Τομ Φέλτον: Ο «Μαλφόι» μιλά για την εξάρτηση του από τα ναρκωτικά και το αλκόολ

Ο Τομ Φέλτον, μπορεί να ενσάρκωνε έναν από τους πιο κακούς ήρωες της pop κουλτούρας, αυτόν του Ντράκο Μαλφόι, ωστόσο αγαπήθηκε από το κοινό όσο λίγοι.

Πέρα από το τεράστιο αστέρι του, ωστόσο, ο ηθοποιός έχει παλέψει με την κατάχρηση ουσιών και με ζητήματα ψυχικής υγείας, για τα οποία ανοίγει τώρα την καρδιά του στους θαυμαστές του.

Στο νέο του βιβλίο ”Beyond The Wand: The Magic And Mayhem Of Growing Up A Wizard”, ο Φέλτον αποκαλύπτει ότι το να μεγαλώνει στο προσκήνιο είχε βαθιά επίδραση στην ψυχική του υγεία. Στα μέσα έως τα τέλη των 20s του, ο σταρ περιγράφει λεπτομερώς πώς άρχισε να περνάει πολύ χρόνο σε μπαρ στο Λος Άντζελες και να «πίνει για να δραπετεύσει», κάτι που επηρέασε αρνητικά την επαγγελματική του ζωή.

«Το ποτό γίνεται συνήθεια στις καλύτερες στιγμές», γράφει ο ίδιος και περιγράφει πως από τα μπαρ, το αλκοόλ άρχισε να τον «συνοδεύει» και στα πλατό.

Ο Φέλτον αποκάλυψε ότι η κατάσταση έφτασε σε οριακό σημείο όταν ο μάνατζέρ του και η τότε κοπέλα του Τζέιντ Ολίβια προσπάθησαν να τον βοηθήσουν και έκαναν μια νομική παρέμβαση.

«Όλοι στο δωμάτιο μου είχαν γράψει ένα γράμμα», θυμάται. «Άκουσα την Τζέιντ και τους άλλους καθώς μου έλεγαν πόσο ανησυχούσαν για τη συμπεριφορά μου, για το ποτό και την κατάχρηση ουσιών. Δεν ήμουν σε κατάσταση να τους ακούσω».

Ήταν τελικά μια επιστολή από τον δικηγόρο του που «χτύπησε πιο δυνατά» το καμπανάκι μέσα του και έπεισε τον Φέλτον να ζητήσει βοήθεια.

«Ο δικηγόρος μου, τον οποίο μόλις και μετά βίας είχα συναντήσει πρόσωπο με πρόσωπο, μίλησε με ειλικρίνεια», έγραψε ο Φέλτον. «Τομ», είπε, «δεν σε ξέρω πολύ καλά, αλλά φαίνεσαι καλός τύπος. Το μόνο που θέλω να σου πω είναι ότι αυτή είναι η δέκατη έβδομη παρόμοια παρέμβαση στην οποία έχω πάει στην καριέρα μου. Έντεκα από αυτούς είναι πλέον νεκροί. Μην είσαι ο δωδέκατος».

Μετά την παρέμβαση, ο Φέλτον πήγε σε κέντρο αποκατάστασης στο Μαλιμπού, από το οποίο έφυγε σε λιγότερο από 24 ώρες μετά το check-in. Αργότερα, τον έδιωξαν από μια δεύτερη εγκατάσταση αφού βρέθηκε σε δωμάτιο μιας γυναίκας, αλλά τελικά επανήλθε σε καλό δρόμο με μια άλλη θητεία στην απεξάρτηση.

«Μπορώ ειλικρινά να πω ότι ήταν μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που χρειάστηκε να πάρω ποτέ. Αλλά το ίδιο το γεγονός ότι μπόρεσα να παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι χρειαζόμουν κάποια βοήθεια –και επρόκειτο να κάνω κάτι γι’ αυτό– ήταν μια σημαντική στιγμή», θυμάται ο Φέλτον. «Δεν ντρέπομαι πια να σηκώσω τα χέρια μου και να πω: Δεν είμαι καλά».

«Δεν είμαι ο μόνος που έχω αυτά τα συναισθήματα», συνεχίζει. «Όπως όλοι βιώνουμε σωματική κακή υγεία σε κάποιο στάδιο της ζωής μας, έτσι όλοι βιώνουμε και ψυχική ασθένεια. Δεν υπάρχει ντροπή σε αυτό. Δεν είναι σημάδι αδυναμίας. Και μέρος του λόγου που πήρα την απόφαση να γράψω αυτές τις σελίδες είναι η ελπίδα ότι με το να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, ίσως μπορέσω να βοηθήσω κάποιον άλλον που παλεύει».

«Μέχρι σήμερα δεν ξέρω ποτέ σε ποια εκδοχή του εαυτού μου θα ξυπνήσω. Αυτό μας γυρίζει πίσω στην έννοια της απεξάρτησης και στο στίγμα που συνδέεται με τη λέξη. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να ακυρώσω την ιδέα της θεραπείας –είναι ένα δύσκολο πρώτο βήμα–, αλλά θέλω να κάνω ό,τι μπορώ για να την ομαλοποιήσω. Νομίζω ότι όλοι το χρειαζόμαστε με το ένα ή το άλλο σχήμα, οπότε γιατί δεν θα ήταν φυσιολογικό να μιλήσουμε ανοιχτά για το πώς νιώθουμε;» αναφέρει ο ηθοποιός.