Netflix: Ποια είναι η αληθινή ιστορία του κανίβαλου Jeffrey Dahmer (video)

Η σειρά ”Dahmer – Monster: The Jeffrey Dahmer Story” σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στο Netflix.

Παρά την αγριότητα που κρύβει, με κάποιες σκηνές να είναι πραγματικά ανατριχιαστικές, έχει συγκεντρώσει 299,840,000 ώρες παρακολούθησης παγκοσμίως και βρίσκεται στην κορυφή του top 10 92 χωρών.

Ο Evan Peters ενσαρκώνει τον Jeffrey Dahmer και είναι πραγματικά εξαιρετικός, ενώ από την άλλη ο Ryan Murphy του American Horror Story και ο Ian Brennan του Rached, έχουν απογειώσει τη σειρά γύρω από τον serial killer, κανίβαλο, νεκρόφιλο και παιδεραστή Jeffrey Lionel Dahmer.

https://www.youtube.com/watch?v=xegG89BEJLk

Την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου, θα κυκλοφορήσει σειρά ντοκιμαντέρ σε τρία μέρη από τον σκηνοθέτη Τζο Μπέρλιντζερ, η οποία εξερευνά το διεστραμμένο μυαλό του κατά συρροή δολοφόνου, μέσα από ηχογραφημένες συνεντεύξεις με τους δικηγόρους του, οι οποίες βγήκαν πρόσφατα στο φως, αποκαλύπτοντας πώς η φυλή, η σεξουαλικότητα, η κοινωνική θέση και οι πολιτικές τού επέτρεπαν να δρα ανενόχλητος στις περιθωριοποιημένες κοινότητες του Μιλγουόκι.

Ποια είναι όμως η αληθινή ιστορία του κανίβαλου Jeffrey Dahmer;

Ο Jeffrey Dahmer γεννήθηκε στις 21 Μαΐου 1960 στο Μιλγουόκι και ήταν ο μεγάλος γιος της Joyce Annette και του Lionel Herbert Dahmer.  Είχε μια ήσυχη παιδική ηλικία έως την ηλικία των έξι όταν η οικογένειά μετακόμισε στο Doylestown του Οχάιο. Από εκείνο το διάστημα και μετά, ο Ντάμερ ανέπτυξε έναν κλειστό και απαθή χαρακτήρα, ξεκινώντας να μαζεύει πτώματα νεκρών ζώων που συνήθιζε να θάβει στο δάσος πίσω από το σπίτι των γονιών του.Παράλληλα έγινε θύμα εκφοβισμού στο σχολείο. Στην ηλικία των δεκαέξι άρχισε να αναπτύσσει σεξουαλικές φαντασιώσεις με νεκρούς και επιπλέον άρχισε να καταναλώνει τακτικά μεγάλες ποσότητες αλκοόλ.

Το 1978, αμέσως μετά το διαζύγιο των γονιών του και μετά την αποφοίτηση του , ο Dahmer πραγματοποίησε τον πρώτο του φόνο. Το θύμα ήταν ο Steve Hicks, ένας δεκαεννιάχρονος που πήρε στο αμάξι του από ωτοστόπ. Ο Dahmer πήρε τον νεαρό άνδρα στο σπίτι των γονιών του που ήταν άδειο , του πρόσφερε μπύρα, είχε σεξουαλική επαφή μαζί του και στη συνέχεια τον σκότωσε . Αργότερα τεμάχισε το πτώμα και έκρυψε τα κομμάτια σε σακούλες σκουπιδιών.

