Ριζοσπαστικοποίηση και έλλειμμα ασφάλειας απειλούν την Ευρώπη

Δύο πιστοί σκοτώθηκαν και τρεις τραυματίστηκαν σοβαρά, όταν άνδρας έριξε το αυτοκίνητό του πάνω σε πεζούς και μαχαίρωσε έναν σεκιουριτά, χθες, έξω από συναγωγή στο βόρειο Μάντσεστερ. Το έγκλημα χαρακτηρίστηκε τρομοκρατικό. Ο φερόμενος ως δράστης πυροβολήθηκε από αστυνομικούς και θεωρείται νεκρός, αν και οι αρχες δεν έχουν επιβεβαιώσει τον θάνατό του.

Η νέα αυτή επίθεση έρχεται ως συνέχεια του τελευταίου κύματος αντισημιτισμού που σαρώνει τη Δυτική Ευρώπη. Κύμα οφειλόμενο στον πόλεμο της Γάζας, που εκδηλώνεται με μαζικές διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις στις μεγαλύτερες πόλεις. Ο Global Sumud Flotilla -ή αλλιώς… Στολίσκος της Γκρέτα- αποτελεί μια μάλλον γραφική απόπειρα ανάδειξης της ανθρωπιστικής κρίσης και εντάσσεται σε ενιαία επικοινωνιακή εκστρατεία. Ξένες δυνάμεις που επιδιώκουν ευρωπαϊκή αποσταθεροποίηση έχουν κάθε λόγο να χρηματοδοτούν και γενικά να στηρίζουν όλη τούτη την αναστάτωση, εκμεταλλευόμενες καλοπροαίρετους πολίτες.

Ο αναβιωμένος αντισημιτισμός, ως έκφραση αντιπολιτευτική ή/και αντισυστημική, έχει πλέον λάβει ανησυχητικές διαστάσεις. Για μια ακόμη φορά στην ιστορία, οι δυσαρεστημένοι στρέφονται κατά του προσφιλέστερου στόχου. Λοιμοί, επιδημίες, οικονομικές καταστροφές, επαναστάσεις και πόλεμοι είθισται να φορτώνονται στους -μονίμως φταίχτες- Εβραίους. Η επιθετικότητα κατά του Ισραήλ αλλά και της εβραϊκής διασποράς σίγουρα δεν θα ήταν σε αυτό το επίπεδο αν δεν διένυε τόσο άσχημη περίοδο η Δύση.

Αν και ήταν επίσης δύσκολη εποχή όταν Παλαιστίνιοι τρομοκράτες δολοφόνησαν τους αθλητές στο Μόναχο το 1972, η μνήμη του Ολοκαυτώματος ήταν νωπή και, κατά συνέπεια, η διεθνής καταδίκη ήταν καθολική. Μετά από 50 ακόμη χρόνια, η σφαγή και οι απαγωγές αμάχων από τη Χαμάς δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο· δεν προκαλούν την ίδια κατακραυγή. Αντίθετα, τώρα κατακραυγή προκαλούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις εξάλειψης της εξωτερικής απειλής από τα ισραηλινά στρατεύματα.

Πρωτεύουσες παραδοσιακά φιλικές προς την Ιερουσαλήμ καταδικάζουν τις ενέργειες Νετανιάχου και ζητούν παλαιστινιακό κράτος, δικαιώνοντας κατά κάποιο τρόπο την ισλαμιστική βία. Το μεγαλύτερο δυστύχημα είναι πως την πληρώνουν άνθρωποι συνήθως αμέτοχοι, ίσως και επικριτικοί προς τα τεκταινόμενα, είτε κατοικούν στο Μάντσεστερ είτε ταξιδεύουν στο Αιγαίο. Στοχοποιείται λοιπόν συλλήβδην μια ολόκληρη φυλή, πρακτική καθαρά φασιστική και φυσικά ρατσιστική.

Πάντως σε όλη την Ευρώπη καταγράφεται σοβαρότατο πρόβλημα εσωτερικής ασφάλειας, εν μέρει αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης μαζικής εισόδου μεταναστών των τελευταίων ετών. Το πρόβλημα εκδηλώνεται συνήθως ως κοινό έγκλημα, όμως οι τρομοκρατικές ενέργειες δεν μπορούν να αποκλειστούν. Λόγω ανεργίας και έλλειψης θετικών προσδοκιών, ριζοσπαστικοποιούνται μουσουλμάνοι μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς.

Ωστόσο πλέον ριζοσπαστικοποιούνται και όσοι θεωρούν εαυτούς αυτόχθονες -δηλαδή κυρίως φτωχοποιημένοι λευκοί. Πραγματοποιούνται μαζικές διαδηλώσεις που γενικά δεν προβάλλονται από τα μίντια, θεοποιείται ο Ντόναλντ Τραμπ, ενώ υφίσταται σοβαρότατη πιθανότητα πολιτικών ανατροπών σε Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία.

Και στην Ελλάδα τι κάνουμε; Είμαστε ασφαλείς ή απλώς έτσι νομίζουμε; Λαμβάνουμε υπόψη μας και τον τουρκικό δάκτυλο; Εκτελείται ικανοποιητική επιτήρηση όλων των -αγνώστων στοιχείων- νέων ανδρών που περιδιαβαίνουν τα κέντρα των μεγαλύτερων πόλεων μας, ή απλώς ευχόμαστε το καλύτερο;