Εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής του Στέλιου Σκούλου στην Chalkos Gallery (ΦΩΤΟ)

Η Chalkos Gallery παρουσιάζει την ατομική έκθεση του αρχιτέκτονα – εικαστικού Στέλιου Σκούλου με τίτλο “χARTιά” από τις 18 Οκτωβρίου μέχρι και τις 12 Νοεμβρίου 2024.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου από τις 18:00 έως τις 22:00 στην Chalkos Gallery.

Επίσης, στον χώρο της γκαλερί θα διατίθεται ο συλλεκτικός κατάλογος της έκθεσης σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων.

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή: 18:00 -20:30 Σάββατο: 11:00 – 14:00 Κυριακή και Δευτέρα: κλειστά

Ακολουθεί το κείμενο που συνέταξε ο Ομότιμος καθηγητής του Α.Π.Θ. Εμμανουήλ Μαυρομάτης:

Το ερώτημα της εργασίας του Στέλλιου Σκούλου και που διαρκεί με συνέπεια, ως μια συνέχεια, επί τρεις περίπου δεκαετίες, είναι αν το έργο τελειώνει. Σε μια πρώτη προσέγγιση το ερώτημα φαίνεται ρητορικό, επειδή πρακτικά, λίγο ή πολύ, κάποια στιγμή ο εικαστικός πιστοποιεί με διάφορους τρόπους, ότι η συγκεκριμένη εικόνα έκλεισε τον κύκλο της. Ότι η εικόνα είναι ή έγινε μια ολοκληρωμένη σκέψη. Αλλά παράλληλα είναι και εξίσου ιστορικά αποδεκτό ότι επίσης το έργο συνεχίζεται, επειδή αφενός ο υποστηρικτής του έργου -εκείνος που το δημιούργησε- είναι ο ίδιος, είναι δηλαδή το ίδιο σώμα και επειδή αφετέρου, ως η ίδια προσωπική αντίληψη του ίδιου σώματος για το ίδιο, έχει εγκαταστήσει κοινά σημεία, κοινές αναφορές και τρόπους διατύπωσης αυτών των αναφορών, σε διαφορετικές εικόνες, που ως τρόποι επανέρχονται και είναι αυτό που ονομάζεται λογοτεχνικά και περιγραφικά «στυλ» και που στην πράξη είναι η προσήλωση του δημιουργού στη θεωρητική του αντίληψη για το τι συγκροτεί τα συστατικά της τέχνης –εκείνα και όχι εκείνα τα συστατικά.

Η παρέμβαση του Σκούλου έρχεται με διχαστικό τρόπο. Διηγείται δηλαδή με τις εικόνες του ότι απλά δεν υπάρχουν εκείνα ή εκείνα τα συστατικά της εν γένει τέχνης ή της δικής του τέχνης που θα συνεχίζονται, αλλά ότι αντίθετα, το έργο δεν τελειώνει –επειδή δεν υπάρχει σειρά έργων που να άρχισε ώστε και να τελειώνει: όλες οι εργασίες συγκροτούνται από αδιάφορα συστατικά όλων των εργασιών ώστε και να μην επιλέγονται εκείνα ή εκείνα τα συστατικά ως η συγκεκριμένη επιλογή του δικού του «σώματος», -πρακτικά ο ίδιος ως σώμα, «δεν επιλέγει» κανένα συστατικό. Στο επίπεδο αυτό η ιδεολογία της εργασίας του Σκούλου που διαπιστώνεται όπως έγραψα, επί τρεις τουλάχιστον δεκαετίες, είναι από τις πρωτοπόρες εκείνης της αντίληψης που προβιβάζει σήμερα -τώρα-, το οποιοδήποτε τυχαίο, ως την έκφραση μιας «επιθυμίας», ανεξέλεγκτης και ανεξάρτητης από την οποιαδήποτε «θεσμική κατοχύρωση της επιθυμίας» σε ένα κατατακτήριο σύστημα. Συνέπεια είναι ότι η εργασία του Σκούλου έχει τα εξής χαρακτηριστικά. Το πρώτο και το κυριότερο είναι ότι συστηματικά όλα αυτά τα χρόνια, εργαζόμενος με απίστευτα πεισματικά γρήγορο και πολλαπλό ρυθμό, διακόπτει την οποιαδήποτε συνέχεια της μιας εργασίας στην άλλη εργασία, που προκύπτουν έτσι ως ανεξάρτητες μεταξύ τους, αλλά και σε τόσες πολλαπλές εκδοχές ώστε να είναι αδύνατο να ανιχνευτεί ένα συνδετικό νήμα σχεδίου, χρώματος, θέματος, ομοιομορφίας, παραλληλισμού, σύγκρισης ανάμεσά τους. Το δεύτερο είναι ότι αυτή η επιλογή κομματιάζει θεληματικά το σώμα σε τόσα πολλαπλά μέρη, ώστε το ίδιο να μην επιδιώκει πλέον να είναι πράγματι το ίδιο.

