Η Ευγενία Λάβδα στο TheOpinion: Μία ζωή σε αδιέξοδο μέχρι να ανοίξουν οι θημωνιές

Αποτελεί χωρίς αμφιβολία μία από τις κορυφαίες ελληνικές ταινίες της φετινής χρονιάς.

Παρά το γεγονός πως το 2023 δεν έχει μπει καλά καλά με τον πρώτο του μήνα να οδηγείται προς το τέλος και με μόλις δύο εβδομάδες προβολής του στους κινηματογράφους, το «Πίσω από τις Θημωνιές» της Ασημίνας Προέδρου έχει καταφέρει ν’ αφήσει ήδη το στίγμα του στη μεγάλη οθόνη.

Ένα κοινωνικό δράμα που οριοθετείται στο 2015, χρονιά όπου η Ελλάδα βιώνει το μεγαλύτερο μεταναστευτικό κύμα της ιστορίας, μια οικογένεια τριών προσώπων, ξεχωριστών κεφαλαίων, κρέμεται από μία λεπτή ισορροπία που ορίζουν τα «πρέπει» μιας τοπικής κοινωνίας και τα «θέλω» των πρωταγωνιστών έως ότου ξεκινά το μπρα ντε φερ του καθενός με το προσωπικό του αξιέξοδο. Οι ισορροπίες σπάνε και ένα παραλίμνιο χωριό στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας με τη Βόρεια Μακεδονία, στις όχθες της Δοϊράνης, αρχίζει να αποδομείται θα έλεγε κανείς σαν παιχνίδι Jenga, μέσα από το σκηνοθετικό ντεμπούτο της κ. Προέδρου στις ταινίες μεγάλου μήκους, που δικαιολογεί την αναμονή όλων όσοι περίμεναν το επόμενό της βήμα μετά το «Red Hulk».

Φοβερή σκηνοθεσία που εστιάζει ξεχωριστά στους τρεις πρωταγωνιστές και ταυτόχρονα το έργο τρέχει, ένα roller coaster που δεν φοβάται τις συνέπειες του να βγει από τις προκαθορισμένες ράγες της κοινωνίας. με «επιβάτες» ηθοποιούς με ξεχωριστή πορεία στην έκτη τέχνη που κάνουν τους θεατές από νωρίς, κοινωνούς του φόβου ότι κάτι κακό θα συμβεί, κρατώντας τους σε εγρήγορση μέχρι το φινάλε.

Μια δραματική ιστορία με σφραγίδα το μεταναστευτικό, με πολιτικές αιχμές και κοινωνικές προεκτάσεις, όπου εγκλωβίζονται άτομα, της διπλανής πόρτας, σε μία διεφθαρμένη επαρχιακή κοινωνία, τα στοιχεία της οποίας δεν διαφέρουν από πολλές καταστάσεις που βιώνουμε στο σήμερα.

To ΤheOpinion μίλησε με την Ευγενία Λάβδα, την κινηματογραφική «Αναστασία» που «πίσω από τις θημωνιές» προσπαθεί να ορίσει τη ζωή της σε ένα καταπιεστικό περιβάλλον ψάχνοντας για τη λύτρωσή της.

Απόφοιτη της σχολής του Νέου Ελληνικού Θεάτρου Γιώργου Αρμένη, με σπουδές πάνω στην κλασσική μουσική και το πιάνο στο Εθνικό Ωδείο Κηφισιάς, στον κλασσικό χορό (μπαλέτο) αλλά και με σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων στην Πάτρα, αποτελεί μία πολυσχιδή εκπρόσωπο στη νέα γενιά της έκτης τέχνης.

Η μαγνητική νεαρή ηθοποιός ξετυλίγει το κουβάρι της μεγάλης κινηματογραφικής επιτυχίας της Ασημίνας Προέδρου, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό στο 63ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αποσπώντας έξι ξεχωριστά βραβεία.

