουσικό κουτί». «Ανάσα» ομορφιάς και διέξοδος ώστε να ακουστούν πολλοί νέοι καλλιτέχνες αλλά και καταξιωμένοι που παλεύουν να μην μείνουν στα «αζήτητα». Κι όμως, ακόμα κι αν γίνεται τεράστια συζήτηση κάθε βδομάδα για την εκπομπή, ακόμα κι αν όλοι οι ανταγωνιστές εκείνη την ώρα παίζουν «τα ίδια και τα ίδια», η θεαματικότητα που καταγράφει είναι πενιχρή. Απελπιστική σε σχέση με αυτό που αξίζει.

Θα σας πω μονάχα πως το επεισόδιο της παραμονής των Φώτων ήρθε τέταρτο και καταϊδρωμένο στη λίστα της εταιρείας που ερευνά την δημοφιλία των εκπομπών. Το ποσοστό της επί των ανοιχτών δεκτών ήταν 6,2%. Στεναχωρέθηκα, αν και το περίμενα. Εψαχνα μια καλή είδηση αλλά στο χώρο της τηλεόρασης, δυστυχώς, οι εκπλήξεις είναι ελάχιστες πια. Ολα παραμένουν προβλέψιμα και άκρως απογοητευτικά. Ποιες ήταν οι τρεις εκπομπές με τη μεγαλύτερη θεαματικότητα; Το Survivor με 27,6%, η «Γη της ελιάς» με 25,8% και η «Φάρμα» με 12,8%.

Το «Μουσικό κουτί» με Φαραντούρη και Ιωαννίδη, με Πορτοκάλογλου και Ρένα Μόρφη, με Χατζιδάκι και Θεοδωράκη πήρε το μισό ποσοστό από τη «Φάρμα». Κάτι σαν τη συνέντευξη του επιστήμονα και τη φωτογραφία της Εμιλι Ραϊτακόφσκι. Ο κανόνας δύσκολα ανατρέπεται: Το ποιοτικό δεν μπορεί να είναι εμπορικό. Νόμος. Χωρίς εξαιρέσεις.

Φυσικά όλα αυτά που αναλύω με γλυκόπικρο ύφος, ελάχιστα έως καθόλου απασχολούν τους συντελεστές του «Μουσικού κουτιού» και μπράβο τους. Αυτοί θα συνεχίσουν τη δουλειά τους, ίσως και με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα που κάποια «σκουπίδια» τούς υποσκελίζουν στους πίνακες θεαματικότητας. Με το ίδιο σκεπτικό μια ορχήστρα κλασικής μουσικής δεν πτοείται που παίζει σε μισό θέατρο ενώ τα κλαμπ και τα σκυλάδικα είναι γεμάτα. Αυτοί τη δουλειά τους και οι άλλοι τη δική τους και σε όποιον αρέσουν και οι μεν και οι δε.

Κάποτε, νεαροί ηθοποιοί είχαν ρωτήσει τον Ανδρέα Βουτσινά αν πίστευε ότι η παράσταση που θα ανέβαζαν θα είχε τελικά κόσμο. Ο Βουτσινάς απάντησε: «Εμείς θα τη στολίσουμε τη νύφη όπως της πρέπει κι αν θέλει ο γαμπρός ας έρθει». Την κρατάω χρόνια μέσα μου αυτήν την ατάκα και θεωρώ πως ταιριάζει σχεδόν σε όλες τις συλλογικές προσπάθειες στην Τέχνη και στον Πολιτισμό. Εσύ κάνεις αυτό που πιστεύεις. Με καθαρή καρδιά και συνέπεια. Σαν να στολίζεις με κάθε λεπτομέρεια τη νύφη. Αν θέλει ο «γαμπρός» θα έρθει. Με το ζόρι παντρειά δε γίνεται. Αν δεν έρθει, αυτός θα χάσει.

Υ.Γ.: Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια πολλές νύφες περιμένουν με τις ώρες στην εκκλησία. Γιατί πολλοί «μπούφοι» γαμπροί βλέπουν τον Παναγιώτη Ψωμιάδη και την Αγγελική Ηλιάδη στη «Φάρμα». Το είπαμε, ωστόσο, πιο πάνω: Με το ζόρι, όμως, δε γίνεται παντρειά.