Άλλη μια βδομάδα στην Βόρεια Κορέα της Ελλάδας που οι ***ταλιμπάν κυνηγάνε με τσουγκράνες την τέχνη
Από τέχνη σε τέχνη καμία ελευθέρια. Γράφει η Νικολέτα Τσορμπατζόγλου.
Ο μήνας στον Μεσαίωνα συνεχίζεται στην όμορφη χώρα μας. Αρχικά να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο για τα ωραία μηνύματα και σχόλια στην προηγούμενη άποψη μου.
Αποδείξατε το ποιντ μου χωρίς να κάνω τίποτα, θένκιου μπέιμπς. Θα έγραφα πολλά περισσότερα αλλά θα συγκρατηθώ για να κρατήσω το δίκιο μου.
Πάμε στα παρατράγουδα αυτής της εβδομάδας, τα οποία έγιναν στην πόλη μας. Έξω από το «Αριστοτέλειον» μαζεύτηκαν 80 με 100 γραφικές αλλά επικίνδυνες φιγούρες γιατί τους ενόχλησε αφίσα που έκανε ο Χριστόφορος Ζαραλίκος. Εδώ να πούμε πως αφίσα κυκλοφορεί από τον Σεπτέμβριο, μάλλον το αντιλήφθηκαν λίγο «καθυστερημένα» έξι μήνες μετά.
Στην προηγούμενη παράσταση του Ζαραλίκου στην Θεσσαλονίκη δεν έγινε τίποτα, πως μαζεύτηκε το παλιό καστ της Ανίτας Πάνια έξω από το θέατρο έτσι ξαφνικά ένας Θεός ξέρει μόνο, μάλλον αυτός της κωμωδίας.
Πριν πάμε στα σοβαρά να πούμε πως οι τύποι αυτοί μονό κακό δεν έκαναν γιατί τώρα όλοι ασχολήθηκαν με την παράσταση του Ζαραλίκου και όλο και περισσότεροι ήθελαν να πάνε να την δούνε.
Πάμε στα σοβαρά. Γιατί ένας ηθοποιός που κάνεις stand up πρέπει κάθε χρόνο να απειλείται η ζωή του, η οικογένεια του από μπράβους, από γραφικούς παλαιοημερολογίτες και βουλευτές και να μην μπορεί να εκφέρει ελευθέρα την άποψή του και να παράγει ανενόχλητος την τέχνη του. Σε ποια δημοκρατία ζούμε , που ΄όταν ρωτείται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αντί να σχολιάσει τους τραπουκισμούς που δέχεται ένας καλλιτέχνης σχολιάζει το περιεχόμενο του με υπεράνω υφάκι.
Αυτή είναι η χώρα μας. Καλό μεσαίωνα όσο και να σας πονάει.