Οι πρώτες εντυπώσεις από τις καινούργιες σειρές της φετινής σεζόν

Φέτος ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, οι επιλογές ξεπερνούν τα δεδομένα της ελληνικής τηλεόρασης και καταλήγουν να φέρνουν σύγχυση στον τηλεθεατή. Για αυτό ξεχωρίσαμε μερικές σειρές που αξίζουν να τους δώσεις μια ευκαιρία αλλά και μερικές που δεν κατάφεραν να φτάσουν τις προσδοκίες που δημιούργησαν.

Άλλη μια φορά πρωταγωνιστής στην πλειονότητα των σειρών είναι η παρελθοντολογία. Η νέα τάση που έγινε κανόνας εμφανίστηκε από τις «Άγριες Μέλισσες» που κατάφεραν με επιτυχία να μεταδώσουν το κλίμα της εποχής στην σύγχρονη ελληνική τηλεόραση.

Σε αυτήν την σεζόν, λίγες σειρές μπόρεσαν να ακολουθήσουν ότι κατάφεραν οι «Άγριες Μέλισσες». Πέρα από τις φολκλόρ σειρές, τα κανάλια έκαναν προσπάθειες για σύγχρονη μυθοπλασία ή για σενάρια που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες.

ΕΡΤ

«Ηλέκτρα»

Θα έλειπε η ΕΡΤ από το νέο trend σειρά που θυμίζει «Άγριες Μέλισσές»; Όχι φυσικά. Τα βασικά στοιχεία τα έχουμε, παλιά εποχή καθώς εξελίσσεται στην περίοδο της επταετίας, μια πρωταγωνίστρια που παντρεύεται με προξενείο και  παρενοχλείται σεξουαλικά, ένα νόθο παιδί και μια δολοφονία. Με αλλά λόγια η πρωταγωνίστρια της σειράς η Ηλέκτρα (Έμιλυ Κολιανδρή) παντρεύεται με προξενείο τον Σωτήρη (Τάσο Γιαννόπουλο). Όμως λίγο πριν τον γάμο ο αδελφός του μέλλοντα άντρα της, την βιάζει και την αφήνει έγκυο, με αποτέλεσμα να  παρουσιάζει αυτό το παιδί στον άντρα της ως δικό του κρύβοντας του την αλήθεια. Στα πρώτα επεισόδια βλέπουμε τον Σωτήρη νεκρό και την Ηλέκτρα ως χήρα πλέον να ερωτεύεται παράφορα τον νέο δάσκαλο του χωριού (Αποστόλη Τότσικα).

Είναι μια άρτια και ποιοτική προσπάθεια της κρατικής τηλεόρασης σε επίπεδα παραγωγής, σκηνοθεσίας και φυσικά οι ερμηνείες των ηθοποιών συγκλονίζουν, Ωστόσο το σενάριο είναι τόσο προβλεπόμενο, με τόσα κλισέ που σε ξενερώνει. Θεωρώ κατάφερε μέσα από την εικόνα και την σκηνοθεσία να ταιριάξει με την εποχή που διαδραματίζεται. Αν δεν βαριέσαι να δεις ξανά μια νέα version «Άγριες Μέλισσες» και « Το προξενίο της Ιουλίας» που αυτή την φορά εξελίσσεται στην χούντα, τότε συντονίσου στην ΕΡΤ.

«Τρίτος Όροφος»

Ο «τρίτος όροφος» είναι μια πρωτότυπη ιδέα για τα ελληνικά δεδομένα με επεισόδια διάρκειας 15 λεπτών.  Η πλοκή βασίζεται σε ένα ένα ζευγάρι συνταξιούχων περίπου γύρω στα 70 , τον Γιάννη (Αντώνη Καφετζόπουλο) και την Υβόννη (Λυδία Φωτοπούλου) που συνεχίζουν να είναι ερωτευμένοι. Μέσα από την σειρά βλέπουμε την καθημερινότητα τους και τις κωμικές και συγκινητικές στιγμές  που βιώνουν.

Δείτε εδώ την αντίδραση του πρωταγωνιστή στο πρόωρο τέλος της σειράς.

