«Wicked For Good»: Το παραμύθι που ξαναγράφει την εξουσία, τη φιλία και τις ταμπέλες της εποχής μας (VIDEO)

Στη δεύτερη και πιο ώριμη πράξη του Wicked, η Ελφάμπα και η Γκλίντα βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα σύστημα που αποφασίζει ποιος είναι “καλός” και ποιος “κακός” πριν καν ακούσει την αλήθεια. Η ταινία μετατρέπει ένα κλασικό μιούζικαλ σε πολιτιστικό σχόλιο για την Gen Z, μιλώντας για τα labels, τη διαφορετικότητα και τη δύναμη του να μένεις αυθεντικός σε έναν κόσμο που απαιτεί απλοποιημένους ρόλους.

Το Wicked: Part II – For Good συνεχίζει ακριβώς από το σημείο που τελείωσε το πρώτο μέρος, την ώρα που η Ελφάμπα και η Γκλίντα στέκονται πλέον σε αντίθετες πλευρές μιας σύγκρουσης που έχει ξεπεράσει τα όρια της προσωπικής τους ιστορίας. Η Ελφάμπα, κυνηγημένη από τον Μάγο και το διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας της Οζ, μεταμορφώνεται ανεπίσημα στη “Κακιά Μάγισσα της Δύσης”, ενώ η Γκλίντα καλείται να διαχειριστεί τη δημόσια εικόνα της ως “η καλή” — ακόμα κι αν βαθιά μέσα της αμφισβητεί το αφήγημα.

Οι δύο γυναίκες περνούν μέσα από πολιτικές ίντριγκες, προδοσίες και επώδυνες επιλογές. Η Ελφάμπα επιχειρεί να εκθέσει την αλήθεια πίσω από τον αυταρχισμό του Μάγου και να προστατεύσει όσους δεν έχουν φωνή — ζώα που χάνουν την ομιλία τους, μειονότητες που διώκονται, ανθρώπους που εξαναγκάζονται σιωπηλά να συμμορφωθούν. Η Γκλίντα, βλέποντας το σύστημα από μέσα, καταλαβαίνει σταδιακά πως η “τάξη” και η “ηρεμία” της Οζ στηρίζονται πάνω σε κατασκευασμένα ψέματα.

Στο κέντρο της ιστορίας παραμένει η φιλία τους — μια σχέση που δοκιμάζεται από ιδεολογία, εξουσία και προσωπικό κόστος. Το φινάλε επανερμηνεύει τον μύθο του The Wizard of Oz: η “κακία” γίνεται μια πολιτική ταμπέλα, η “καλοσύνη” ένα εργαλείο αφήγησης, και το αόρατο τίμημα της αλήθειας αποκαλύπτεται μόνο όταν οι μάσκες πέσουν.

Ένα παραμύθι για την εξουσία και τις ταμπέλες στην εποχή της ηθικής ταχύτητας

Το Wicked: For Good δεν είναι απλώς η συνέχεια ενός μεγάλου μιούζικαλ. Είναι μια ταινία που μιλά κατευθείαν σε μια γενιά που έχει μάθει να αμφισβητεί συστήματα, να αποδομεί τα αφήγημα και να ζητά λογοδοσία από την εξουσία. Η ιστορία της Ελφάμπα και της Γκλίντα μοιάζει να καθρεφτίζει τις σημερινές μας συζητήσεις γύρω από τη διαφορετικότητα, τα media narratives, την κοινωνική προκατάληψη και την ανάγκη για αυθεντικότητα — όλα κρίσιμα θέματα για τους νέους 18–34, που συχνά αισθάνονται ότι ζουν σε μια πραγματικότητα όπου η εικόνα υπερκαλύπτει την ουσία.

