«Δίκη των 7 του Σικάγο»: Όταν το κράτος τα βάζει με τους πολίτες (VIDEO)

Λίγο παλιά, όμως πάντα διαχρονική η ταινία του Netflix, μας δείχνει πως λειτουργεί το κράτος και οι κυβερνήσεις όταν είναι αποφασισμένες να τα βάλουν με τον λαό και να τον τιμωρήσουν για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. 

Καθώς έψαχνα να βρω τι θα δω το βράδυ πριν κοιμηθώ στο Netflix έπεσε αυτή η ταινία μπροστά μου. Είχα ακούσει καλές κριτικές και από τις φίλες μου αλλά και από άτομα στο διαδίκτυο όποτε είπα να πατήσω το play και δεν το μετάνιωσα. Βέβαια δεν είναι μια ταινία για να χαλαρώσεις καθώς θα σου ανέβει το αίμα στο κεφάλι αλλά θα μάθεις πολλά για το πως λειτουργεί μια χώρα, πως διαχειρίζεται μια κρίση, πως στήνονται οι δίκες πως λειτουργεί η αστυνομία διαχρονικά από την δεκαετία του 60 μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο.

Μεταφερόμαστε στο 1968 και στο  συνεδρίου του Δημοκρατικού κόμματος για την ανάδειξη του υποψηφίου για τις ερχόμενες εκλογές, στην οποία αρκετοί Δημοκρατικοί θέλουν να διοργανώσουν  μια μεγάλη ειρηνική διαμαρτυρία ενάντια στην καθεστωτική τάξη και στον πόλεμο του Βιετνάμ, η οποία δεν εξελίσσεται όπως επιθυμούσαν οι ίδιοι οι διαδηλωτές. Καταλήγει σε μια μια βίαιη σύρραξη των διαδηλωτών με την αστυνομία και την Εθνική Φρουρά.

Στην αρχή  η διαβόητη «Δίκη των 7», η δικαστική διαδικασία-παρωδία ή συνωμοσία οργανώθηκε από την κυβέρνηση Νίξον σε συνεργασία με την αστυνομία του Σικάγο και το FBI, περιελάμβανε οκτώ κατηγορούμενους. Ο όγδοος ήταν ο συνιδρυτής της οργάνωσης των Μαύρων Πανθήρων, Μπόμπι Σιλ, ο οποίος δικάστηκε χωρίς δυνατότητα παρουσίας συνηγόρου. Ως απάντηση στις δίκαιες διαμαρτυρίες του αλυσοδέθηκε στο εδώλιο και φιμώθηκε, ώστε να συνεχιστεί η διαδικασία. Τελικά προσήχθη σε ξεχωριστή δίκη, αφήνοντας τους υπόλοιπους εφτά κατηγορούμενους να αντιμετωπίσουν μία σωρεία κακουργηματικών κατηγοριών που δεν είχαν έρεισμα στην πραγματικότητα και έναν προκλητικά προκατειλημμένο δικαστή με έναν πολύ καλό δικηγόρο από την πλευρά του κράτους.

Το αποτέλεσμά ήταν ήδη καθορισμένο. Το κλίμα στο δικαστήριο από την πρώτη μέχρι την τελευταία έδειχνε πως ο δικαστής θα έκανε τα πάντα για να φέρει  τους κατηγορούμενους και το δικηγόρο τους στα όρια τους, από τον τρόπο που τους μιλούσε μέχρι και από το να μην αφήσει να μην περάσει μαρτυρία τους που τους υποστήριζε και έλεγε από τον πρώην αρχηγό  της Ασφάλειας ότι η Αστυνομία ξεκίνησε τα επεισόδια.

Πρόκειται για μία πολιτική δίκη εφόσον ο φρεσκοδιορισμένος Εισαγγελέας του Νίξον, αποφάσισε την εκδικητική -σχεδόν συμβολική και προς παραδειγματισμό- σύλληψη έναν χρόνο μετά τις αιματηρές διαδηλώσεις των Τομ Χέιντεν (Έντι Ρεντμέιν) και Ρένι Ντέιβις (Πρόεδρο κι Αντιπρόεδρο του Φοιτητικού Κινήματος των Δημοκρατικών), των Αμπι Χόφμαν (Σάσα Μπάρον Κοέν)  και Τζέρι Ρούμπιν (χίπηδες αντιστασιακοί, ιδρυτικά μέλη του κινήματος των Yippies – Youth International Party), του 55άχρονο πασιφιστή Ντέιβ Ντέλιντζερ, του Μπόμπι Σιλ (αρχηγό των Black Panthers, ο οποίος δεν ήταν καν παρών στις εξεγέρσεις). Η φράση «δεν μάς συνέλαβαν, μάς επέλεξαν» αποτυπώνει αυτό που πραγματικά συνέβη.

Ο υπερσυντηρητικός Πρόεδρος της Δίκης, Τζούλιους Χόφμαν (Φρανκ Λαντζέλα) παραβίασε κατ΄ εξακολούθηση τα συνταγματικά δικαιώματα των κατηγορούμενων κατά την διάρκεια της πεντάμηνης πολιτικής δίκης – συνωμοσίας. Έτσι, «οι 7 του Σικάγο» έγιναν οι πρώτοι Αμερικανοί πολίτες που κατηγορήθηκαν για παραβίαση του νόμου ενάντια στις εξεγέρσεις που είχε ψηφιστεί το 1968, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν ουσιαστικές αποδείξεις εναντίον τους.

Οι παραπομπές του δικαστή Χόφμαν και οι τελικές του αποφάσεις ήταν αδικαιολόγητα σκληρές. Ενδεικτικό είναι πως ο Kunstler καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης επειδή τον αποκάλεσε “Mr Hoffman” αντί για το ενδεδειγμένο “your honour”, ενώ ο Αμπι Χόφμαν καταδικάστηκε σε οκτώ μήνες επειδή γέλασε μέσα στο δικαστήριο. Προστίθεται στην υποτιμητική αντιμετώπιση των κατηγορούμενων η διαταγή του δικαστή να κουρευτούν, ώστε να μπορούν μετά την καταδίκη τους, να εμφανιστούν σε συνέντευξη τύπου κρατώντας τα μαλλιά ως τρόπαιο.

Στις 18 Φεβρουαρίου 1970, η δίκη κατέληξε στην καταδίκη των πέντε εκ των επτά για υποκίνηση ταραχών, ενώ απαλλάχθηκαν από την κατηγορία της συνωμοσίας. Η καταδίκη σε πέντε χρόνια κάθειρξης και το πρόστιμο 5.000 δολαρίων για τον καθένα, κατέπεσαν στο Εφετείο, ενάμισι χρόνο αργότερα.

Την ταινία έχει σκηνοθετήσει και γράψει ο βραβευμένος με Oscar Άαρον Σόρκιν, συνδυάζοντας και πλάνα αρχείου για να καταλήξει στο άριστο αποτέλεσμα μεταφέροντας μας μαγικά στον χρόνο αλλά και βάζοντας μας αμέσως στο κλίμα. Την ένταση και τα νεύρα είναι σίγουρο πως ,άμα έχεις συνείδηση δεν τα γλυτώνεις.