Μυστακίδης στο ΤheOpinion: «Αυτό που με συνδέουν με τη λαϊκή κιθάρα, με “ενοχλεί” και λίγο – Έκανα παράλληλα κι άλλα πράγματα»

Ο Δημήτρης Μυστακίδης έρχεται με τις «μπάντες» το Σάββατο, 8 Απριλίου, στο Club του Μύλου, συνοδευόμενος από τον νέο του δίσκο «Μόρσο».

Το όνομα του Δημήτρη Μυστακίδη είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη λαϊκή κιθάρα. «Αυτό που με συνδέουν με τη λαϊκή κιθάρα, με “ενοχλεί” και λίγο. Όλα αυτά τα χρόνια έκανα παράλληλα κι άλλα πράγματα. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι από ‘μενα, έχουν δίκιο να με συνδέουν με αυτό, αλλά δεν είναι το μοναδικό», σημειώνει στο TheOpinion. 

Λίγους μήνες πριν κυκλοφόρησε ο νέος του δίσκος με καινούρια τραγούδια, ο οποίος φέρει τον τίτλο «Μόρσο». Ο ίδιος δεν γράφει εύκολα και παραδέχεται πως είναι καλύτερα να μην βρίσκει λόγους να γράφει τραγούδια…

Κύριε Μυστακίδη, συμμετείχατε κι εσείς στη συναυλία κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού στη Θεσσαλονίκη. Μια συναυλία με πρωτοφανή προσέλευση του κόσμου. Τι εισπράξατε από όλο αυτό;

Ήταν τεράστια η συναυλία. Νομίζω από τη συναυλία για τις Σκουριές είχαμε να δούμε τόσο κόσμο. Ο κόσμος είναι ενωμένος για αυτά που συμβαίνουν. Όλα λειτουργούν προσθετικά. 

Οι σκέψεις μετά από μια τέτοια συναυλία, σε ‘μένα τουλάχιστον, είναι πολλές. Δεν ξέρω πόσο νόημα έχει όλο αυτό στην ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος. Δεν ξέρω αν εξαντλείται η δυναμική -που πρέπει να υπάρχει η αντίδραση- στο πλαίσιο μιας συναυλίας. Γιατί, πιστεύω ότι, στην πραγματικότητα, τα τραγούδια μόνον δεν φτάνουν. Αλλά σίγουρα για τον κόσμο, όλη αυτή η συνύπαρξη τόσο πολλών ανθρώπων, δίνει κάτι παραπάνω σε κουράγιο, να το πω έτσι, στην περίπτωση που χρειαστεί να γίνει μια πιο αγωνιστική κινητοποίηση. 

Φέρνουν κάποιο αποτέλεσμα, δεν ξέρω αν πρέπει να εφησυχαζόμαστε με αυτό το πράγμα. Δεν ξέρω… Είναι όλες σκέψεις πρωινές και λες «Τελικά, τι κάνουμε; Αξίζει τον κόπο;»

Είχε πολύ νέο κόσμο και τους οφείλουμε πάρα πολλά. Τους νέους τους χρωστάμε, δηλαδή… Τους έχουμε καταδικάσει να ζουν χωρίς όνειρα. Και, δυστυχώς, έχουν πάρα πολλούς λόγους για να βγουν στους δρόμους. 

Το κοινό, ωστόσο, θα σας απολαύσει διπλά, καθώς έρχεστε και στον Μύλο, με νέο δίσκο. Αλήθεια, τι σημαίνει «Μόρσο»;

Είναι ένας τρόπος σύνδεσης δύο υλικών. Χρησιμοποιείται κυρίως στην ξυλουργική τέχνη και είναι το σχήμα που παίρνουν δύο ξύλα για να ενωθούν· το ένα μπαίνει μέσα στο άλλο και επιτυγχάνεται ένας πολύ γερός σύνδεσμος. 

Έβγαλα τον δίσκο έτσι, «Μόρσο», επειδή ήθελα να δείξω, ουσιαστικά, ποιος είμαι· το δικό μου «σχήμα», δηλαδή. Έτσι ώστε αυτοί που επιλέξουν να ακούσουν τα τραγούδια, θέλω να ξέρουν ποιος είμαι, τι πιστεύω. Γιατί ένας καλλιτέχνης είναι μια συνολική παρουσία. Κι αν δεχτεί κάποιος να πάρει κι αυτό το ανάλογο σχήμα, ώστε να επιτευχθεί το μόρσο, καλώς. Αν δεν θελήσει, δεν πειράζει. Καλή καρδιά!