Αμέσως μετά το έγκλημα, ο Ντάμερ εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, από το οποίο αποχώρησε μετά από μόλις έξι μήνες, λόγω προβλημάτων αλκοολισμού. Χωρίς να θέλει να βρει δουλειά , αναγκάστηκε από τον πατέρα του να στρατολογηθεί σε μια αμερικανική στρατιωτική βάση στη Γερμανία. Ο Dahmer απελάθηκε λόγω του όλο και πιο σοβαρού προβλήματός του με το αλκοόλ. Πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Dahmer ζούσε αρχικά στο Μαϊάμι Μπιτς και αργότερα μετακόμισε στο σπίτι της γιαγιάς του στο West Allis, όπου κατηγορήθηκε δύο φορές για αλκοολισμό και δημόσια ασέβεια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Dahmer συνέχισε να καλλιεργεί τα πάθη του διαλύοντας νεκρούς σκίουρους σε οξύ και κρατώντας κλεμμένα μανεκέν στην ντουλάπα του.

Τον Σεπτέμβριο του 1987, ο Dahmer συναντήθηκε με τον Στίβεν Τουόμι σε ένα γκέι μπαρ. Μετά την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, ο δολοφόνος σκότωσε το θύμα του σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, έβαλε το σώμα σε μια βαλίτσα και την πήγε στο κελάρι του σπιτιού της γιαγιάς του. Επτά μήνες αργότερα σκότωσε, με τον ίδιο τρόπο τον Jamie Doxtator, έναν δεκατετράχρονο αγόρι . Τον Μάρτιο του 1988 δολοφόνησε τον Richard Guerrero, ένα αγόρι μεξικάνικης καταγωγής, που συνάντησε επίσης σε ένα γκέι μπαρ.

Τον Σεπτέμβριο του 1988 έφυγε από το σπίτι της γιαγιάς του λόγω της ακανόνιστης συμπεριφοράς του, των συνεχών ενοχλητικών θορύβων και των τρομερών μυρωδιών που προέρχονταν από το κελάρι .Μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στο Μιλγουόκι που βρισκόταν κοντά στο εργοστάσιο σοκολάτας όπου δούλευε. Τον ίδιο μήνα δελέασε τον Somsak Sinthasomphone , ένα δεκατριάχρονο αγόρι από το Λάος , υπόσχοντας του να του δώσει χρήματα για μια φωτογράφιση πολαρόιντ . Ύστερα του επιτέθηκε αλλά το θύμα κατάφερε να δραπετεύσει και να τον καταγγείλει. Χάρη στην καταγγελία, ο Ντάμερ συνελήφθη και κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση .Τον Ιανουάριο του 1989, ο Dahmer καταδικάστηκε για σεξουαλική επίθεση δεύτερου βαθμού και για δελεασμό ενός παιδιού για ανήθικους σκοπούς. Δύο μήνες πριν από την καταδίκη του για σεξουαλική επίθεση, ο Dahmer δολοφόνησε το πέμπτο θύμα του.

Στις 23 Μαΐου 1989 , ο Dahmer καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια επιτήρησης και ένα έτος σε σωφρονιστικό ίδρυμα, αλλά τελικά έλαβε άδεια εργασίας για να μπορέσει να επιστρέψει στη δουλειά του.

Κατά την απελευθέρωσή του ο Dahmer επέστρεψε προσωρινά στο σπίτι της γιαγιάς του και μετά μετακόμισε μόνιμα τον Μάιο του 1990, σε ένα διαμέρισμα που βρίσκεται βόρεια του Μιλγουόκι.  Από τότε θα εντείνει την ανθρωποκτονική του δραστηριότητα σκοτώνοντας, σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο (σε περίοδο από τον Ιούνιο του 1990 έως τον Ιούλιο του 1991), δώδεκα άτομα με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για τα προηγούμενα θύματα.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν ανακαλύφθηκε ποτέ από τους γείτονες του (οι οποίοι ωστόσο παραπονέθηκαν για περίεργους θορύβους και μυρωδιές που προέρχονταν από το διαμέρισμά του ), ή από την αστυνομία, που κατάφερε να εισέλθει στο διαμέρισμα μετά από μία απόπειρα διαφυγής ενός θύματος του Dahmer, του Konerak Sinthasomphone. Το αγόρι είχε καταφέρει να δραπετεύσει και να λάβει βοήθεια από δύο γυναίκες που κάλεσαν την αστυνομία. Ωστόσο, ο Ντάμερ κατάφερε να πείσει τους αξιωματικούς ότι ο νεαρός (μεθυσμένος από αλκοόλ και ναρκωτικά) ήταν ο φίλος της, με τον οποίο είχε έναν καβγά.  Όταν οι αστυνομικοί έφυγαν, ο Dahmer σκότωσε, βίασε, διαμέλισε και έφαγε εν μέρει το θύμα του. Οι αξιωματικοί αργότερα επικρίθηκαν έντονα για το ότι δεν άκουσαν τις γυναίκες, αγνόησαν τις τηλεφωνικές κλήσεις , κάνοντας ρατσιστικά σχόλια για το θύμα και δεν διεξήγαγαν έρευνα στο διαμέρισμα του Ντάμερ, όπου ένα από τα πτώματα των θυμάτων του ήταν ακόμη ξαπλωμένο στο δωμάτιο. Μετά από αυτά τα γεγονότα οι αστυνομικοί απομακρύνθηκαν από τα καθήκοντα τους, αλλά αργότερα επέστρεψαν σε αυτά και ένας από τους δύο στη συνέχεια έγινε επικεφαλής τοπικού τμήματος.

