Αμβλώσεις: Δεν ζούμε σε συντηρητική αλλά σε υποκριτική κοινωνία

Το σύνθημα στον τοίχο της Αγίου Δημητρίου έχει από χρόνια γραμμένη μια μεγάλη αλήθεια: «Δε ζούμε σε συντηρητική κοινωνία. Ζούμε σε υποκριτική κοινωνία». 

Ξαφνικά κι από το πουθενά ανοίγει – και – στην Ελλάδα ξανά συζήτηση για το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση καθώς στις ΗΠΑ, εξαιτίας μιας αλλαγής στη σύνθεση των δικαστών του ανώτατου δικαστηρίου, ακυρώθηκε νόμος που παρείχε το συγκεκριμένο δικαίωμα. Την τοποθέτηση τριών συντηρητικών δικαστικών στο συγκεκριμένο όργανο, πρόλαβε να επιβάλλει ο Ντόναλντ Τραμπ πριν αποχωρήσει κι αυτός από τον Λευκό Οίκο. Φανταστείτε τι άλλο θα περνούσε αν παρέμενε πλανητάρχης.

Κακώς έγραψα πως η συζήτηση περί δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση ξεκίνησε ξαφνικά. Ουσιαστικά ποτέ δε σταμάτησε, όσοι νόμοι κι αν ψηφίστηκαν παντού στον σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο. Ταυτόχρονα με την εξέλιξη και την διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γυναικών, της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, των μειονοτήτων, πάντα η σκοτεινή συντήρηση, με περίσσια υποκρισία, ηθικολογία, πουριτανισμό, θρησκοληψία, προσπαθεί να γυρίσει τις κοινωνίες πίσω σε καιρούς ξεχασμένους. Δεν το καταφέρνει πάντα, αλλά, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως σπάνια παρατάει τα όπλα. Είναι επίμονη στα όρια της ψύχωσης.

Φυσικά και δεν είναι μόνο στην Ελλάδα προβληματική η παρέμβαση της «δεξιάς συντήρησης» στο ζήτημα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των (αδύναμων πρωτίστως) ανθρώπων. Στην Βραζιλία ο Μπολσονάρο νομοθετεί εναντίον των γκέι. Στην Ουγγαρία ο Ορμπαν απαγόρευσε κάθε αναφορά των σχολικών βιβλίων στην LGBTQ+ κοινότητα. Στη Γαλλία ο Μακρόν κλείνει το μάτι στο θρησκόληπτο κοινό του επιβάλλοντας μια ατζέντα καθωσπρεπισμού με θύματα τις γυναίκες και τους ομοφυλόφιλους. Στην Τουρκία η επιβολή του θρησκευτικού συντηρητισμού στο ντύσιμο των γυναικών, στην κατανάλωση αλκοόλ, στη διασκέδαση είναι πια σοκαριστική (για δικαίωμα στην άμβλωση, ούτε λόγος). Χειρότερη περίπτωση όλων, είναι φυσικά ο Ντόναλντ Τραμπ αλλά με αυτόν τουλάχιστον ξεμπερδέψαμε γιατί αν συνέχιζε με δεύτερη θητεία, δύσκολα να μην έβγαινε και η Κου Κλουξ Κλαν στους δρόμους.

Στην Ελλάδα, μετά τις τομές στην κοινωνία που νομοθέτησε το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ‘80, πάντα οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας επιχειρούσαν να μας επαναφέρουν στο «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια». Από τον πολιτικό γάμο και τις υιοθεσίες μέχρι την αναγνώριση φύλου, τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, τα δικαιώματα των γκέι στα σώματα ασφαλείας, στο δημόσιο, όλα επανέρχονταν σε μια όσο πιο συντηρητική κατάσταση μπορούσαν να επιβάλλουν οι ατζέντες της κάθε δεξιάς κυβέρνησης. Ακόμα και πρόσφατα είναι απίστευτος ο τρόπος που η Νέα Δημοκρατία έκανε αντιπολίτευση στους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, την τακτοποίηση ζητημάτων νομικών, όπως κληρονομιές, γραφειοκρατεία, εκπροσώπηση στο δημόσιο, κοινές φορολογικές δηλώσεις μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

Και να ήταν μόνον αυτά; Πρόσφατα το υπουργείο Παιδείας έτρεχε μετά την κατακραυγή να αποσύρει τα εκπαιδευτικά βίντεο για τις αμβλώσεις και η προεδρία της Δημοκρατίας την στήριξη της στο κατάπτυστο «συνέδριο γονιμότητας» των Ιωαννίνων. Δεν ξεχνάμε και την δήλωση του Αδωνι Γεωργιάδη με αφορμή εμετικό πρωτοσέλιδο αθλητικής εφημερίδας κατά των αμβλώσεων που έλεγε ότι «ΝΑΙ ΜΕΝ έχουν δικαίωμα οι γυναίκες στο σώμα τους ΑΛΛΑ αν γίνονταν λιγότερες εκτρώσεις θα είχαμε μικρότερη υπογεννητικότητα».

