Το θέατρο είναι ένας τόπος, όπου «γεννιέται» μια αλήθεια πιο δυνατή από τις λέξεις

Η Νατάσα Παπαμιχαήλ γράφει στην πολιτιστική στήλη του TheOpinion για τον «Μουνή» της Λένας Κιτσοπούλου.

Το θέατρο είναι ένας τόπος, όπου «γεννιέται» μια αλήθεια πιο δυνατή από τις λέξεις

«Ο Μουνής» της Λένας Κιτσοπούλου, σε σκηνοθεσία – θεατρική διασκευή της Νατάσας Παπαμιχαήλ, παρουσιάζεται στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ για τρεις παραστάσεις.

Χορεύτρια, χορογράφος, δασκάλα χορού, κινησιολόγος σε θεατρικές παραστάσεις, καλλιτεχνική διευθύντρια του θεάτρου OLVIO, ηθοποιός, σκηνοθέτιδα. Μετά από τριάντα και πλέον χρόνια στον χώρο, αντιμετωπίζω την ίδια δυσκολία να εκφραστώ με λόγια. Ίσως αν χόρευα, αντί να γράψω το κείμενο, να ήταν καλύτερα…

Και αναρωτιέμαι, πώς έφτασα μέχρι εδώ; Πώς πέρασαν αυτά τα χρόνια χωρίς να το καταλάβω; Ποια δύναμη με «έσπρωχνε», παρά τις δυσκολίες και τις ανασφάλειες, να ασχολούμαι με τον χορό και το θέατρο;

Σήμερα, καλούμαι να γράψω για την τελευταία μου σκηνοθετική δουλειά. «Ο Μουνής» της Λένας Κιτσοπούλου ξεκινάει το καλλιτεχνικό του ταξίδι, για τη σεζόν 2025-2026, από το θέατρο ΑΥΛΑΙΑ και τη Θεσσαλονίκη.

«Ο Μουνής»· ένα διήγημα άγριο και τρυφερό, γλυκό και πικρό, αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Μιλά με χιούμορ και ρεαλισμό για καταστάσεις, που όλοι έχουμε ζήσει. Μας θυμίζει τα παιδικά και εφηβικά μας όνειρα, τα οποία, κάπου στην πορεία, τα ξεχάσαμε, γιατί οι απαιτήσεις της κοινωνίας ήταν άλλες.

Έχοντας την έμπνευση που μου έδωσε το κείμενο, διάλεξα τους ανθρώπους με τους οποίους ήθελα να συνεργαστώ. Και ξεκινήσαμε. «Τρελοί» και ταλαντούχοι ταυτόχρονα όλοι τους. Μαζί, κρατήσαμε αυτήν τη γλυκόπικρη γεύση και την πανδαισία ήχων και χρωμάτων που αφήνει το διήγημα, και μεταφέραμε στη σκηνή ζωντανό αυτόν τον μικρόκοσμο.

Παρατηρήσαμε τους χαρακτήρες. Τους αγαπήσαμε, τους μισήσαμε, τους δικαιολογήσαμε. Ήρθαμε σε επαφή με τις αδυναμίες και τα πάθη τους. Μπήκαμε στο καφενείο, στο κομμωτήριο και στα σπίτια τους.

Τους είδαμε να κουτσομπολεύουν. Να φέρονται βίαια στα παιδιά τους, στη γυναίκα τους. Το μοναδικό πράγμα που τους ενδιέφερε, ήταν να μην «χαλάσει» η εικόνα τους. Αναρωτηθήκαμε για τις ομοιότητες και τις διαφορές που έχουμε με τους ήρωες του έργου, για το πώς μεγαλώσαμε, για το αν είμαστε αληθινά ευτυχισμένοι. Γελάσαμε και κλάψαμε.

Αυτή είναι η ζωή. Αυτό είναι το θέατρο. Το θέατρο είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Όλα αυτά που μοιραζόμαστε στις πρόβες αλλά και όσα μοιραζόμαστε με το κοινό στις παραστάσεις. Είναι ο χώρος, στον οποίο ο καθένας συναντά τον εαυτό του.

Το θέατρο είναι ένας τόπος, όπου «γεννιέται» μια αλήθεια πιο δυνατή από τις λέξεις. Είναι παρατήρηση, πεδίο αναζήτησης και προβληματισμού, που δίνει το δικαίωμα στους ανθρώπους να δημιουργήσουν από το τίποτα, κάτι.

Θέτει ερωτήματα ελεύθερα και διεγείρει συναισθήματα. Και τα συναισθήματα είναι οδηγός για τις πράξεις μας. Γιατί μόνο όταν νιώσουμε πως κάτι μας θίγει και μας αδικεί, μόνο όταν θυμώσουμε, μπορούμε να αντιδράσουμε. Είναι μια επανάσταση, μια πολιτική πράξη.

Ας αναρωτηθούμε, πώς θα ήταν η ζωή χωρίς χορό, τραγούδι, μουσική, θέατρο, ζωγραφική, λογοτεχνία; Ας απαντήσουμε, για να καταλάβουμε τη θέση που θα έπρεπε να έχει η τέχνη στη βίαια δομημένη κοινωνία που χτίσαμε…

Πληροφορίες

«Ο Μουνής», της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ, Θεσσαλονίκη

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 10/10, Σάββατο 11/10 & Κυριακή 12/10 στις 21:00

Ηλεκτρονική προπώληση εισιτηρίων: more.com

Διάρκεια: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Συντελεστές

Κείμενο: Λένα Κιτσοπούλου

Σκηνοθεσία – Θεατρική διασκευή: Νατάσα Παπαμιχαήλ

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση – Επιμέλεια: Βασίλης Τζαβάρας

Ερμηνεύουν (αλφαβητικά)

Καλλιόπη Καραμάνη

Ηλέκτρα Κομνηνίδου

Γιώργος Ντούσης

Γιάννης Οικονομίδης

Χαρά Τσιτομενέα