Το Παρίσι υπό πίεση: Οικονομική πειθαρχία και πολιτική αστάθεια

Tο δημόσιο χρέος της χώρας φτάνει τα 3,3 τρισεκατομμύρια ευρώ, με τους ετήσιους τόκους εξυπηρέτησης να αγγίζουν τα 62 δισεκατομμύρια.

Η Γαλλία διανύει μία από τις πιο κρίσιμες πολιτικές και οικονομικές περιόδους των τελευταίων δεκαετιών. Η κυβέρνηση του Φρανσουά Μπαϊρού, σε μια προσπάθεια να συγκρατήσει το δημόσιο έλλειμμα που το 2024 ανήλθε στο 5,8% του ΑΕΠ, παρουσίασε έναν προϋπολογισμό-σταθμό ύψους 44 δισεκατομμυρίων ευρώ. Πρόκειται για ένα σκληρό πακέτο λιτότητας που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την κατάργηση δύο εθνικών αργιών της Δευτέρας του Πάσχα και της 8ης Μαΐου με στόχο την ενίσχυση της παραγωγικότητας και την εξοικονόμηση άνω των τεσσάρων δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Παράλληλα, το κράτος προχωρά σε πάγωμα των δημοσίων δαπανών, με μοναδικές εξαιρέσεις την άμυνα, τις συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα, ενώ αναμένεται και αυστηροποίηση των προϋποθέσεων για την καταβολή επιδομάτων ανεργίας. Στον τομέα της υγείας, προγραμματίζεται περικοπή δαπανών ύψους πέντε δισεκατομμυρίων ευρώ, προκαλώντας ήδη την αντίδραση των συνδικάτων.

Την ίδια ώρα, το δημόσιο χρέος της χώρας φτάνει τα 3,3 τρισεκατομμύρια ευρώ, με τους ετήσιους τόκους εξυπηρέτησης να αγγίζουν τα 62 δισεκατομμύρια, δημιουργώντας ένα κλίμα εντεινόμενης πίεσης στις αγορές. Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, όπως η Moody’s, έχουν ήδη προειδοποιήσει για πιθανή υποβάθμιση, ενώ οι επενδυτές στρέφουν την προσοχή τους σε πιο σταθερά περιβάλλοντα, όπως η Γερμανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Παρόλα αυτά, η γαλλική κυβέρνηση επιλέγει να ενισχύσει αποφασιστικά τον αμυντικό της προϋπολογισμό, με τον Εμανουέλ Μακρόν να ανακοινώνει αύξηση της χρηματοδότησης κατά 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2027. Ο συνολικός αμυντικός προϋπολογισμός της χώρας αναμένεται να φτάσει τα 64 δισεκατομμύρια ετησίως, υπερδιπλάσιος σε σχέση με το 2017, με στόχο όχι μόνο την ασφάλεια αλλά και την ενίσχυση του γεωστρατηγικού της αποτυπώματος εντός ΝΑΤΟ.

Το εσωτερικό πολιτικό κλίμα παραμένει ιδιαίτερα τεταμένο. Η κυβέρνηση, χωρίς απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, βασίζεται στην ανοχή των Σοσιαλιστών για να περάσει τα μέτρα. Οι διαπραγματεύσεις είναι σκληρές, ενώ η χρήση του άρθρου 49.3 για την παράκαμψη του Κοινοβουλίου έχει ήδη προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις και νέες κινητοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα εκφράζουν έντονη δυσαρέσκεια για τη λιτότητα, με απεργίες να παραλύουν πρόσφατα τα αεροδρόμια της χώρας, ακυρώνοντας έως και το 50% των πτήσεων στο Παρίσι. Παράλληλα, η κοινωνική ένταση ενισχύεται από τις κινητοποιήσεις υπέρ της ακροδεξιάς, ιδίως μετά την καταδίκη της Μαρίν Λεπέν για διαφθορά, που επανέφερε το θέμα της πολιτικής ηγεσίας της άκρας δεξιάς στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης.

Σε διεθνές επίπεδο, η Γαλλία επιχειρεί να ενισχύσει το διπλωματικό της αποτύπωμα. Η πρόσφατη επίσκεψη του Εμανουέλ Μακρόν στο Ηνωμένο Βασίλειο έδωσε το στίγμα μιας νέας στρατηγικής συνεργασίας σε τομείς όπως η μετανάστευση, η τεχνολογία και η κοινή ευρωπαϊκή άμυνα. Η Στρατηγική Επανεκτίμηση του 2025 εστιάζει στην ανάσχεση της ρωσικής επιρροής, στη θωράκιση των κυβερνουποδομών και στην ενίσχυση των διαστημικών και δορυφορικών δυνατοτήτων της χώρας. Όλα αυτά, ωστόσο, συντελούνται σε ένα περιβάλλον εύθραυστο, με την οικονομία να αναπτύσσεται πιο αργά από το προβλεπόμενο μόλις 0,9% για το 2025 σύμφωνα με τη Banque de France και την κοινωνική συνοχή να δοκιμάζεται διαρκώς.

Καθώς η Γαλλία εισέρχεται σε μια περίοδο πολλαπλών μεταβάσεων, η πολιτική της ηγεσία καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στη δημοσιονομική πειθαρχία, την κοινωνική ανοχή και τη διεθνή φιλοδοξία. Το στοίχημα δεν είναι μόνο πολιτικό ή οικονομικό, αλλά αφορά την ίδια την ικανότητα του κράτους να επιβάλει αλλαγές χωρίς να διαρρήξει το συμβόλαιο εμπιστοσύνης με τους πολίτες του. Καθώς η Γαλλία εισέρχεται σε μια περίοδο πολλαπλών μεταβάσεων, η πολιτική της ηγεσία καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στη δημοσιονομική πειθαρχία, την κοινωνική ανοχή και τη διεθνή φιλοδοξία. Το στοίχημα δεν είναι μόνο πολιτικό ή οικονομικό, αλλά αφορά την ίδια την ικανότητα του κράτους να επιβάλει αλλαγές χωρίς να διαρρήξει το συμβόλαιο εμπιστοσύνης με τους πολίτες του. Με τις επόμενες προεδρικές εκλογές να έχουν προγραμματιστεί για την άνοιξη του 2027, κάθε πολιτική απόφαση πλέον αποκτά εκλογικό αποτύπωμα και κάθε κοινωνική αντίδραση ενδέχεται να διαμορφώσει τους νέους συσχετισμούς εξουσίας στη μετα-Μακρόν εποχή.