Οι μουσικές είναι δικές μου στα έξι τραγούδια. Τα τέσσερα είναι του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη. Και τους στίχους, εκτός από τον Αλέξανδρο που έχει γράψει τους στίχους στα δικά του τραγούδια, στο «Γεράκι» έχει γράψει ο Θάνος Παπανικολάου. Και ένα έχουμε γράψει με τη Θεοπούλα Αρβανιτίδου. 

Δεν γράφω εύκολα. Μου είναι πολύ δύσκολο να γράψω τραγούδια. Κι επειδή γράφω και με τέτοιες θεματικές, που κι οι στίχοι που έχω γράψει δεν είναι αυτό που λες «ποιητικοί» στίχοι· είναι στίχοι που φέρουν, στην πραγματικότητα, ένα θέμα που με απασχολεί. Με πολύ απλό λόγο. 

Οπότε, να σου πω την αλήθεια, έτσι όπως το σκέφτομαι…καλύτερα να μην βρίσκω λόγους να γράφω τραγούδια. Γιατί γράφω για πράγματα που με ενοχλούν.

Θα μου λύσετε και την απορία γιατί συνδέουν το όνομά σας με τη λαϊκή κιθάρα; Ποια ιστορία κρύβεται από πίσω;

Αυτό ξεκίνησε, περίπου, πριν 18 χρόνια, όταν με φώναξαν να διδάξω λαϊκή κιθάρα στο ΤΕΙ, τότε, Ηπείρου, στο τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής. Αναγκάστηκα να αναλύσω πολύ αυτό που έκανα πρακτικά μέχρι τότε, για να κατανοήσω λίγο τον μηχανισμό. Την τεχνική κι όλα τα εργαλεία, ας πούμε, που είχα στη διάθεσή μου και έπαιζα αυτό που έπαιζα. 

Εκεί συνειδητοποίησα ότι υπάρχει πολύ υλικό από πίσω. Πολύ σπουδαία τεχνική, υπάρχει ένας τρόπος σκέψης που είναι πολύ δομημένος. Άρχισα σιγά σιγά να τα ανακαλύπτω, να τα καταγράφω και να τα διδάσκω κιόλας, οπότε μπήκα και στη διαδικασία –γιατί η κιθάρα έχει πολλαπλούς ρόλους στο ρεμπέτικο, δεν είναι μόνον ένα όργανο συνοδείας που υπάρχει εκεί- και προσπάθησα όλους αυτούς του ρόλους να τους ενοποιήσω σε μία δουλειά συγκεκριμένη και άρχισα να κάνω τα ρεμπέτικα με κιθάρες. 

Δεν το έκανα για να αντικαταστήσω τον κλασικό τρόπο, απλώς για να δείξω μαζεμένους όλους τους τρόπους που η λαϊκή κιθάρα έχει χρησιμοποιηθεί. Αυτό σαν ιδέα και καλλιτεχνικά, εκτός από το εναλλακτικό κομμάτι, είχε ένα ενδιαφέρον από ό, τι φάνηκε. Ο κόσμος το «αγκάλιασε», το αγάπησε και, περίπου, 15 χρόνια πορευτήκαμε με αυτήν τη δουλειά. Πορεύτηκα εγώ, δηλαδή, με αυτήν την καλλιτεχνική επικέντρωση· είχα επικεντρωθεί σε αυτό το κομμάτι. 

Πέρυσι, διοργανώθηκε το 1ο Φεστιβάλ Λαϊκής Κιθάρας, το οποίο και διευθύνατε καλλιτεχνικά. Θα ισχύσει το ίδιο και φέτος;

Ναι. 5, 6 & 7 Μαΐου, στην Αποθήκη Δ’ στο Λιμάνι.

Υπάρχει και κάτι ακόμα ενδιαφέρον με το οποίο σχετίζεστε. Αναφέρομαι στην εκπαιδευτική πλατφόρμα για το ρεμπέτικο, REDU…

Είναι μια ιδέα που ξεκίνησε μέσα στην καραντίνα, τότε που γίνονταν όλα τα μαθήματα διαδικτυακά. Υπάρχει κι ένας επιπλέον λόγος.

