Black Rabbit: Ένα άνισο αλλά εθιστικό δράμα για τη σκοτεινή πλευρά της αδελφικής αγάπης (VIDEO)

Από την ημέρα της κυκλοφορίας του, το Black Rabbit έχει κατακτήσει την κορυφή του Netflix, πυροδοτώντας συζητήσεις για το αν η πλατφόρμα βρήκε το νέο της μεγάλο δράμα.

Με πρωταγωνιστές τον Τζουντ Λο και τον Τζέισον Μπέιτμαν, η σειρά των Kate Susman και Zach Baylin επιχειρεί να ενώσει το σασπένς ενός αστυνομικού θρίλερ με το βάθος μιας οικογενειακής τραγωδίας — με αποτελέσματα άλλοτε εντυπωσιακά και άλλοτε χαοτικά.

Η ιστορία ακολουθεί τους αδελφούς Φρίντκιν, δύο άνδρες της εργατικής τάξης από το Κόνι Άιλαντ που μετατρέπουν το Black Rabbit, ένα πολυτελές εστιατόριο-κλαμπ στο Μανχάταν, σε σύμβολο επιτυχίας και υπερβολής. Όταν όμως ο Βινς (Μπέιτμαν) επιστρέφει απρόσμενα στη ζωή του Τζέικ (Λο), οι παλιές πληγές ξανανοίγουν και το όνειρο μετατρέπεται σε εφιάλτη. Η σειρά, μέσα από συνεχή flashbacks, ξεδιπλώνει ένα παρελθόν γεμάτο βία, εθισμούς και οικογενειακά μυστικά που στοιχειώνουν το παρόν.

Αν κάτι χαρακτηρίζει το Black Rabbit, είναι η ατμόσφαιρα. Σκοτεινοί φωτισμοί, έντονα κοντινά πλάνα και ένα διαρκές αίσθημα ασφυξίας δημιουργούν ένα σύμπαν που θυμίζει The Bear και Ozark. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί βλέπουν στη σειρά μια συνέχεια της επιτυχίας του Ozark, όχι μόνο γιατί πρωταγωνιστεί ο Μπέιτμαν, αλλά γιατί μοιράζεται το ίδιο μείγμα ηθικής ασάφειας και οικογενειακής σύγκρουσης.

Ωστόσο, το Black Rabbit δεν είναι μια σειρά για όλους. Οι κριτικοί διχάστηκαν: η Lucy Mangan στον Guardian χαρακτήρισε τους δύο αδελφούς «αντιπαθητικούς και κακώς σχεδιασμένους», ενώ η Alison Herman στο Variety τη θεώρησε «κουραστική και ξεπερασμένη». Κι όμως, υπάρχει κάτι υπνωτιστικό στο χάος της. Οι ερμηνείες των Λο και Μπέιτμαν — δύο ηθοποιών με εντελώς διαφορετική ενέργεια — δίνουν βάθος και αυθεντικότητα σε μια σχέση γεμάτη αγάπη, ενοχή και αυτοκαταστροφή.

Ο Τζέικ είναι ο επιτυχημένος, ο «λογικός» αδελφός που προσπαθεί να κρατήσει τα πάντα υπό έλεγχο· ο Βινς είναι ο αιώνιος χαμένος, βουτηγμένος στις καταχρήσεις, στα χρέη και στις λάθος επιλογές. Μαζί, αποτελούν τις δύο όψεις της ίδιας ψυχής — μιας ψυχής που παλεύει ανάμεσα στη λύτρωση και την κατάρρευση. Όπως παραδέχεται ένας δευτερεύων χαρακτήρας:

Η σειρά αποκτά έτσι μια σχεδόν ψυχαναλυτική διάσταση. Δεν είναι απλώς μια ιστορία εγκλήματος ή αδελφικής αντιζηλίας· είναι μια μελέτη για το πώς η αγάπη μπορεί να μετατραπεί σε εξάρτηση, και πώς η πίστη μπορεί να γίνει καταδίκη. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, η παρουσία του βραβευμένου με Όσκαρ Τρόι Κότσουρ ως μαφιόζου Μανκούσο προσθέτει μια απειλητική σιωπή, ενισχύοντας το υπόγειο ρεύμα φόβου που διαπερνά κάθε σκηνή.

Ναι, το Black Rabbit είναι υπερφορτωμένο — με υπερβολικά πολλά θέματα, χαρακτήρες και χρονικές αναδρομές. Όμως, όταν επικεντρώνεται στους δύο αδελφούς και στη διαβρωτική τους σχέση, μετατρέπεται σε μια εθιστική, σχεδόν υπνωτιστική εμπειρία. Ο ρυθμός, η μουσική και η αστική αισθητική της Νέας Υόρκης λειτουργούν σαν σκηνικό για μια ιστορία που μοιάζει ταυτόχρονα βίαιη και βαθιά ανθρώπινη.

Παρά τα ελαττώματά του, το Black Rabbit κατορθώνει κάτι σπάνιο: να σε κρατά μπροστά στην οθόνη όχι γιατί θέλεις να μάθεις τι θα γίνει, αλλά γιατί θέλεις να δεις πώς θα καταστραφούν οι ήρωες του. Και αυτή η μαύρη γοητεία είναι που το καθιστά μία από τις πιο ενδιαφέρουσες, αν και ατελείς, τηλεοπτικές δουλειές της χρονιάς.

Το Black Rabbit είναι τελικά ένα άνισο αλλά εθιστικό δράμα, μια ιστορία για την οικογένεια, τον εγωισμό και την αναπόφευκτη φθορά των δεσμών. Μπορεί να μην έχει την τελειότητα του Ozark ή το σφίξιμο του The Bear, αλλά έχει ψυχή — και αυτή, στη σύγχρονη τηλεόραση, μετράει περισσότερο απ’ όλα.

Οι σειρές που βλέπουν οι Έλληνες αυτήν την εβδομάδα (VIDEO)