Ένα ηχηρό μήνυμα κατά της έμφυλης βίας με τη Μαρία Καβογιάννη από τον Γιώργο Κόφτη (VIDEO)

Ο Γιώργος Κόφτης, ένας καλλιτέχνης που έχει συγκινήσει με τα δημιουργήματά του, εμπνευσμένα από την επικαιρότητα, κατάφερε και πάλι να μας αφήσει άφωνους!

Αυτή τη φορά, το νέο του έργο, μια τοιχογραφία με το πρόσωπο της Μαρίας Καβογιάννη ή καλύτερα της Μαρίας στου ”Maestro”, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα κατά της έμφυλης βίας.

Ειδικότερα, ο κ. Κόφτης εμπνεύστηκε από την ερμηνεία της Μαρίας Καβογιάννη στη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, δημιουργώντας ένα έργο αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες που βίωσαν ή βιώνουν τη βία σε κάθε μορφή της.

Η ανάρτηση του Γιώργου Κόφτη:

«Πως μπορεί και κάνει μια γυναίκα εικόνα αυτό που ζούμε. Γιατί μέσα στα μάτια της(μονάκριβου οχήματος του ταλέντου της), ανεξαρτήτως από τον οποίο ρόλο φωλιάζουν τα συναισθήματα όλων μας. Των πόνων μας. Των συλλογικών οδυρμων. Των Τεμπών. Του τμήματος των Αγίων Αναργύρων, της Τοπαλουδη, όλων των κοριτσιών και την γυναικών εκείνων που σφαγιάστηκαν από τα κτήνη που είχαν μέσα στον χώρο που ονόμαζαν σπιτικό τους. Φωλιάζουν μέσα στα μάτια της οι κυνικές ομολογίες των δολοφόνων. Εμείς που τα ακούμε μέσα σε μια φρικη.Ζούμε σε έναν κόσμο πατριαρχικό. Μαθαίνουμε οι άντρες πως οι γυναίκες μας οφείλουν. Τι; Δεν ξέρω, αλλά μας χρωστάνε. Επειδή είναι όμορφες; Πιο δυνατές; Πιο έξυπνες; Δεν το αντέχουμε αυτό και μας χρωστάνε. Και όταν θα κάνουν να ζήσουν ελεύθερες πνιγόμαστε γιατί κακομαθημένοι όντας μας παίρνουν το παιχνίδι μας. Μας παίρνουν την πηγή ικανοποίησης και δεν ξέρουμε από πού να αντλήσουμε ζωή. Δεν αντέχουμε το κενό της ύπαρξης μας και τους το χρεώνουμε και αυτό. Τις μισούμε. Μετά τις βιαζουμε και στο τέλος βιαιοπραγούμε. Μετά τις σκοτώνουμε. Λες και όλα αυτά ήρθε κανείς και μας είπε. Οκ. Δικαιούσαι εσύ που είσαι αντράκι. Καν’τα. Και μένουμε σαν κοινωνία, νεκρή σχεδόν, απομονωμένη ο ένας από τον άλλον αποσβολωμενοι. Να κοιτάμε σαν γκρεμισμένα ερείπια τα πιο όμορφα πλάσματα αυτού το κόσμου να τα σκοτώνουν κτήνη. Και οι ίδιες οι μανάδες και οι πατεράδες να εκτρέφουν κι άλλα κτήνη. Και να περιμένουμε έναν κύκλο να σπάσει μόνος του. Ως δια μαγείας. Όχι. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ένα γιγάντιο, τρομερό, στεντόρειο , κατασπαραχτικό ΟΧΙ. Μόνοι μας θα σπάσουμε τον κύκλο. Μόνοι μας θα διαλυσουμε τους γελοίους θρασύδειλους φονιάδες. Από νωρίς. Από μικρά παιδιά. Θα τους μάθουμε να αγαπάνε, να προσφέρουν. Την τρυφερότητα. Την ευαισθησία. Την ομόνοια και τον αλτρουισμό. Θα μάθουμε στα αγόρια μας να υπακούνε, να σέβονται τους πάντες όχι μόνο τα κορίτσια, θα μάθουμε στα παιδιά μας πως το να έχεις θάρρος σημαίνει πως φροντίζεις τον αδύναμο. Θα μάθουμε πως το να έχεις θάρρος σημαίνει να νιώσεις την αληθινή συγγνώμη πριν την ξεστομίσεις αυτόματα. Να μάθουμε τα παιδιά μας επιτέλους να λειτουργούν με την καρδιά και όχι με το μυαλό και το συμφέρον. Να μάθουμε προτού να είναι πολύ αργά πως η ματαιότητα δεν καλύπτεται με την βία, με το να καταπατας και να βιαζεις με όποιον τρόπο έναν άνθρωπο παρά μόνο με το να μαθαίνεις τον εαυτό σου να πειθαρχεί και να ταπεινώνεται. Μια ευχή για δύναμη και στις κοπέλες μας να φυλάνε την καρδιά τους σαν φυλαχτό για αυτούς που την αξίζουν. Στους άλλους να μην δίνουν τίποτα. Πορτραίτο της κυρίας Μαρίας Καβογιάννη. Διαστάσεις 4*8μετρα».