Έφη Πίκουλα: «Η οικογένεια έλεγε στην Αλίκη Βουγιουκλάκη ότι είναι καλά – Έζησα επτά μήνες στο νοσοκομείο δίπλα στον Τάκη» (VIDEO)

Έφη Πίκουλα: «Η οικογένεια έλεγε στην Αλίκη Βουγιουκλάκη ότι είναι καλά – Έζησα επτά μήνες στο νοσοκομείο δίπλα στον Τάκη» (VIDEO)

Η Έφη Πίκουλα καλεσμένη στο «Στούντιο 4» μίλησε για την κοινή ζωή της με τον Τάκη Βουγιουκλάκη αλλά και για τις δύσκολες στιγμές που έζησε όταν εκείνος έφυγε από τη ζωή.

«Γνωριστήκαμε τυχαία, αλλά από πλευράς μου δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο. Η αγάπη ήρθε μετά. Ο Τάκης Βουγιουκλάκης είχε πολλά πράγματα που ερωτεύτηκα, ένα από αυτά ήταν ότι ήταν πάρα πολύ ευγενικός. Σεβόταν, σε δεχόταν όπως είσαι. Έδινε χωρίς να περιμένει να πάρει. Ήταν μια ωραία ζωή μαζί του, όπως την ήθελα. Παντρευτήκαμε αμέσως. Η διαφορά ηλικίας που είχαμε σχολιάστηκε και από το δικό μου οικογενειακό περιβάλλον και από του Τάκη. Πίστευαv ότι μετά από χρόνια θα τον παρατήσω και θα φύγω», ανέφερε μεταξύ άλλων η ηθοποιός.

Για το θάνατο του Τάκη Βουγιουκλάκη, η Έφη Πίκουλα σημείωσε: «Την απώλεια του την πέρασα πάρα πολύ δύσκολα. Έχω νιώσει και την απώλεια ενός πατέρα και μίας μητέρας, αυτή του σύντροφο όμως, ήταν πολύ ιδιαίτερη.

Έζησα επτά μήνες στο νοσοκομείο δίπλα του, κοιμόμουν εκεί, το έζησα όλο οπότε με πόνεσε πάρα πολύ. Έκανα το σπίτι μας νοσοκομείο, γιατί ήθελα να φύγει από εκεί. Ήθελα να φύγει στην αγκαλιά μου, να μην καταλάβει τίποτα».

“Τον τελευταίο μήνα η Αλίκη δεχόταν πολύ λίγους στο νοσοκομείο. Δεχόταν μόνο την οικογένειά της, τον αδερφό της τον Τάκη που ήταν συνέχεια εκεί, τον Κώστα Σπυρόπουλο και τον γιο της. Ήθελε να ηρεμήσει, να γαληνέψει και να σκεφτεί το πρόβλημά της, αυτό την απασχολούσε. Όποιος ερχόταν, ερχόταν με ραντεβού. Ήρθε ο Μίκης ο Θεοδωράκης με ραντεβού, ο φίλος της ο Μίνωας Κυριακού. Από τον χώρο του θεάτρου δεν ήρθαν πολλοί, μόνο όταν έπεσε σε κώμα” είπε ;για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Έφη Πίκουλα.

Όπως μοιράστηκε σε άλλο σημείο, η οικογένεια της Αλίκης Βουγιουκλάκη της έκρυβε την αλήθεια για την κατάσταση της υγείας της: “Δεν ξέρω τι ήξερε η Αλίκη για την κατάσταση της υγείας της. Είχε την ελπίδα. Μου μίλαγε με λαχτάρα. “Θα κάνω αυτό”, “θα κάνω εκείνο” μου έλεγε. Έκανε όνειρα και σχέδια. Εμείς γνωρίζαμε. Οι δικοί της άνθρωποι, η οικογένειά της, της έπαιζε ένα παιχνίδι, ένα ψέμα ότι όλα είναι καλά για να μην καταλάβει. Ό,τι έκανα και εγώ στον άνδρα μου όταν αρρώστησε”.