Φαιδρά Πορτοκαλέα #008 Η μέρα που σίγησε η σάτιρα……

Αυτή την εβδομάδα, αποφασίσαμε να μη γράψουμε τίποτα άλλο.

Καμία σάτιρα, κανένα πείραγμα, κανένα πολιτικό υπονοούμενο, κανένα λογοπαίγνιο.

Η στήλη «Φαιδρά Πορτοκαλέα» μένει σιωπηλή. Γιατί υπάρχουν στιγμές που δεν αντέχουν κανένα σχόλιο, ούτε καν το δικό μας.

Η είδηση ότι η κόρη του Αντώνη Σαμαρά, η Λένα, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή στα 34 της χρόνια, μας συγκλόνισε. Όχι επειδή αφορά πρώην πρωθυπουργό. Αλλά επειδή αφορά έναν γονιό, κι έπειτα δύο. Και μετά μια οικογένεια ολόκληρη, που μέσα σε μια νύχτα μετακινείται από τη ζωή στη σκιά της.

Δεν γνωρίζαμε τη Λένα. Δεν έτυχε να γράψουμε ποτέ για εκείνη, ούτε είχαμε λόγο. Ίσως γιατί, όπως μαθαίνουμε τώρα, ήταν ένα παιδί διακριτικό, εργατικό, μορφωμένο, με επαγγελματική πορεία, και με καθαρή στάση ζωής. Δεν απασχόλησε τη δημόσια σφαίρα  και τώρα τη διαπερνά με τον πιο σιωπηλό τρόπο: με την απουσία της.

Έφυγε απότομα. Ξαφνικά. Από μια επιληπτική κρίση που εξελίχθηκε σε ανακοπή. Δεν υπήρξε σκάνδαλο, δεν υπήρξε δράμα, δεν υπάρχει αφήγημα. Υπάρχει μόνο ένα γεγονός που τσακίζει το πλαίσιο: ένα παιδί δεν ζει πια και μαζί του κόβεται ένα κομμάτι κόσμου.

Συντάκτες που σατιρίζουμε καθημερινά την επικαιρότητα, αισθανθήκαμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, η λέξη χάνει το βάρος της. Γιατί όταν ένας γονιός χάνει το παιδί του, δεν υπάρχει στρατόπεδο, δεν υπάρχει ιδεολογία, δεν υπάρχει «θέση». Υπάρχει μόνο το ανθρώπινο. Και απέναντι στο ανθρώπινο, η αλήθεια είναι πως δεν χωρά καμία υπερβολή, κανένα σχόλιο, κανένα κείμενο.

Γι’ αυτό κι εμείς σωπαίνουμε. Όχι γιατί δεν ξέρουμε τι να πούμε, αλλά γιατί δεν θέλουμε να το πούμε, ούτε να το εξηγήσουμε. Το μόνο που έχουμε να προσφέρουμε είναι η σιωπή μας  και η σκέψη μας δίπλα σ’ εκείνους που αυτή τη στιγμή δεν βρίσκουν καν το έδαφος να σταθούν.

Στον Αντώνη και τη Γεωργία Σαμαρά, στους ανθρώπους τους, στους φίλους της Λένας, στους συναδέλφους και σε όσους έμειναν πίσω, εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια. Όχι γιατί είναι το “σωστό”, αλλά γιατί είναι το μόνο που έχει αξία.

Κι όταν πεθαίνει ένα παιδί, πεθαίνουν όλα τα χελιδόνια του κόσμου

Τάσος Λειβαδίτης