Όταν οι Coldplay έγιναν αφορμή για παγκόσμιο διασυρμό
Η υπόθεση του CEO και της HR δεν είναι απλό κουτσομπολιό, μα σημάδι ενός κόσμου που χάνει κάθε μέτρο. Μπορεί να είμαστε εμείς οι επόμενοι.
Φάνης Ουγγρίνης
Η ψηφιακή ανθρωποφαγία έχει πια σύμβολα: ένας άνδρας και μια γυναίκα αγκαλιασμένοι σε συναυλία των Coldplay. Όταν φάνηκε ότι το θέμα έχει…ψωμί, η αποκάλυψη της ταυτότητας του πανικόβλητου ζευγαριού ήταν απλώς ζήτημα χρόνου · επίσης χάρη στην άνετη διαθεσιμότητα κατάλληλων τεχνολογιών. Μια προσωπική σχέση μεταξύ δύο -μέχρι πρότινος- άγνωστων μεσηλίκων προκάλεσε παγκόσμια χλεύη.
Προφανώς δεν επιθυμώ να νομιμοποιήσω ηθικά τις παράλληλες σχέσεις. Ωστόσο, όπως και να το κάνουμε, η δουλειά των ΜΚΔ δεν είναι να προκαλούν…κοινωνική καταδίκη. Είναι να φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά. Αν τέτοια πρόκειται να είναι τα οφέλη της σύγχρονης προόδου, τότε δεν πάμε καθόλου καλά.
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, από την κωμικοτραγική ιστορία του CEO και της συνεργάτιδάς του παίρνουμε δύο μαθήματα. Το πρώτο είναι οι πολύ αυξημένες ευθύνες όσων μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη. Εδώ και καιρό βιώνουμε τη μετατροπή της κοινωνίας σε ψηφιακό λαϊκό δικαστήριο -χωρίς διαδικασίες, χωρίς περιθώριο σιωπής ή υπεράσπισης. Μέσα στο νέο αυτό περιβάλλον, οι κάθε λογής “επώνυμοι” οφείλουν να σκέφτονται πολύ προτού μιλήσουν με αφορισμούς, ή με ελαφρότητα (όπως δηλαδή έπραξε ο Κρις Μάρτιν).
Το δεύτερο μάθημα αφορά την αλαζονεία πολλών προσώπων σε ηγετικές θέσεις. Η ευρεία διάδοση του γεγονότος και τα άπειρα memes που το ακολούθησαν οφείλονται -σε σημαντικό βαθμό- στις ιδιότητες των δύο. Σε μεγάλους ομίλους είθισται να τηρούνται απαρέγκλιτα οι ορθοπολιτικοί κανόνες για τις σχέσεις μεταξύ εργαζομένων. Στην περίπτωση της Astronomer, ο διευθύνων σύμβουλος και η υπεύθυνη ανθρωπίνων πόρων έφεραν τη βασική ευθύνη τήρησης αυτών ακριβώς των κανόνων. Κατά συνέπεια, το πάθημά τους χαροποίησε αμέτρητα χαμηλόβαθμα στελέχη που συχνά σκέφτονται ότι η αυστηρότητα λίγο αφορά τους “επάνω”.
Πάντως η γελοιοποίηση ανθρώπων για την ιδιωτική τους ζωή παραμένει απάνθρωπη. Είναι ένδειξη πως πλέον επιστρέφουμε στο Μεσαίωνα. Αν δεν τεθούν εγκαίρως κάποια εύλογα όρια, τα επόμενα θύματα μπορεί να είμαστε εμείς οι ίδιοι.