Σήμερα η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, δήλωσε (και μπράβο της) στο λογαριασμό της στο Facebook πως «η απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου που καταργεί το δικαίωμα στις αμβλώσεις είναι μια πρωτοφανής οπισθοδρόμηση». Το τι γίνεται κάτω από την ανάρτηση με αρνητικά σχόλια ψηφοφόρων της, δε λέγεται. Την αποδοκιμάζουν με χυδαίους χαρακτηρισμούς γιατί απλά η ίδια η υπουργός με τις πράξεις και τις δηλώσεις της, με τον εναγκαλισμό της με την εκκλησία και την ακροδεξιά, αυτές τις προσδοκίες δημιούργησε και αυτό το κοινό προσέλκυσε: το βαθιά συντηρητικό. Έτσι όπως έστρωσε, έτσι θα κοιμηθεί.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει σήμερα «προβληματισμένος με την απόφαση στις ΗΠΑ», η οποία είναι «βήμα πίσω στα δικαιώματα των γυναικών» ξεχνώντας πως μέσα στο κόμμα του έχει δεκάδες στελέχη, ακόμα και βουλευτές και υπουργούς, που ψήφισαν εναντίον όλων των νομοθετημάτων για τις γυναίκες και την LGBTQ+ κοινότητα.

Ίσως δεν ενδιαφέρει κανέναν σας η γνώμη μου για το θέμα των αμβλώσεων. Θα την πω με την αυτοπεποίθηση του γονιού τριών παιδιών: Κάθε άνθρωπος έχει το απόλυτο δικαίωμα πάνω στο σώμα του. Έχει δικαίωμα και όχι υποχρέωση να φέρει στον κόσμο όσα παιδιά θέλει. Αν και μόνον αν θέλει. Καμιά γυναίκα δε χαίρεται να σταματήσει την εγκυμοσύνη της. Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι που μπορεί να την οδηγήσουν σε αυτήν την απόφαση. Πριν, λοιπόν, οι ινστρούκτορες της συντήρησης και της ηθικολογίας προσπαθήσουν να επιβάλλουν το τι έχει ή δεν έχει δικαίωμα μια γυναίκα να κάνει, ας φροντίσουν (ας φροντίσουμε όλοι) ώστε μια γυναίκα να μην οδηγείται στο να αποφασίσει να διακόψει την εγκυμοσύνη της. Εκτός κι αν νομίζουμε ότι για την αύξηση των αμβλώσεων (που δεν μπαίνω καν στη συζήτηση αν είναι ή όχι δικαίωμα των γυναικών γιατί θεωρώ πως προσβάλλει τη νοημοσύνη σας) δε φταίει η φτωχοποίηση της ζωής μας, οι λιγότερες ευκαιρίες στις γυναίκες, η απουσία κοινωνικού κράτους, ο μισογυνισμός, οι βιασμοί που προκαλούν εγκυμοσύνες, τα προβληματικά οικογενειακά περιβάλλοντα και τόσα ακόμα.

Πριν μάς κουνήσουν το δάχτυλο όλοι αυτοί που ανησυχούν για τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού, ας φροντίσουν να φτιάξουν ένα καλύτερο μέλλον στα γεννημένα παιδιά που παραμένουν εγκαταλελειμμένα σε νοσοκομεία και ιδρύματα, ας απλοποιήσουν τις διαδικασίες αναδοχής και υιοθεσίας, ας στηρίξουν τους νέους που δουλεύουν για 400 ευρώ μπας και κάνουν επιτέλους την οικογένεια που ονειρεύονται και μετά ξαναμιλάμε για υπογεννητικότητα.

Ειλικρινά χάρηκα για την τοποθέτηση της Νίκης Κεραμέως αλλά και του Κυριάκου Μητσοτάκη σήμερα. Ξέρετε πόσο έχω αρθρογραφήσει εναντίον της πολιτικής τους αυτά τα χρόνια. Ελπίζω με τέτοια παρρησία και μοντέρνα καθαρή ματιά να τοποθετηθούν από εδώ και στο εξής για όλα τα συγκρουσιακά ζητήματα που προκύπτουν. Αν και δεν είναι και τόσο αισιόδοξος. Ας με διαψεύσουν. Μακάρι.