Η ιδέα και η εκτέλεση μου θύμισε λίγο το «Μην αρχίζεις την μουρμούρα» συγκεκριμένα  το ζευγάρι των ηλικιωμένων, την Βούλα και τον Μηνά. Αλλά είναι ένα ωραίο διάλειμμα από την ροή της ΕΡΤ που δεν κουράζει αλλά σε χαλαρώνει και σε διασκεδάζει. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία της σειράς, που έχει αναλάβει ο Βασίλης Νεμέας, δεν σε αφήνουν απογοητευμένο και η  χημεία του ζευγαριού είναι ένα από τα βασικά θετικά στοιχεία της σειράς.

«Στα Σύρματα»

Η δεύτερη κωμική σειρά της κρατικής τηλεόρασης, με πρωταγωνιστές τον Θανάση Τσαλταμπάση, τον Ιβάν Σβιτάιλο και την Βίκυ Παπαδοπούλου, αφορά την ζωή πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Ο Σπύρος Καταράχιας, καταλήγει στην φυλακή ύστερα από μια απάτη και μια υπεξαίρεση ενός μεγάλου ποσού εν γνώσει των κολλητών του φίλων. Μαζί του είναι ο  Ιούλιος Ράλλης, ο οποίος συλλαμβάνεται για ληστεία με τον συνεργό του. Οι δύο πρωταγωνιστές μπλέκουν σε μία αλλόκοτη συνθήκη μέσα στην φυλακή και σε ένα μη συνηθισμένο πρόγραμμα ενσωμάτωσης.

Η πλοκή είναι αρκετά μπερδεμένη με αστεία που δεν προκαλούν γέλιο, καθώς παρουσιάζονται με λάθος τρόπο. Το σενάριο δεν φαίνεται να βοηθάει τους ηθοποιούς και τα act outs προκαλούν ένα άβολο αίσθημα παρά γέλιο. Η παραγωγή καλύπτει τις προσδοκίες για τα ελληνικά δεδομένα και είναι εμφανές ότι υπάρχει budget το οποίο δεν καλύπτει τις «τρύπες» του σεναρίου. Δεν σε κρατάει να δεις την συνέχεια καθώς όσο το παρακολουθείς χάνεσαι μέσα στις υπερβολές του, που δεν πετυχαίνουν και τον στόχο τους.

«Η Παραλία»

Η χίπικη «Παραλία» μας διηγείται την επιστροφή της πρωταγωνίστριας, Υπατίας Αρχοντάκη (Δανάη Μιχαλάκη), στον τόπο καταγωγής της στα Μάταλα, μετά από την πολύχρονη παραμονή της στο Λονδίνο. Η νεαρή γιατρός έχει σκοπό να γνωρίσει στην οικογένειά της τον σύντροφό της Γιώργο (Γιάννης Κουκουράκης). Το ζευγάρι δεν φτάνει μαζί στο νησί γιατί ο Γιώργος, θέλει να πάει λίγες μέρες αργότερα. Τότε η Υπατία βρίσκει τη  ευκαιρία το πρώτο βράδυ της στα Μάταλα να το περάσει με τις παιδικές της φίλες, Μαρία και Ρηνιώ, και να πάνε στο πάρτι των χίπηδων, οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί στη μαγευτική παραλία της περιοχής. Η έξοδος αυτή φέρνει τα πάνω κάτω στην ζωή της πρωταγωνίστριας καθώς γνωρίζει τον γοητευτικό γιατρό του κοινοβίου Χάρι (Δημήτρης Μοθωναίος), τον οποίο ερωτεύεται παράφορα. Ο έρωτας τους έρχεται αντιμέτωπος με προβλήματα και πόνο, τα οποία εντείνονται με την  τραγική δολοφονία της φίλης της.

Η πλοκή και το σενάριο  θεωρούνται υπερβολικά προβλεπόμενα,  καθώς πάλι βρισκόμαστε σε μια παλιότερη δεκαετία και παρακολουθούμε έναν απαγορευμένο έρωτα και μια δολοφονία. Όμως, αν εξαιρέσουμε το καθόλου πρωτοποριακό σενάριο και τα πολλά σε διάρκεια και σε αριθμό επεισόδια που κουράζουν και δεν σου επιτρέπουν να παρακολουθήσεις την ιστορία, είναι ένα δυνατό χαρτί της  ΕΡΤ, που πλέον ανταγωνίζεται στην μυθοπλασία τα ιδιωτικά κανάλια. Η καλοστημένη παραγωγή που κατάφερε να μας ταξιδέψει στα Μάταλα στην εποχή των παιδιών των λουλουδιών, οι ερμηνείες που απογειώνονται με την βοήθεια της προσεγμένης σκηνοθεσίας δεν θα σε απογοητεύσουν. Αν κρύβεις μέσα σου έναν χίπη αξίζει  να παρακολουθήσεις μερικά επεισόδια που σίγουρα θα σε ταξιδέψουν.

