«Wednesday 2»: Η δεύτερη σεζόν βρίσκει τον ρυθμό της (VIDEO)
Περιμένοντας τα επόμενα επεισόδια, πάμε να δούμε πως μας φάνηκε η αρχή της δεύτερης σεζόν.
Η Wednesday επέστρεψε στο Netflix στις 6 Αυγούστου με τα πρώτα τέσσερα επεισόδια της δεύτερης σεζόν και, για πρώτη φορά, μοιάζει να ξέρει ακριβώς ποια θέλει να είναι.
Αν η πρώτη σεζόν έμοιαζε με πείραμα ύφους –μια μίξη της γοτθικής αισθητικής του Tim Burton με το teen drama και μια δόση από… Monster High: The Movie– η νέα σεζόν δείχνει να αφήνει πίσω της την αμηχανία και να επενδύει σε μια πιο στέρεη αφηγηματική ταυτότητα.
Η επιστροφή της Wednesday στην ακαδημία Nevermore σηματοδοτεί και την έναρξη μιας πιο ώριμης αφήγησης. Το εφηβικό στοιχείο παραμένει, αλλά αυτή τη φορά πλαισιώνεται από μυστήριο, σκοτεινή ατμόσφαιρα και μια πλοκή που ξέρει πού πάει. Η παρουσία νέων χαρακτήρων –μεταξύ των οποίων ο νέος διευθυντής και ο αδελφός της, Pugsley, που πλέον φοιτά κι αυτός στο Nevermore– δίνει φρέσκο αέρα και ανοίγει τον δρόμο για νέες δυναμικές. Η κεντρική υπόθεση, μια μυστική κυβερνητική συνωμοσία με πειράματα σε περιθωριοποιημένα άτομα μέσα από το ψυχιατρικό ίδρυμα Willow Hill, προσθέτει ένα στοιχείο θρίλερ που έλειπε από την προηγούμενη σεζόν.
Η παραγωγή παραμένει προσεγμένη, με σκηνοθεσία που τιμά το υλικό και αισθητική που παραμένει σήμα κατατεθέν. Οι σχέσεις εξελίσσονται: η φιλία της Wednesday με την Enid αποκτά βάθος, οι σκηνές με την οικογένειά της έχουν μεγαλύτερη συναισθηματική βαρύτητα, ενώ το σκοτεινό χιούμορ επιστρέφει με μεγαλύτερη ακρίβεια. Το αποτέλεσμα είναι πιο δεμένο και συνεκτικό, χωρίς να χάνει τον νεανικό παλμό του.
Η δεύτερη σεζόν δεν επιχειρεί να ανατρέψει πλήρως τις ισορροπίες – και σωστά. Αντίθετα, εξελίσσει όσα λειτούργησαν, διορθώνει τις αδυναμίες και χτίζει σταδιακά προς μια κορύφωση που, αν κριθεί επιτυχημένη στα επόμενα επεισόδια της 3ης Σεπτεμβρίου, μπορεί να καθιερώσει τη Wednesday ως κάτι παραπάνω από ένα viral φαινόμενο.
Για πρώτη φορά, η σειρά μοιάζει να κοιτάζει μπροστά με αυτοπεποίθηση – και ίσως, αν συνεχίσει έτσι, να κερδίσει όχι μόνο το κοινό που αγαπά την αισθητική, αλλά και εκείνο που ζητά ιστορίες με ουσία.