Χωρίς στόχους και με όνειρα παγιδευμένα – Έρευνα για την «άγρια δύση» της εργασίας

Η ελληνική αγορά εργασίας το 2025 μοιάζει με έναν δύσκολο αγώνα, στα άλογα και στα… κατσάβραχα, ειδικά για όσους είναι μεταξύ 17 και 34 ετών.

Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν δεν είναι απλώς αριθμοί σε μια έρευνα, όπως αυτή του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ* αλλά καθημερινές εμπειρίες και πίκρες που δοκιμάζουν την αντοχή και την υπομονή τους. Ξοδεύουν το χρόνο, την ενέργεια και την ελπίδα για κάτι καλύτερο που μάταια περιμένουν. Οι νέοι εργαζόμενοι νιώθουν πιεσμένοι, συχνά παγιδευμένοι σε δουλειές που τους εξαντλούν, χωρίς να τους δίνουν χώρο να αναπνεύσουν ή να ονειρευτούν κάτι καλύτερο. Οι περισσότεροι, όπως αναδεικνύει η έρευνα* νιώθουν αυτή την πίεση τρέχοντας να προλάβουν αυστηρά χρονοδιαγράμματα, με το άγχος σαν ένα αόρατο και αβάσταχτο βάρος.

Αργή και σταθερή… αποδυνάμωση

Πολλοί λένε ότι το στρες από τη δουλειά δεν μένει στο γραφείο ή το μαγαζί, το κουβαλούν σπίτι τους, επηρεάζοντας τις σχέσεις τους με την οικογένεια και τους φίλους. Είναι σαν να ζουν σε έναν κύκλο κούρασης, με τον ύπνο να διακόπτεται και την ψυχολογία τους να φθείρεται μέρα με τη μέρα, ειδικά σε δουλειές όπως στην εστίαση ή τον τουρισμό, όπου οι ρυθμοί είναι εξοντωτικοί. Ακόμα πιο σκληρό είναι ότι πολλοί νέοι αντιμετωπίζουν διακρίσεις και συμπεριφορές που τους κάνουν να νιώθουν μικροί ή ανεπιθύμητοι.

“Σπούδασε για να γίνεις άνθρωπος”

Κάποιοι και κάποιες βιώνουν παρενόχληση ή εκφοβισμό, ενώ άλλοι νιώθουν ότι η ηλικία τους ή ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός γίνονται λόγοι για να τους κρίνουν ή να τους υποτιμήσουν. Και ενώ φέρνουν ενέργεια, γνώσεις και όρεξη, συχνά νιώθουν ότι οι δεξιότητές τους πάνε χαμένες. Πολλοί έχουν σπουδάσει και έχουν καταχρεώσει τους γονείς τους, αλλά καταλήγουν σε δουλειές που δεν ταιριάζουν με τα προσόντα τους ή με τα… όνειρα τους. Κι όμως οι μαναδες και οι πατεράδες τους ήθελαν να σπουδάσουν για να έχουν πιθανότητες να αποκτήσουν καλύτερη ζωή και όχι τη ζωή και τη δουλειά που σήμερα ΄έχουν.

Ετοιμάζουν βαλίτσες…

Οι περισσότεροι δεν έχουν πρόσβαση σε προγράμματα εκπαίδευσης από τους εργοδότες τους, ειδικά σε μικρές επιχειρήσεις, που είναι ο κύριος εργοδότης στην Ελλάδα. Αυτό τους κάνει να νιώθουν ότι οι κόποι τους στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο δεν έχουν αξία, κάτι που τσακίζει την αυτοπεποίθησή τους και τους γεμίζει ανασφάλεια. Αυτή η κατάσταση δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα της δουλειάς, είναι κάτι που επηρεάζει όλη τους τη ζωή.

Σπουδάζουν Ελλάδα, δουλεύουν… εξωτερικό

Κάποιοι σκέφτονται να τα παρατήσουν ή να φύγουν στο εξωτερικό, ψάχνοντας ένα μέλλον και ένα περιβάλλον που να τους σέβεται. Όμως, η λύση δεν είναι να φύγουν από μια Ελλάδα με το δημογραφικό να είναι το νούμερο ένα πρόβλημα. Χρειάζονται στον τόπο τους, με δουλειές που να αξιοποιούν τα ταλέντα τους, ευκαιρίες να μάθουν και να εξελιχθούν, και ένα περιβάλλον που να τους προστατεύει αντί να τους εξουθενώνει. Αυτό δεν είναι επένδυση στο μέλλον, αυτό δεν ξέρω τι είναι…

@karapanagiotidu

Δειτε εδώ ολη την ερευνα: * https://www.inegsee.gr/ekdosi/i-piotita-tis-ergasias-stin-ellada-kinoniko-perivallon-kathikonta-ergasias-anaptyxi-dexiotiton/