MEGA

«Ναυάγιο»

Το μεγάλο στοίχημα του MEGA για την αρχή αυτής της σεζόν, το «Ναυάγιο» βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία του 1966. Το πολύνεκρο ναυάγιο του Ηράκλειον στη Φαλκονέρα (το Φοίνιξ στην ιστορία τής σειράς). Ωστόσο η στιγμή του ατυχήματος δεν προβάλλεται από την πρώτη στιγμή. Πρώτα έχεις την ευκαιρία να  μάθεις τους χαρακτήρες και να ανακαλύψεις τους λόγους που έπρεπε να ταξιδέψουν με το «φονικό» πλοίο. Κρυφοί και παράνομοι έρωτες, καινούργιες οικογένειες, εγκλήματα, όλα αυτά ξεδιπλώνονται στα πρώτα επεισόδια. Η στιγμή που όλοι περιμένουμε φτάνει και σε αφήνει άφωνο. Σπάνια βλέπεις τέτοιες εικόνες και τόσο προσεγμένη σκηνοθεσία στην ελληνική τηλεόραση. Αληθοφανή πλάνα μέσα στην θάλασσα που σε τρομοκρατούν αλλά ταυτόχρονα σε μαγνητίζουν καθώς δεν μπορείς να κοιτάξεις αλλού την ώρα του ναυαγίου. Το σασπένς δεν σταματάει και διαρκεί  και στα επόμενα επεισόδια, όταν οι επιβάτες προσπαθούν να βρουν μια «σανίδα» σωτηρίας. Ποιοι θα τα καταφέρουν; Ποιοι θα γυρίσουν στις οικογένειες τους και ποιοι θα θρηνήσουν;

Το καλύτερο στοιχείο της σειράς δεν είναι η σκηνή με το ναυάγιο, που σε καθηλώνει αλλά οι ερμηνείες των ηθοποιών στα επεισόδια που μαθαίνουν ποιοι κατάφεραν να επιβιώσουν και ποιοι γύρισαν από την θάλασσα νεκροί. Επιπλέον είναι από τις λίγες σειρές που έφερε εις πέρας την μεταφορά του κλίματος  της εποχής διαφοροποιώντας τον «εαυτό» της από τις αποτυχημένες προσπάθειες που βλέπουμε τις τελευταίες σεζόν. Όντως νομίζεις πως βλέπεις την πραγματικότητα του 1966, η οποία, αν αναλογιστούμε τις καταστροφές και τα ατυχήματα που σημειώθηκαν στην Ελλάδα το 2023, δεν διαφέρει και πολύ με το σήμερα.

ΑΝΤ1

«Μάγισσα»

Η σειρά που οι περισσότεροι περίμεναν για δύο βασικούς λόγους. Το μεγάλο «promo» που έριξε ο ΑΝΤ1 και η υπογραφή των δημιουργών της σειράς «Άγριες Μέλισσες», του σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτου και των σεναριογράφων Μελίνας Τσαμπάνη και Πέτρου Καλκόβαλη. Η σειρά μας δείχνει δύο οικογένειες καπεταναίων, τους Λασκαραίους και τους Γερακάρηδες, που μετά από πολλά χρόνια κόντρας αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους παντρεύοντας τα παιδιά τους. Μέσα από αυτό τον γάμο προκύπτει ένα παιδί, το οποίο εξαφανίζεται. Η μόνη που μπορεί να το βρει είναι η Θεοφανώ (Έλλη Τρίγγου), η υπηρέτρια των Λασκαρέων, η οποία είχε κάποια οράματα που δεν μπορούσε να ερμηνεύσει. Μέσα από ένα όραμα βρίσκει το μέρος που είναι το παιδί αλλά το βλέπει νεκρό. Από εκείνη την στιγμή όλοι την υποπτεύονται.