O λόγος στην κ. Λάβδα που ξεκινά μιλώντας για τα όσα πραγματεύεται η ταινία: «Αφορά τον πυρήνα μιας οικογένειας που αποτελείται από τον πατέρα, τη μητέρα και την κόρη. Δείχνει πώς ένα σύστημα μπορεί να εισχωρήσει και να διαβρώσει τα άτομά της αλλά και της κοινωνίας ευρύτερα, με φόντο το μεταναστευτικό ζήτημα.

Η πατριαρχία φαίνεται από τη σχέση κόρης – πατέρα και από την πλευρά της μάνας που δεν παίρνει μία γραμμή απέναντι σε τίποτα. Από εκεί και πέρα και στο background, η Ασημίνα καταπιάνεται τόσο με το θέμα του μεταναστευτικού, όσο και με αυτό στους αγροτικούς συνεταιρισμούς, δείχνοντας το πώς η ελληνική κοινωνία έχει διαφθαρεί».

Ακολούθως, για τη συμμετοχή της στην ταινία, πρώτη της μεγάλη δουλειά στο χώρο, υπογραμμίζει: «Υπήρξε μία σχετική αναγνωρισιμότητα. Κέρδισα μία εμπειρία, μια γνωριμία με τον κινηματογράφο. Ήρθε σε μία δύσκολη περίοδο Covid, κατάφερα να βρω μία νέα δουλειά, νομίζω ότι ερωτεύτηκα αυτή τη διαδικασία όσον αφορά την τοποθεσία, τους συντελεστές, τους ηθοποιούς, το ενδυματολογικό κλπ. Είχαμε τέτοια ομάδα, τέτοια αγάπη γι’ αυτό που κάναμε, βάλαμε τεράστια προσπάθεια όλοι για να πετύχει. Ήταν μία εξαιρετική αφορμή να μάθω περισσότερα πάνω στην τέχνη, να γνωρίσω όλους αυτούς τους συντελεστές, ήταν όλοι, ένας προς έναν, εξαιρετικοί επαγγελματίες, το κυριότερο εξαιρετικοί άνθρωποι.

Με τη Λένα Ουζουνίδου εντυπωσιάστηκα από τον επαγγελματισμό της, ήταν πρότυπο. Είχα παρακολουθήσει τον Στάθη Σταμουλακάτο και αυτό που μου έκανε εντύπωση, πέραν του ότι πρόκειται για εξαιρετικό ηθοποιό, είναι και ένας πολύ γλυκός άνθρωπος».

Ο χρόνος γυρίζει πίσω για την Ευγενία Λάβδα καθώς μπαίνει σε έναν ρόλο ηλικιακά μικρότερο, σε μία ηλικία πιο αθώα αλλά συνάμα επαναστατική καθώς οι καταστάσεις κάνουν την πρωταγωνίστρια να διεκδικεί όσα θεωρεί πως ήρθε η ώρα να πετύχει.

Υπήρξαν όμως στοιχεία που πήγαιναν κόντρα στο ποια πραγματικά είναι στην κανονική της ζωή;

«Δεν το έχω σκεφτεί αλήθεια, σίγουρα επειδή δεν είμαι συνομήλικη με τον ρόλο, η δυσκολία μου ήταν να φέρω την ενέργεια ενός κοριτσιού. Ουσιαστικά νομίζω ότι εκεί έδωσα το περισσότερο βάρος. Ν’ ανακαλέσω στιγμές της ηλικίας, να κοιτάξω γύρω μου για να θυμηθώ πώς ήταν αυτό», αναφέρει στο TheOpinion και προσθέτει:

«Σε μία ηλικία σαν της Αναστασίας όλοι καλούμαστε και θέλουμε να επαναστατήσουμε, να ψάξουμε τα πράγματα. Φυσικά ήταν δύσκολο από την άποψη πως υπήρξα για πρώτη φορά μπροστά σε κινηματογραφικό σετ. Είχα σκηνές-πρόκληση, η λίμνη ήταν σχεδόν παγωμένη, ήταν το ονειρικό αυτής της ταινίας αλλά όταν θέλεις κάτι πολύ, δεν βρίσκεις δυσκολίες».