Η συνέπεια είναι ότι στη μεν εργασία δεν υπάρχει ούτε αρχή, ούτε συνέπεια της αρχής ούτε τέλος της αρχής και ότι στο σώμα, στον ίδιο τον καλλιτέχνη, προέκυψε με το χρόνο η εσωτερική του, προσωπική εμπειρία του μη-περιγράψιμου των εκάστοτε καλλιτεχνικών του προσλήψεων. Είναι έκθετος στην επιθυμία να αποδεχθεί ένα λαβύρινθο συσχετισμών που δεν ελέγχει, ως μια πρόταση -για τον ίδιο- τρόπου ζωής, αλλά που θα μπορούσε όμως να είναι επίσης τότε -και πρόταση τρόπου τέχνης. Και εκεί έρχεται με τη σειρά της η αντίφαση: αυτός ο τρόπος ζωής και τέχνης δεν είναι άραγε ήδη ένα μοντέλο, ένα παράδειγμα πρότυπου τέχνης, δηλαδή μια θετική πρόταση; Από πολλά χρόνια έχω βαθιά εκτίμηση στο έργο του Στέλλιου Σκούλου, όχι απλά για τις εικαστικές του ικανότητες, αλλά επίσης και για ένα βασικό νήμα στο έργο του: την ιδέα ότι με το έργο του αποκωδικοποιεί το πώς λειτουργεί ο εικαστικός λαβύρινθος. Ένα πλέγμα συσχετισμών που συγκροτούν πολλαπλές εικαστικές ιστορίες ως προς τις οποίες διαφέρουν, κάθε φορά, οι εκάστοτε πρωταγωνιστές.

Εμμανουήλ Μαυρομμάτης, ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΣΤΕΛΛΙΟΣ ΣΚΟΥΛΟΣ

• 1952, Θεσσαλονίκη / Αρχιτέκτονας ΑΠΘ / εκδ. περιοδικού «ΠΡΑΤΗΡΙΟ τέχνης + άλλων» ( 7 τεύχη / 1988 – 1992 / δωρεάν διανομή / ολοκληρώθηκε ) / επ. Μέλος Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος ( Τ.Ε.Ε. ), Μέλος Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος ( Ε.Ε.Τ.Ε. ), / Ιδρυτικό μέλοςΣυλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος ( Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε./ μέλος πρώτου και επόμενων Δ.Σ. κατά περιόδους ), εμπνευστής ίδρυσης και υπεύθυνος ( 7 έτη ) εκθεσιακού χώρου ΟΤΕ, Θεσσαλονίκη ( θέαση εκθεμάτων από το πεζοδρόμιο ) / σύμβουλος ART THESSALONIKI2016,17,18
• Από το 1975, 16 ατομικές εκθέσεις, συμμετοχή στις 13η και 14η Πανελλήνιες και πλήθος ομαδικές στην Ελλάδα, Κύπρο ( Αμμόχωστος ), Γαλλία ( Μασσαλία, Τουρς ), Η.Π.Α. ( Βοστόνη, Ουάσιγκτον ), Λουξεμβούργο, Γερμανία ( Βόννη ) κ.α.
• Έκδοση 26 ποιητικών συλλογών
• έργα σε συλλογές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης ( Μ.Μ.Σ.Τ ), Τελλογλείου Ιδρύματος, Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης ( Κ.Μ.Σ.Τ. ) Θεσσαλονίκης, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, Ρέθυμνο, Πινακοθήκη Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών ( ΕΜΣ ), Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (Τ.Ε.Ε.), Θεσσαλονίκη, πύργος ΟΤΕ, ΔΕΘ, Τράπεζα Πίστεως (υποκατ. Λ. Πύργου), Θεσσαλονίκη, Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, Εφορία Κηφισίας, Αθήνα και σε ιδιωτικές συλλογές

Chalkos Gallery: Ιουστινιανού 21, Θεσσαλονίκη. E. [email protected] Fb: chalkos gallery T: 2310230763