«Squid Game»: Μήπως το παρατράβηξαν (VIDEO)

Όταν το Squid Game έκανε πρεμιέρα το 2021, κανείς δεν περίμενε το μέγεθος της επίδρασης που θα είχε.

Μια σειρά από τη Νότια Κορέα, ντυμένη με τα χρώματα του παιδικού παιχνιδιού και βαμμένη στο αίμα, κατάφερε να γίνει η φωνή μιας παγκόσμιας αγωνίας: της ανάγκης για επιβίωση μέσα σε ένα άνισο και απάνθρωπο σύστημα.

Μετά από δύο σεζόν που σφράγισαν τη σύγχρονη τηλεοπτική ιστορία και ανέδειξαν τη νοτιοκορεατική μυθοπλασία σε παγκόσμιο φαινόμενο, το Squid Game επιστρέφει με την τρίτη και τελευταία του σεζόν. Ένα φινάλε που επιχειρεί να κλείσει τον κύκλο με έναν πιο ώριμο και εσωτερικό τόνο, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους από το σοκ στην υπαρξιακή ενδοσκόπηση.

Η σειρά εγκαταλείπει εν μέρει τον αιφνιδιασμό που χαρακτήρισε τον πρώτο κύκλο. Δεν προσπαθεί να μας πιάσει απροετοίμαστους. Αντίθετα, επικεντρώνεται στις ενοχές, στα ηθικά διλήμματα και στις προσωπικές απώλειες των χαρακτήρων. Η ιστορία συνεχίζεται ακριβώς από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη σεζόν: ο Gi-hun, πιο σκοτεινός και αποφασισμένος από ποτέ, επιστρέφει στο παιχνίδι όχι ως παίκτης αυτή τη φορά, αλλά ως εσωτερικός αντίπαλος του ίδιου του συστήματος.

Η τρίτη σεζόν είναι πιο σκοτεινή, πιο αργή, αλλά και πιο εσωτερική. Οι νέες δοκιμασίες, όπως το “Sky Squid Game” και το “Hide and Seek”, είναι καλοδουλεμένες, όχι για να εντυπωσιάσουν, αλλά για να καθρεφτίσουν τα εσωτερικά αδιέξοδα των παικτών. Όμως κάπου εκεί αρχίζει και το πρόβλημα: όταν η πρόθεση υπερβαίνει το αποτέλεσμα.

Η σκηνοθεσία παραμένει υψηλού επιπέδου, με άρτια σκηνικά και προσεγμένο οπτικό ύφος. Ξεχωρίζει ιδιαίτερα το επεισόδιο με τον λαβύρινθο και το ζωγραφισμένο ταβάνι, που ισορροπεί ανάμεσα στο σουρεαλιστικό και το αποκαλυπτικό. Παρότι ο ρυθμός είναι πιο αργός από ό,τι ίσως περιμέναμε, η ένταση δεν χάνεται ποτέ πραγματικά. Υπάρχουν, ωστόσο, στιγμές υπερβολής—ιδίως στους τρόπους που παρουσιάζονται οι VIPs—οι οποίες αποδυναμώνουν κάπως τη σοβαρότητα του σχολιασμού που επιχειρεί η σειρά.

Οι ερμηνείες κινούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα, με τον Lee Jung-jae να δίνει μια βαθιά, εσωτερική ερμηνεία ενός Gi-hun πλέον απογυμνωμένου από ελπίδες, αλλά όχι από αποστολή. Η Jo Yu-ri ενσαρκώνει με συγκινητικό τρόπο τη Jun-hee, ενώ ο Park Sung-hoon προσθέτει ένα απρόσμενο βάθος στον ρόλο του Hyun-ju. Κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες δεν προλαβαίνουν να αναπτυχθούν επαρκώς, όμως ο πυρήνας παραμένει στιβαρός.

Γιατί, όσο και αν οι δημιουργοί προσπαθούν να δώσουν ένα θεματικά ολοκληρωμένο φινάλε, η σεζόν μοιάζει να αναπαράγει δομές και στιγμές που έχουμε ξαναδεί. Η αίσθηση της ανακύκλωσης δεν λείπει. Οι δραματικές κορυφώσεις υπάρχουν, αλλά δεν ξεπερνούν ποτέ τον πήχη που έθεσε η ίδια η σειρά στην αρχή της.

Και εδώ τίθεται ένα εύλογο ερώτημα: τελικά, ήταν απαραίτητη η τρίτη σεζόν; Ναι, σε επίπεδο χαρακτήρων και μηνυμάτων, υπήρχε λόγος να κλείσει ο κύκλος. Όμως, το τίμημα ήταν μια αφήγηση άνιση, που ενίοτε διστάζει να πάρει ρίσκα. Το κοινό εμφανίζεται διχασμένο και όχι άδικα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που νιώθουν πως η σειρά έχασε λίγη από τη μαγεία της προσπαθώντας να κρατήσει ισορροπίες ανάμεσα στο πολιτικό σχόλιο και το συναισθηματικό δράμα.

Κι όμως, δεν μπορώ να πω πως απογοητεύτηκα. Ίσως επειδή Squid Game δεν ήταν ποτέ απλώς μια σειρά επιβίωσης. Ήταν μια σύγχρονη αλληγορία για τον κόσμο μας. Ένας κόσμος όπου η ζωή έχει μετατραπεί σε παιχνίδι με κανόνες που αλλάζουν αυθαίρετα, όπου η «ελευθερία» παρουσιάζεται ως επιλογή ενώ είναι αυστηρά ελεγχόμενη. Μέσα σε αυτήν την κατασκευή, η ύπαρξη ενός βρέφους που επιβιώνει στο τέλος δεν είναι αισιοδοξία. Είναι προειδοποίηση.

Ύστερα από τρεις σεζόν, λοιπόν, το Squid Game ρίχνει αυλαία. Όχι με τον θόρυβο που ξεκίνησε, αλλά με έναν υπόκωφο αναστεναγμό. Δεν πρόκειται για φινάλε που θα περάσει στην ιστορία, αλλά είναι τίμιο, ανθρώπινο και συνεπές στις θεματικές του. Κι αυτό, στις μέρες μας, δεν είναι λίγο.

Disney+: Ποιες σειρές επιστρέφουν δυναμικά από το καλοκαίρι (VIDEO)