Μπορεί πίσω από τις θημωνιές να κρύβονται πολλά, το μόνο σίγουρο είναι πως το υποκριτικό της ταλέντο δεν μπορεί να κρυφτεί. Και πώς να κρυφτεί άλλωστε όταν πάνω της εκτυλίσσεται ένα ολόκληρο κεφάλαιο, το πιο σημαντικό οδεύοντας προς τον επίλογο.

Η ερώτηση ήταν «γιατί επιλέχθηκες εσύ γι’ αυτόν τον ρόλο» και η Ευγενία απαντά σαν να περίμενε αυτή την ευκαιρία, έτοιμη από καιρό:

«Έχω ασχοληθεί με κάποιες θεατρικές δουλειές όμως αυτή ήταν η πρώτη πολύ σημαντική. Με επέλεξαν μέσω casting, όσα δίνει η Ασημίνα στις ταινίες δεν αποκλίνουν από την πραγματικότητα και την προσωπική ζωή, αυτό εκφράζει. Ήθελε να πάει με ένα καινούργιο πρόσωπο και ήταν τεράστια ευκαιρία για μένα, δεν συμβαίνει συχνά στο χώρο μας. Με ήθελε γιατί της άρεσα υποκριτικά, για το βλέμμα μου και την αλήθεια που βγάζω στο φακό, έκρινε ότι ταιριάζουμε σαν άτομα. Από την πρώτη στιγμή ταίριαξα και εγώ μαζί της, είναι ένα άτομο που δουλεύει πολύ σε μία εποχή που λείπουν τα οράματα».

Τέλος, δεν μπορούμε να μην πιαστούμε ξανά με τον εμβληματικό τίτλο της ταινίας βάζοντας στη διαδικασία την Ευγενία Λάβδα να δώσει μία χαραμάδα στο κοινό για να δει τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τις θημωνιές.

Ευτυχώς δεν είναι φειδωλή αλλά ανοίγει ένα μεγάλο παράθυρο: «Κρύβεται αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας, βλέπουμε πράγματα που κανείς δεν μιλά γι’ αυτά. Πολλές φορές υπάρχει υποκρισία προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Στον δικό μου ρόλο, η σκηνή με τον αυνανισμό θέλει να σου δείξει πως αν το δεις από έναν άνδρα δεν σοκάρεσαι. Αυτομάτως αν το δεις από ένα κορίτσι είναι αλλιώς. Θίγεται ξεχωριστά το πώς μπορεί καθώς ενηλικιώνεται να ψάχνει ν’ ανακαλύψει τη γυναικεία της φύση. Θέλω να πω ότι αυτή η ταινία θίγει με ωραίο τρόπο μία αλήθεια της κοινωνίας, αυτό κρατάω. Από την τελευταία σκηνή της ταινίας, όταν παρόλα αυτά που έχουν συμβεί, οι άνθρωποι συνεχίζουν και γελάνε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα».

Περισσότερα για την ταινία (Πατήστε εδώ για να δείτε πού παίζεται στη Θεσσαλονίκη)

Ελλάδα, Γερμανία, Βόρεια Μακεδονία, 2022

Παραγωγή: Ιωάννα Μπολομύτη, Μάρκους Χάλμπερσμιντ, Βλαντιμίρ Αναστάσοφ, Αντζελα Νεστόροφσκα

Σκηνοθεσία: Ασημίνα Προέδρου

Σενάριο: Ασημίνα Προέδρου

Φωτογραφία: Σίμος Σαρκετζής

Μοντάζ: Ηλέκτρα Βενάκη

Μουσική: Μάριος Στρόφαλης

Πρωταγωνιστούν: Στάθης Σταμουλακάτος, Λένα Ουζουνίδου, Ευγενία Λάβδα, Χρήστος Κοντογεώργης, Ντίνα Μιχαηλίδου

Διάρκεια: 118 λεπτά

Διανομή: Tanweer