Ξεδιπλώνοντας την ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει
Το παγκοσμίου φήμης αριστούργημα του Λουίς Σεπούλβεδα, έρχεται από την ομάδα BLACKBIRD στις 18 Μαρτίου στο θέατρο Σοφούλη για τέσσερις μόνο παραστάσεις.
Βλάσης Καμπάνης
Άκουσε κόσμε τι συνέβη, ένας γάτος είπαν έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει. Μα καλά θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε; Πώς λειτουργεί έτσι η τροφική αλυσίδα αν το ένα ζώο δεν τρώει το άλλο με μοχθηρή προσέγγιση; Και μέσα σ’όλα ο άνθρωπος που την ίδια στιγμή μπορεί να κάνει το κακό ξεκινώντας ως πρόβλημα αλλά έχει τη δυνατότητα να λυτρωθεί τελειώνοντας ως λύση.
Για τα επίμαχα ερωτήματα, δίνει απαντήσεις στο TheOpinion, η Ανθή Ιωαννίδου, σκηνοθέτιδα του παγκοσμίου φήμης αριστουργήματος, «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει» του Λουίς Σεπούλβεδα.
Το ξεχωριστό αυτό έργο έρχεται από την ομάδα BLACKBIRD στις 18 Μαρτίου στο θέατρο Σοφούλη της Θεσσαλονίκης για τέσσερις μόνο παραστάσεις και υπόσχεται να διδάξει στον θεατή τις έννοιες της συμβίωσης και της αλληλεγγύης στέλνοντας παράλληλα μήνυμα επαγρύπνησης για την προστασία του περιβάλλοντος.
Αρχικά, για το έργο, η κ. Ιωαννίδου αναφέρει: «Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον είναι το πώς πραγματεύεται τη διαφορετικότητα βάζοντας δύο τελείως διαφορετικά πλάσματα, έναν γλάρο και έναν γάτο, όχι μόνο να πορευτούν μαζί αλλά και να επιβιώσουν. Ο γλάρος είναι απόλυτα συνδεδεμένος με τον γάτο, χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να επιζήσει. Μαθαίνουν ν’ αγαπούν το διαφορετικό, το ξένο. Με βάση την τροφική αλυσίδα, θα μπορούσε να τον φάει αλλά κάνει την υπέρβαση. Η ιστορία ξεκινά μ’ ένα πρόβλημα που δημιούργησε ο άνθρωπος, την πετρελαιοκηλίδα, και τελειώνει με τον ίδιο να δίνει και τη λύση. Δίνεται ένα δίπολο το πώς ο άνθρωπος μπορεί να κάνει το καλό και το κακό σε σχέση με το περιβάλλον. Ο άνθρωπος ξεκινά ως η αιτία του προβλήματος και τελειώνει ως λύση».
Ακολούθως, για το τι διαφορετικό πραγματεύεται το αριστούργημα του Σεπούλβεδα επί σκηνής έναντι της αποτύπωσης στο βιβλίο, η νεαρή λειτουργός της τέχνης υπογραμμίζει πως «υπάρχει έντονη κινησιολογία από τους ηθοποιούς, μέσα από αυτούς παίρνουν πνοή οι χαρακτήρες. Κάτι που δεν υπάρχει στο βιβλίο είναι φυσικά οι μάσκες, δύσκολο και πολύ ενδιαφέρον κομμάτι για τον θεατή. Επίσης, επειδή ο συγγραφέας είχε ξεχωριστή στάση ζωής, όντας μέλος της Greenpeace και ενεργός πολιτικά μιλάει για τη ρύπανση και την ευθύνη του ανθρώπου. Αυτό θέλαμε να υποβόσκει στην παράσταση, αντί να κουνάμε απλά το δάχτυλο, αποφασίσαμε όλα τα σκηνικά και τα κοστούμια να κατασκευαστούν από ανακυκλώσιμα υλικά. Κατασκευάστηκαν από πράγματα που θα ήταν για πέταμα, στηρίζοντας την άποψη του συγγραφέα πως και εμείς επιθυμούμε μία αλλαγή σ’ αυτό το κομμάτι».