Στο πρώτο επίπεδο είναι μια ιστορία για δύο μάγισσες. Σε ένα δεύτερο, βαθύτερο επίπεδο, είναι μια ιστορία για το πώς οι κοινωνίες κατασκευάζουν “ήρωες” και “κακούς”. Στο Οζ — όπως και στον πραγματικό κόσμο — τα labels έχουν δύναμη: μπορούν να ανέβουν στην εξουσία, να καταστρέψουν χαρακτήρες, να καθορίσουν το ποιος ακούγεται και ποιος σιωπάται. Αυτό καθιστά το Wicked ιδιαίτερα επίκαιρο σε μια εποχή που η δημόσια εικόνα μπορεί να μεταβληθεί σε 24 ώρες, και όπου η Gen Z συχνά αρνείται να αποδεχθεί τις απλοποιημένες “καλές/κακές” αφηγήσεις, είτε προέρχονται από πολιτική, media ή social platforms.

Η σχέση της Ελφάμπα και της Γκλίντα μετατρέπεται από εφηβική ανταγωνιστικότητα σε μια ώριμη, επώδυνη, αλλά ειλικρινή συντροφικότητα. Το Wicked II πιάνει μια γενιά που κουράστηκε από το “cancel”, την πόλωση, την εξιδανίκευση ή τη δαιμονοποίηση ανθρώπων. Δείχνει ότι δύο άνθρωποι με διαφορετικές διαδρομές μπορούν να αγαπηθούν, να απομακρυνθούν, να υπάρξουν σε σύγκρουση — και παρ’ όλα αυτά να συνεχίζουν να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον. Η εικόνα της Ελφάμπα — πράσινη, εύκολα στοχοποιήσιμη, διαρκώς κυνηγημένη από την εξουσία — αγγίζει βαθιά την εμπειρία όσων νιώθουν ότι δεν χωρούν σε προκαθορισμένα κουτάκια. Στην πραγματικότητα, η Ελφάμπα δεν “γίνεται κακή”, η κοινωνία την κάνει έτσι επειδή είναι πιο εύκολο από το να αναμετρηθεί με τις αλήθειες που αποκαλύπτει.

Το μήνυμα είναι καθαρά solution-oriented: αν το σύστημα σε παρουσιάζει ως απειλή, η απάντηση δεν είναι να κρυφτείς — είναι να βρεις συμμάχους, να διεκδικήσεις χώρο και να αντισταθείς μέσω της αλήθειάς σου. Η Γκλίντα, από την άλλη, γίνεται ένα ενδιαφέρον πορτρέτο του πώς μοιάζει η αφύπνιση κάποιου που προέρχεται από προνομιακό περιβάλλον. Το ταξίδι της είναι ουσιαστικά ένα crash course σε ενσυναίσθηση: τι σημαίνει να ακούς, να μαθαίνεις, να αποδέχεσαι ότι η “τελειότητα” που σου έμαθαν δεν ήταν ποτέ πραγματική.

Η ταινία έχει ήδη τεράστια επίδραση στο TikTok, στη fan culture και στη συζήτηση γύρω από queer storytelling, representation και ταυτότητα. Είναι ένα κενό που η νέα γενιά καλύπτει με ενθουσιασμό: ένα παραμύθι που ξαναγράφει τους ρόλους των γυναικών, επιτρέπει στις ηρωίδες να μην είναι μονοδιάστατες και ανοίγει τη συζήτηση για το τι σημαίνει “ηθικότητα” στην εποχή της ταχύτητας.

Το Wicked: Part II – For Good είναι κάτι περισσότερο από ένα φαντασμαγορικό blockbuster: είναι ένας καθρέφτης των κοινωνικών μας ενστίκτων, των φόβων μας και των ελπίδων μας. Και, κυρίως, είναι μια ιστορία που η Gen Z αναγνωρίζει ως οικεία: μια ιστορία για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, τη σημασία της αυθεντικότητας και τη διεκδίκηση της δικής μας φωνής σε έναν κόσμο που προσπαθεί διαρκώς να μας κατηγοριοποιήσει.