Πώς είδα τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην 89η ΔΕΘ

Ο Πρωθυπουργός μπορεί να μην έδωσε τη μεγάλη είδηση στο πλαίσιο της συνέντευξης τύπου για την 89η ΔΕΘ όμως έστειλε μηνύματα.

Και με την στάση του και με τις λέξεις που χρησιμοποίησε και με το ύφος του.

• Αρχικά προσπάθησε να ήταν αρκετά ήρεμος. Μειλίχιος. Αντιλαμβανόμενος τις δυσκολίες δημοσκοπικά απέφυγε τους υψηλούς τόνους. Δεν θριαμβολόγησε για τα μέτρα που ανακοίνωσε την προηγούμενη μέρα. Έχουμε ακούσει πρωθυπουργούς και πρωθυπουργούς να επαίρονται χάνοντας την αίσθηση της πραγματικότητας.

• Επίσης απέφυγε τα διλήμματα. Μάλιστα έδειξε μια διαλλακτικότητα στο θέμα των κυβερνήσεων συνεργασίας. Όχι ότι τις λάτρεψε ή τις αποδέχεται. Αλλά από προηγούμενες ΔΕΘ, ειδικά πριν τις εκλογές με απλή αναλογική που μιλούσε για μεταλλαγμένες κυβερνήσεις, που προετοίμαζε για πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι να βγει αυτοδύναμη η ΝΔ τώρα η απάντηση ήταν “ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει και θα μας πει αν θέλει αυτοδύναμες κυβερνήσεις ή κυβερνήσεις συνεργασίας”. Προφανώς με 21-22% στην πρόθεση ψήφου άρα καμία 15-18 μονάδες μακριά από αυτοδυναμία δεν βάζεις πολιτικά διλήμματα. Αυτά θα τα ακούσουμε στην προεκλογική περίοδο. Δεν χτυπάς τώρα τη γροθιά στο μαχαίρι.

• Είναι πολύ έμπειρος ο Πρωθυπουργός. Ακόμα κι αν διαφωνείς πολιτικά μαζί του, διέκρινες την ηγετικότητά του, την άνεσή του, την γνώση επί των θεμάτων (σόκαρε πάντως το δεν γνωρίζω για την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το ΦΠΑ). Δεν “στριμώχτηκε” βέβαια και εδώ υπάρχει εξήγηση. Από κάτω ήταν όλοι οι συντάκτες κυβερνητικού ρεπορτάζ. Και στην εποχή που όταν είσαι “εκτός γραμμής” δεν παίρνεις την είδηση, μην περιμένετε “ήρωες”. Αυτό συναντάμε από τα πολιτικά μέχρι τα αθλητικά.

• Προσωπικά δεν περίμενα το άνοιγμα στον Αντώνη Σαμαρά αλλά και την βάση που διαφωνεί με την πολιτική του. Ανθρώπινα λόγια για την απώλεια, προσωπικό μήνυμα για την μοναξιά ενός πρωθυπουργού και αναφορά στην παράταξη που δεν θα διασπαστεί και θα είναι το σταθερό καράβι στις δύσκολες εποχές. Είναι μια αλλαγή στάσης. Γιατί το προηγούμενο διάστημα διαβάζαμε σε παραπολιτικες στήλες για Μάπετ Σόου, για κόμματα που θα πάνε άπατα κλπ.

• Ο Πρωθυπουργός προφανώς και δεν θα έλεγε “θα κάνω πρόωρες εκλογές” ούτε θα άφηνε ανοιχτό παράθυρο γιατί μετά θα ζούσαμε στον αστερισμό τους οπότε τίποτα δεν θα λειτουργούσε. Ο ίδιος θέλει να κάνει εκλογές ξανά στο τέλος της τετραετίας. Στη λογική ότι αυτά που υπόσχομαι τα κάνω πράξη. Αρνείται να κάνει unfair κινήσεις όπως η αλλαγή του εκλογικού νόμου που του εισηγούνται οι… δεξιοί Κουτσόγιωργες ώστε να είναι πιο βατός δρόμος η αυτοδυναμία.

• Σε αρκετά σημεία των τοποθετήσεων του ήταν εμφανές ότι ήθελε να μιλήσει απευθείας στους πολίτες. Κακά τα ψέματα είναι ακόμη το πιο ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης. Πάντα σε ένα πρωθυπουργικό μοντέλο, πρώτα καταρρέουν στα μάτια των πολιτών οι υπουργοί, μετά η πολιτική και στο τέλος το πρόσωπο. Είμαστε γνωστοί προσωπολάτρες όπως και προσωποφάγοι. Αντιπολίτευση κάνουμε στα πρόσωπα και όχι στις πολιτικές. Για αυτό και πάντα ζούμε τη μέρα της μαρμότας. Τα ίδια και τα ίδια σε μια επαναλαμβανόμενη λούπα.

• Στο σημερινό πολιτικό τοπίο, “τοπίο στην ομίχλη” το είπε ο κ. Μητσοτάκης, με τόσο μεγάλο κατακερματισμό δυνάμεων, με γενικευμένη τάση αποχής, με τους αναποφάσιστους να τείνουν να γίνουν πρώτο κόμμα σαν τον κανέναν που προηγείται για πρωθυπουργός, ο Πρωθυπουργός προετοιμάζει ένα προσωπικό new deal με την κοινωνία. “Σας υποσχέθηκα συγκεκριμένα πράγματα, έκανα πολλά από αυτά, άλλα δεν λειτούργησαν, αλλά δεν φταίω εγώ παρόλα αυτά αναλαμβάνω την ευθύνη και ζητώ ξανά την ψήφο σας. Εμένα με ξέρετε, ψηφιστε με γιατί η αβεβαιότητα του άγνωστου είναι χειρότερη”. Αυτό θα είναι το κεντρικό νόημα της επιχειρηματολογίας που θα χρησιμοποιήσει το επόμενο διάστημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

• Όσον αφορά τα περί δαχτυλιδιού, όλη αυτή η παραφιλολογία μου θυμίζει την τακτική του Γκέμπελς. Λέγε, λέγε, λέγε κάτι θα μείνει. Ε, τόσα δημοσιεύματα, τόσα σχόλια στις παραπολιτικες στήλες, άρχισαν να το πιστεύουν βουλευτές και στο τέλος έγινε ερώτηση και σε συνέντευξη τύπου Πρωθυπουργού στη 89η ΔΕΘ. Η απάντηση δεν θα μπορούσε να ήταν καμιά άλλη. Και τον Σημίτη να ρωτούσαν το 2003 τα ίδια θα έλεγε.

• Συμπερασματικά, κυρίαρχος μεν ακόμη ο Μητσοτάκης αλλά πληγωμένος πολύ. Κουρασμένος; όχι τόσο. Ολίγον απηυδισμένος από μερικούς στο γαλάζιο στρατόπεδο; σίγουρα. Ενοχλημένος από τη σκανδαλολογία που μονοπωλεί την πολιτική καθημερινότητα; Ξεκάθαρα. Του κάνει κακό που δεν έχει δυνατό αντίπαλο; Ναι, και στον ίδιο κάνει κακό πέρα από την ίδια την κυβέρνηση η απουσία δυναμικού πόλου αντιπολίτευσης. Δεν είναι το ίδιο οι σκόρπιες φωνές, άλλες δυνατές, άλλες πιο τσιριχτές, άλλες από δεξιά, άλλες από αριστερά.