Στις 22 Ιουλίου 1991, ο Dahmer προσκάλεσε τον Tracy Edwards στο σπίτι του, όπου του έδωσε μια δόση υπνωτικών χαπιών, τον έδεσε με χειροπέδες στο χέρι και τον ανάγκασε να βγει στην κρεβατοκάμαρα. Παρατηρώντας την παρουσία φωτογραφιών από διαμελισμένα πτώματα που κρέμονταν στους τοίχους και μια αφόρητη μυρωδιά που προερχόταν από ένα βαρέλι, ο Έντουαρντς χτύπησε τον Dahmer και κατάφερε να φύγει από το διαμέρισμα. Στη συνέχεια έπεισε τους αστυνομικούς να πάνε και να ελέγξουν το διαμέρισμα του Ντάμερ μέσα στο οποίο βρέθηκαν πολλά ανθρώπινα μέλη στο ψυγείο, ζωγραφισμένα ανθρώπινα κρανία και άλλα.

Προκειμένου να διεξαχθεί η δίκη (η οποία ξεκίνησε στις 30 Ιανουαρίου 1992), υιοθετήθηκαν αυστηρά μέτρα ασφαλείας για την προστασία του κατηγορουμένου από πιθανή επίθεση από τις οικογένειες των θυμάτων. Αν και η υπεράσπιση είχε επικαλεστεί ψυχική ασθένεια για τον πελάτη της, ο Dahmer κρίθηκε ένοχος για τις 15 κατηγορίες και στις 13 Ιουλίου 1992 καταδικάστηκε σε ποινή ισόβιας κάθειρξης για κάθε δολοφονία που διέπραξε.

https://www.youtube.com/watch?v=lkeacWVwROc

Φυλακίστηκε στο Σωφρονιστικό ίδρυμα Columbia στο Portage του Γουινσκόνσιν και κατά τους πρώτους μήνες της κράτησής του, ο Dahmer έγινε χριστιανός. Μετά από επίθεση που δέχθηκε στις 3 Ιουλίου 1994, προτάθηκε να τεθεί σε απομόνωση. Ο Dahmer αρνήθηκε και κατέληξε και πάλι να δεχτεί επίθεση από τον Christopher Scarver, έναν κρατούμενο που πάσχει από σχιζοφρένεια που τον χτύπησε με μία ράβδο ενός αλτήρα που είχε κλαπεί από το γυμναστήριο της φυλακής.  Αυτή η επίθεση ήταν θανατηφόρα για αυτόν και τελικά πέθανε ενώ μεταφερόταν στο νοσοκομείο λόγω τραύματος στο κεφάλι. Ο εγκέφαλός του αφαιρέθηκε και αποθηκεύτηκε για επιστημονική μελέτη ενώ μετά από λίγο καιρό τελικά αποτεφρώθηκε.