Για φινάλε, αναφορικά με τα όσα μπορεί να κερδίσει ο θεατής παρακολουθώντας «την ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει», η Ανθή Ιωαννίδου περιγράφει γλαφυρά στο TheOpinion:
«Την παράσταση μπορούν να την παρακολουθήσουν παιδιά από 4 ετών και πάνω, για να μπορούν ν’ αντιληφθούν τον γρήγορο ρυθμό και τις εικόνες. Οι ηθοποιοί χορεύουν, τραγουδούν ζωντανά επί σκηνής, και αφηγούνται στον θεατή πίσω από τις μάσκες γάτων και γλάρων μία διαφορετική ιστορία. Η έννοια της φιλίας και της αγάπης θα ειπωθούν μέσα από το σώμα και τη φωνή των ηθοποιών. Θα δει τέσσερις ανθρώπους επί σκηνής να εξαρτώνται ο ένας από τον άλλο, το μαγικό είναι πως δεν υπάρχει πρωταγωνιστής αλλά ο καθείς ηθοποιός παίζει για τον συνάδελφό του εκτελώντας παράλληλα και άλλους ρόλους».
Η υπόθεση
Η Κενγκά, ένας άτυχος γλάρος, πέφτει θύμα της ‘μαύρης μάστιγας’, μιας πετρελαιοκηλίδας που έχει μολύνει τη θάλασσα. Λίγο πριν πεθάνει γεννάει ένα αυγό, το οποίο εμπιστεύεται σ’ ένα ‘γάτο μαύρο και πελώριο και χοντρό’ που ακούει στο όνομα Ζορμπάς, και του ζητά να μάθει στο μικρό γλάρο, που θα βγει από το αυγό, πώς να πετάει. Παρόλο που ο Ζορμπάς είναι γάτος και δεν έχει ιδέα για το πώς να φέρει εις πέρας αυτή την παράξενη αποστολή συμφωνεί, και μαζί με τους άλλους γάτους του λιμανιού προσπαθούν να βοηθήσουν αυτό το πλάσμα που είναι τόσο διαφορετικό απ’ εκείνους.
Τέσσερις εξαιρετικοί ηθοποιοί φορούν τις μάσκες τους, και μεταμορφώνονται σε γλάρους και γάτους του λιμανιού. Τραγουδούν ζωντανά, χορεύουν και μιλούν για την διαφορετικότητα, την αγάπη και τον σεβασμό για κάθε τι που φαντάζει ξένο, μακρινό, αλλιώτικο.
Μια φρέσκια ματιά μ’ όλα τα σκηνικά και τα κοστούμια να έχουν κατασκευαστεί από ανακυκλώσιμα υλικά, καθώς μια από τις θεματικές του έργου είναι η ρύπανση του περιβάλλοντος και πόσο ο άνθρωπος ευθύνεται γι’ αυτή.
«Είναι πολύ εύκολο να αποδέχεσαι και ν’ αγαπάς αυτούς που είναι σαν κι εσένα, αλλά πολύ δύσκολο κάποιον που είναι διαφορετικός»
Συντελεστές
Σκηνοθεσία, θεατρικό κείμενο: Ιωαννίδου Ανθή
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Χαρίσιος Γκατζόφλιας
Ενδυματολογία: Γεωργιάδου Τζένη – JAGE
Φωτισμοί: Ανέστης Aτακτίδης
Σχεδιασμός αφίσας: ROOM702
Φωτογραφίες: Στέφανος Μπουζόπουλος
Γραφιστικός σχεδιασμός λογότυπου: Λίνα Μπουμπούση
Γραφιστικός σχεδιασμός σκίτσου: Σοφία Φραγγή
Παίζουν
Μαρκέλλα Καραπιπέρη
Γιώτα Κασιμιάδου
Χρύσα Σεραφείμ
Γιώργος Τερζής
Πληροφορίες
Πρεμιέρα Σάββατο 18 Μαρτίου στις 18:15
Θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5, Καλαμαριά)
Διάρκεια: 70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Ηλικία: Για παιδιά από 4 χρονών
Για 4 μόνο παραστάσεις: Σάββατο 18/03 18:15
Σάββατο 25/03 18:15
Σάββατο 01/04 18:15
Κυριακή 02/04 17:00
Εισιτήρια
Γενική είσοδος 10€
Προπώληση:
τηλεφωνικά: 2310 423 925 στο ταμείο του θεάτρου Σοφούλη (Τραπεζούντος 5, Καλαμαριά)
online: viva.gr