Ενώ αρκετοί τηλεθεατές έμειναν ευχαριστημένοι και εκθείασαν την «Μάγισσα», άλλοι τόσοι ξενέρωσαν και απογοητεύτηκαν. Προσωπικά νόμιζα ότι έβλεπα ένα κακό αντίγραφο του «Game of Thrones» με φόντο την Μάνη. Η μεταφορά στο 1817 δεν με κέρδισε καθώς οι διάλογοι και το παίξιμο φαινόταν πολύ στημένοι και καθόλου φυσικοί. Οι σκηνές μάχης δεν έχουν καμία αληθοφάνεια και σε πολλές από αυτές φαίνονται ακόμα και οι αμπούλες αίματος. Από την άλλη, τα special effect στο μακιγιάζ είναι τόσο εντυπωσιακά που σε τρομάζουν περισσότερο από τους αποτυχημένους αποκεφαλισμούς. Πέρα από το μακιγιάζ και τα κοστούμια των ηθοποιών άλλος ένας λόγος για να δεις έστω και ένα επεισόδιο από την «Μάγισσα» είναι ο Αναστάσης Ροϊλός και ειδικά η σκηνή που κάνει μπάνιο.

«Ο πρώτος από εμάς»

Μία από τις λίγες νέες σειρές που δεν σχετίζεται με το παρελθόν ή με τις βεντέτες. Η νέα δραματική κομεντί του ΑΝΤ1 βασισμένη σε ξένο φορμάτ που περιγράφει τις ζωές έξι φίλων και τις καταιγιστικές αλλαγές που θα βιώσουν αφού μάθουν ότι ένας εξ αυτών πάσχει από καρκίνο στον εγκέφαλο. Παρά τα βαριά θέματα που διαδραματίζονται στην σειρά, όπως οι ανεκπλήρωτοι έρωτες και η ομοφυλοφιλία, έχει αρκετά φωτεινά σημεία που φέρνουν μια νότα αισιοδοξίας. Οι ιστορίες των χαρακτήρων δεν είναι υπερβολικές ούτε εκτός πραγματικότητας αλλά αφορούν καταστάσεις που μπορεί ένας millennial στην Ελλάδα να συναντήσει μπροστά του. Το κοινό μπορεί να ταυτιστεί και να συμπονήσει τους πρωταγωνιστές και αυτό το στοιχείο διαφοροποιεί την σειρά από ότι κυκλοφορεί στην τηλεόραση φέτος.

Αξίζει να συντονιστείς στον ANT1 και να δώσεις μια ευκαιρία στο «Ο πρώτος από εμάς». Αυτό που με κέρδισε μετά το σενάριο και την πλοκή, ήταν οι ερμηνείες. Δεν θα κρύψω ότι όταν είδα τα ονόματα των πρωταγωνιστών, συγκεκριμένα του Μάριου Αθανασίου, της Αθηνάς Οικονομάκου και του Γιάννη Τσιμιτσέλη, περίμενα μια σειρά που θα θύμιζε «Κάτι χωρισμένα παλικάρια» και «Έλα στη θέση μου» κυρίως στις λίγο θεατρικές, υπερβολικές και άβολες ερμηνείες των ηθοποιών. Προς έκπληξή μου όχι μόνο διαψεύστηκα αλλά εντυπωσιάστηκα με το παίξιμο των πρωταγωνιστών, δείχνοντας ότι όντως μπορούν να φέρουν εις πέρας δύσκολους ρόλους μεταφέροντας τα πολύπλοκα συναισθήματα που βιώνει ο ρόλος τους στον τηλεθεατή.

«Μετά την φωτιά»

Η τρίτη καινούργια σειρά που παρουσίασε ο ΑΝΤ1, αποτελεί διασκευή ξένου project το οποίο βασίζεται σε πραγματικό γεγονός που συνέβη στην Γαλλία το 1897. Ευτυχώς η ελληνική εκδοχή μεταφέρθηκε επιτυχώς στην σημερινή εποχή από την Ρένα Ρίγγα. Μία φωτιά καταστρέφει τις ζωές τριών γυναικών, όμως δεν το βάζουν κάτω και προσπαθούν όχι μονό να ανακτήσουν ότι έχασαν αλλά και να κερδίσουν περισσότερα και να φύγουν από τα δεσμά που τους κρατούσαν πίσω.

