Πόλεις για εκδηλώσεις, πόλεις για σέλφι

Για ακόμη μια Κυριακή κλειστή η Παλιά Παραλία, με όσα αυτό συνεπάγεται για την πρόσβαση στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, μα και της διέλευσης όσων ταλαίπωρων κατοίκων της Ε’ Κοινότητας έκαναν το μπάνιο τους στην Κατερίνη.

Δεν μας φτάνουν λοιπόν οι διαδηλώσεις ολίγων δεκάδων ατόμων για να παγώσει η αγορά. Μ’εκείνα και με τ’άλλα, το κέντρο κλείνει ίσως για περισσότερες από τις μισές Κυριακές του χρόνου, με ποικίλες αφορμές, αθλητικές, πολιτιστικές, ή απλώς…περιπατητικές. Μόνη εξαίρεση οι σχετικά σπάνιες εκδηλώσεις υπέρ πραγματικά φιλανθρωπικών σκοπών, που ούτως ή άλλως προκαλούν ελάχιστη αναστάτωση.

Εξυπακούεται ότι το φαινόμενο τούτο δεν εξαντλείται εδώ. Τις προηγούμενες ημέρες πολλοί Αθηναίοι διαμαρτυρήθηκαν για την εκκίνηση του Ράλι Ακρόπολις στο Ζάππειο, που είχε σαν συνέπεια το από το πρωί κλείσιμο βασικών οδικών αξόνων στην κεντρική Αθήνα. Η επιχειρηματολογία υπέρ των ράλι, των διαφόρων μαραθώνιων, του άλματος επί κοντώ στην Καμάρα, της συστηματικής αξιοποίηση της Αριστοτέλους ως γηπέδου βόλεϊ ή μπάσκετ και της τακτικής πραγματοποίησης συναυλιών και άλλων ιβέντ στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι πάντα η ίδια: τέτοιες εκδηλώσεις τάχα προσφέρουν διεθνή προβολή και αυξάνουν την επισκεψιμότητα, συνεπώς αξίζουν την ταλαιπωρία που υφίστανται οι μόνιμοι κάτοικοι.

Ωστόσο, ποτέ κανείς δεν προσφέρει χειροπιαστή τεκμηρίωση για τούτο τον ισχυρισμό. Ποτέ κανείς αρμόδιος δεν αναφέρει ποιά ακριβώς μέσα προέβαλαν στο εξωτερικό την οποιαδήποτε εκδήλωση, με ποιόν τρόπο, και φυσικά πώς επωφελήθηκε η τοπική οικονομία.

Πάντως υπάρχουν οφέλη, απλώς δεν διαχέονται ιδιαίτερα. Ωφελούνται οι διαφημιζόμενοι, ωφελούνται οι διοργανωτές, ωφελούνται και οι τοπικοί άρχοντες, που παραχωρούν το δημόσιο χώρο όπως τους καπνίζει, σαν να πρόκειται για το χωράφι του παππού τους, και κατόπιν φωτογραφίζονται χαμογελαστοί δίπλα στους φανατικούς ψηφοφόρους τους. Ξεπερασμένες επικοινωνιακές τακτικές, δίχως ουσιαστικό αντίκρισμα, στην πιο στάσιμη ευρωπαϊκή χώρα.