Μυστήριο με χαμόγελο: Το Netflix ποντάρει στη γοητεία της τρίτης ηλικίας (VIDEO)
Ένα whodunnit που προτιμά το χιούμορ και τη ζεστασιά από την αγωνία και τις ανατροπές.
Νικολέτα Τσορμπατζόγλου
){kind=icon}
Δεν ξέρω αν θυμάσαι τον χαμό που είχε γίνει όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο «Η Λέσχη Φόνων της Πέμπτης» πριν πέντε περίπου χρόνια. Ένα εκδοτικό φαινόμενο που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα, έδωσε σίκουελ και έκανε τον Ρίτσαρντ Όσμαν σταρ της αστυνομικής λογοτεχνίας.
Όμως ας είμαστε ειλικρινείς: το βιβλίο είχε τα θέματά του. Πολύ μπλα μπλα, κάπως χαλαρή πλοκή, μερικά σημεία βαρετά. Κι όμως, από την πρώτη στιγμή έβγαζε μάτι πως αυτό το υλικό ήταν πλασμένο για να βρει το δρόμο προς την οθόνη. Και το Netflix, φυσικά, δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Η ταινία προσγειώθηκε στην πλατφόρμα τέλη Αυγούστου με ένα καστ που δεν περνάει απαρατήρητο: Χέλεν Μίρεν, Πιρς Μπρόσναν, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Σίλια Ίμρι. Αν προσθέσεις και τη σκηνοθεσία του Κρις Κολόμπους (ναι, εκείνου των «Μόνος στο Σπίτι» και του πρώτου «Χάρι Πότερ»), το «κλικ» στο play ήταν σχεδόν αυτονόητο.
Τι πήρα τελικά βλέποντάς την; Μια γλυκιά, συμπαθητική ιστορία που όμως δεν απογειώνεται ποτέ. Δεν είναι αριστούργημα, ούτε θα σε κάνει να αναφωνήσεις «ουάου». Αλλά είναι το είδος της ταινίας που σε κάνει να χαμογελάσεις, να νιώσεις άνετα, σαν να πίνεις καφέ Κυριακή απόγευμα και να λύνεις σταυρόλεξο με παρέα.
Για μένα, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως οι ήρωες – τέσσερις ηλικιωμένοι που αρνούνται να μπουν στο καλούπι του «τελειωμένου» – κλέβουν την παράσταση. Παίζουν με τα κλισέ της τρίτης ηλικίας, τα γυρίζουν ανάποδα και μας θυμίζουν ότι η περιέργεια, το χιούμορ και η ανάγκη να είσαι χρήσιμος δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Η πλοκή; Κλασικό whodunnit: μια παρέα που ερευνά ανεξιχνίαστα εγκλήματα και ξαφνικά μπλέκεται σε μια αληθινή δολοφονία δίπλα στο γηροκομείο. Απλό, αλλά λειτουργικό.
Αυτό που κρατάω τελικά είναι το «feel good» συναίσθημα. Δεν είναι crime που θα σε τρελάνει με ανατροπές, αλλά μια ταινία που ξέρει τι θέλει: να σου χαρίσει δυο ώρες άνετης διασκέδασης. Κι αν κάπου νιώσεις déjà vu, είναι γιατί η συνταγή θυμίζει επιτυχίες τύπου «A Man On The Inside». Το Netflix άλλωστε ξέρει καλά πως το κοινό αγαπά αυτό το μείγμα: μυστήριο, γέλιο, συγκίνηση.
Οπότε, ναι, η «Λέσχη Φόνων της Πέμπτης» μπορεί να μην είναι το νέο τηλεοπτικό αριστούργημα. Αλλά είναι εκεί για να μας προσφέρει κάτι πολύτιμο: μια στιγμή χαλάρωσης, μια ανάσα ευχάριστη στην καθημερινότητα. Και καμιά φορά, αυτό είναι όλο που ζητάμε.