Αρκετά τίμια προσπάθεια σε όλα τα επίπεδα αλλά δυστυχώς δεν με κέρδισε για να συνεχίσω να την παρακολουθώ. Όμως δεν μπορώ να μην την προτείνω, έστω τα πρώτα δύο επεισόδια με αποκορύφωμα την εντυπωσιακά σκηνοθετημένη σκηνή της πυρκαγιάς και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Δύο χαρακτήρες που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον ήταν αυτός της Ντόρας Μακρυγιάννη, μιας γυναίκας που προσπαθεί να φύγει από έναν κακοποιητικό γάμο και να σώσει την κόρη της μέσα από την σκηνοθεσία του θανάτου της, καθώς και αυτός του Λευτέρη Ελευθερίου, ο «κακός» της σειράς, σε έναν ρόλο που δεν τον έχουμε ξαναδεί, καθώς  βγαίνει από το κωμικό «καλούπι» του και δείχνει το ταλέντο του ως ένας χειριστικός, αδίστακτος άντρας που θα κάνει τα πάντα για να πάρει αυτό που θέλει.

ALPHA

«Το προξενιό της Ιουλίας»

Άλλη μια ιστορία που εξελίσσεται το 1950 και μιλάει για την αγάπη και την καταπίεση. Πρωταγωνίστρια είναι η  νεαρή κοπέλα, Ιουλία Σκούταρη που  είναι ερωτευμένη με τον Γρηγόρη Ραζίνη, όμως δεν μπορούν να είναι μαζί γιατί οι οικογένειες τους έχουν βεντέτα. Ο θάνατος του πατέρα της Ιουλίας φέρνει ανατροπές και οι ελπίδες του ζευγαριού είναι πλέον μηδενικές.

Καμία πρωτοτυπία, έχει όλα τα κλισέ της εποχής που διανύουμε στην τηλεόραση. Η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες είναι άρτιες  αλλά η πλοκή τόσο βαρετή και χιλιοειπωμένη που σε απωθεί. Χρειάζεται να αφήσουμε πίσω μας αυτή την μόδα και να έρθει στην τηλεόραση η καινοτομία έστω και αν αυτό είναι ιδέες που έχουν υπάρξει στο εξωτερικό. Επειδή κάτι πούλησε πέρσι και πρόπερσι δεν σημαίνει πως αν το «ντύσεις» διαφορετικά θα κάνει πάλι πάταγο και θα εντυπωσιάσει το κοινό.

«Φόνοι στο καμπαναριό»

Η ανατρεπτική κωμωδία που ετοίμασε ο Alpha είναι αυτό που έλειπε από την τηλεόραση. Η πλοκή βασίζεται πάνω σε 5 μοναχές, την ηγουμένη, την μοναδική Ελισάβετ Κωνσταντινίδου και τις Αδερφές Αρσινόη (Ρένια Λουιζίδου), Αγαθονίκη (Μένη Κωνσταντινίδου), Ουρανία (Λυδία Τζανουδάκη) και Χρυσοβαλάντω (Άννη Θεοχάρη). Όλα έρχονται πάνω κάτω στο μοναστήρι όταν ανακαλύπτουν έναν νεκρό. Η εξιχνίαση της υπόθεσης πρέπει να κρατηθεί μυστική με εντολή των αστυνομικών.

Ανατροπές, πρωτοτυπία και αρκετές κωμικές και σουρεάλ καταστάσεις με φόντο ένα μοναστήρι. Συνδυάζει με μαεστρία το σασπενς, το μυστήριο και την κωμωδία που κουμπώνει με τις ερμηνείες των ηθοποιών. Παρόλο που σε μερικά σημεία τις βρίσκω λίγο υπερβολικές, κατανοώ ότι βοηθάει στην ανάδειξη των αστείων και του σεναρίου.

«Ο Γιατρός»

Μπορεί με την πρώτη ματιά να θυμίζει «Grey’s Anatomy» αλλά ο «Γιατρός» δεν επικεντρώνεται στα περιστατικά του νοσοκομείου αλλά σε μια αληθινή ιστορία ενός γιατρού και διευθυντή παθολογίας σε ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία, που η ζωή του ανατρέπεται. Ο απαιτητικός και πολύ αυστηρός Ανδρέας Βρεττός, τον οποίο υποδύεται ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, έρχεται αντιμέτωπος με τον θυμωμένο πατέρα ενός ασθενή του που πέθανε εξαιτίας ιατρικού λάθους. Η συνάντηση τους θα αποβεί μοιραία όταν ο πατέρας πυροβολήσει τον γιατρό, προκαλώντας του αμνησία, ξεχνώντας τα τελευταία 12 χρόνια της ζωής του. Αφού αναρρώσει, ο γιατρός πρέπει να διαχειριστεί τις αλλαγές, τις απώλειες και τις νέες προσθήκες στη ζωή του που συνέβησαν όλα αυτά τα χρόνια που πλέον έχουν διαγραφεί από την μνήμη του.