Αφορά μία ακόμα δράση που είχα σκεφτεί και την υλοποιούμε μία φορά τον χρόνο, τους «Από Μηχανής Μουσικούς». Ξεκίνησε από μία παρέα που αγαπάμε τη μοτοσικλέτα και κάνουμε ταξίδια. Και ταξιδεύαμε σε εγκαταλελειμμένα χωριά σε όλη την ελληνική επαρχία -που έχει πάρα πολλά- και μου είχε έρθει η σκέψη, τότε, να κάνουμε ένα γλέντι μια φορά τον χρόνο σε ένα απομονωμένο χωριό και να φέρουμε λίγη ζωή σε αυτόν τον τόπο.

Ταξιδεύοντας στην επαρχία, συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση σε αυτά που εμείς θεωρούμε αυτονόητα. Ας πούμε, σε έναν δάσκαλο, στη μουσική πληροφορία και διδασκαλία.

Και σκεπτόμενος, μέσα στην καραντίνα, ότι η διαδικτυακή διδασκαλία είναι εφικτή -με τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει βέβαια τη διά ζώσης- αλλά τουλάχιστον μπορεί να αναπτυχθεί ένα εργαλείο που να δίνει μια πρόσβαση σε κάποιους που δεν έχουν στη διά ζώσης διδασκαλία. 

Ξεκίνησα να κάνω την πλατφόρμα. Και ξεκίνησα με το έργο του Κώστα Σκαρβέλη, που είναι ένας κιθαρίστας που θαυμάζω πάρα πολύ. Έχει γράψει γύρω στα 150 τραγούδια. Ξεκίνησα να γράφω πολυκάναλα, να ξαναηχογραφώ, δηλαδή, όλα αυτά τα τραγούδια από φυσικά όργανα παιγμένα. Κι έτσι, ο καθένας που μπαίνει μέσα στην πλατφόρμα θα μπορεί να ακούσει ξεχωριστά το κάθε όργανο που θέλει. Να βλέπει την παρτιτούρα, στοιχεία ιστορικά για το κάθε τραγούδι. Να βλέπει την τροπική και μορφολογική ανάλυση, δηλαδή τι συμβαίνει σε αυτό το τραγούδι από πλευράς θεωρίας του κομματιού. Και βίντεο, που εξηγώ πώς έχω παίξει τα κομμάτια. 

Είναι σε πιλοτική δράση. Βλέπουμε τις παραλείψεις, πράγματα που μας έχουν ξεφύγει, δηλαδή, στο λειτουργικό της κομμάτι. Αλλά τα διορθώνουμε άμεσα και πολύ σύντομα θα είναι σε πλήρη λειτουργία.

Πληροφορίες

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΗΣ LIVE

Mylos Club Θεσσαλονίκη (Ανδρέου Γεωργίου 56)

Σάββατο, 8 Απριλίου 2023

Ώρα προσέλευσης: 21.00, Ώρα έναρξης: 22:00

Εισιτήρια: Ταμείο 15€, Προπώληση 12€

Προπώληση εισιτηρίων: ΣΑΡΩΘΡΟΝ (Λαδάδικα, Κατούνη 17| Τ: 2310 538282), ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ (Πλ. Ναυαρίνου | Τ: 2310 278515), ΔΙΩΡΟΦΟΝ (Καλαμαριά, Κερασούντος 81 | Τ: 2310 453998), viva.gr

Για κρατήσεις θέσεων με τραπέζι τηλεφωνικά στο 2310 510081 (εναλλακτικά: επικοινωνείτε με μήνυμα στο inbox της σελίδας στο facebook: Mylos Club Thessaloniki, αναγράφοντας ονοματεπώνυμο, κινητό τηλέφωνο επικοινωνίας και αριθμό ατόμων κράτησης).

Διοργάνωση – Παραγωγή: ΚazandB, Mylos Club

Υποστήριξη Παραγωγής: Πολιτιστικός Οργανισμός «Επί Σκοπόν»

Επιμέλεια παραγωγής – Management: Fishbowl Music Tank

Με τον Δημήτρη Μυστακίδη παίζουν

Μιχάλης Ατσάλης (κιθάρες)

Γιώργος Μακρής (γκάιντα, τσαμπούνα, καβάλ)

Πέτρος Λαμπρίδης (ακουστικό και ηλεκτρικό μπάσο)

Πρόδρομος Μυστακίδης (τύμπανα)

Μάκης Πελοπίδας (ηχοληψία)

Μαζί του στο τραγούδι η Νεκταρήλια Τσομπάνογλου