Με το που δεις το πρώτο επεισόδιο είναι σίγουρο πως θα κολλήσεις. Μια σειρά που έχει όλες τις προδιαγραφές για να σε κρατάει καθηλωμένο. Δυο επεισόδια την εβδομάδα, που μπορείς να τα παρακολουθείς εύκολα, κάτι που σπανίζει στις ελληνικές σειρές που προσπαθούν να βγάλουν όσα περισσότερα επεισόδια μπορούν χωρίς να σημαίνει ότι είναι ποιοτικά. Το σενάριο, παρόλο που βασίζεται σε ξένο φορμάτ έχει αποδοθεί και προσαρμοστεί από τον Παναγιώτη Ιωσηφέλη, εξαιρετικά και κουμπώνει στην ελληνική πραγματικότητα. Οι ερμηνείες συγκλονίζουν χωρίς να είναι υπερβολικές και άβολες με αποκορύφωμα το guest του Βλαδίμηρου Κυριακίδη ως τον πατέρα που πυροβολεί τον πρωταγωνιστή. Η «έκπληξη» στην σειρά ήταν η Βασιλική Τρουφάκου και ο τρόπος που διαχειρίστηκε και ενσάρκωσε τον ρόλο της ως γιατρός και νέα σύντροφος του Μαρκουλάκη.

ΣΚΑΪ

«Οι Πανθέοι»

Το «remake» της ομώνυμής σειράς που προβλήθηκε στην ΕΡΤ σχεδόν μισό αιώνα  πριν ήταν από τα πιο δυνατά χαρτιά του ΣΚΑΪ όμως δεν φάνηκε να έπεισε το κοινό. Η πλοκή δεν είχε τρομερές αλλαγές. Μια ισχυρή  και πλούσια οικογένεια στην Αθήνα το 1939 έρχεται αντιμέτωπή με τον θάνατο του πατριάρχη της, Βλάση Πανθέου (Γιώργου Κωνσταντίνου) και τον διαμερισμό της τεράστιας κληρονομίας του. Αναταράξεις στην οικογένεια  προκαλεί και ο γάμος του Ανδρέα Πανθέου (Αιμίλιου Χειλάκη) με την πολλά χρόνια νεότερη του Μάρμω Πανθέου (Μελία Κράιλινγκ). Τα προβλήματα δεν σταματάνε καθώς η Μάρμω αναπτύσσει κρυφό δεσμό με τον ανιψιό του άντρα της, Κίτσο Γαλάτη (Μιχάλη Σαράντη).

Ένα από τα βασικά προβλήματα της σειράς είναι ο αργός ρυθμός που κυλάει η πλοκή. Τα καθημερινά μονόωρα επεισόδια θεωρούνται λίγο passé και δεν βοηθάνε τον τηλεθεατή να έχει επαφή με την σειρά ώστε να θέλει να δει την συνέχεια. Η σκηνοθεσία, που την επιμελείται ο  Σπύρος Μιχαλόπουλος, μεταφέρει σε ένα βαθμό το κλίμα της εποχής με κάποιες μικρές αστοχίες, όπως τα πολύ στημένα ρούχα και σκηνικά που θυμίζουν θεατρική παράσταση χωρίς να διακρίνεται φυσικότητα. Οι ερμηνείες ακολουθούν την θεατρικότητα της σκηνοθεσίας, αλλά το ταλέντο και των βετεράνων και των νέων ηθοποιών δεν μπορεί να το διαψεύσει κανείς.  Προσωπικά θεωρώ ότι το πολυδιαφημισμένο προϊόν του ΣΚΑΪ είναι μια αξιοπρεπής προσπάθεια που δυστυχώς δεν κατάφερε να εντυπωσιάσει το κοινό, που είχε υψηλές απαιτήσεις, τις οποίες δημιούργησε το κανάλι.