Μια ελίτ φεύγει. Έρχεται άλλη;

Στη…Συμπρωτεύουσα πραγματοποιούνται αρκετές ενημερωτικές εκδηλώσεις που είθισται να περνούν απαρατήρητες.

Γιατί; Κυρίως επειδή σε αυτές συμμετέχουν τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, και μιλούν για τα ίδια και τα ίδια πράγματα, εδώ και 25 χρόνια: αοριστολογίες για την αναπτυξιακή έκρηξη που είναι μονίμως προ των πυλών, για τα υπερφίαλα pet project κάποιων επωνύμων του τόπου μας, για τους ανικανοποίητους που κακώς(;) γκρινιάζουν, και για το κεντρικό κράτος που άλλοτε φταίει για όλα και άλλοτε για τίποτα.

Εκδηλώσεις ξεπερασμένες που όμως επαναλαμβάνονται μονότονα, σαν δική μας “ημέρα της μαρμότας”. Την ανεπάρκεια των ντόπιων κοτζαμπάσηδων σκιαγράφησε επιτυχημένα ο Χρήστος Νικολαΐδης, Στον Τάκο την περασμένη εβδομάδα.

Η αδιαφορία γύρω από τέτοιες εκδηλώσεις φανερώνει πόσο έχει παραμεριστεί η -άλλοτε κραταιά- τοπική ελίτ. Πόσο την έχουν ξεπεράσει οι εξελίξεις διότι ούτε κεφάλαια για πραγματικά χοντρό παιχνίδι διαθέτει, ούτε φρέσκες ιδέες.

Η εμφάνιση του Ιβάν Σαββίδη στο προσκήνιο υπήρξε απλώς το πρώτο από πολλά επεισόδια, που φυσικά συνεχίζονται. Πλέον στην Κεντρική Μακεδονία κυκλοφορεί νέο χρήμα, μα αρκετά αλλιώτικο από το παλιό: χρήμα από πρόσωπα που πολύ σπάνια εμφανίζονται σε κοσμικά και advertorials, χρήμα από μεγάλες εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών, χρήμα από δυναμικούς πρωτευουσιάνους, χρήμα από κρυπτονομίσματα, χρήμα από τα Βαλκάνια και το Ισραήλ, χρήμα ακόμη και από ύποπτες δραστηριότητες.

Εν μέσω γεωπολιτικών μεταβολών στην ευρύτερη περιοχή, περιουσίες και επιρροή αλλάζουν χέρια αλλά η πολιτική ηγεσία δεν έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος τούτης της εξέλιξης, θύμα της άγνοιας, της κουτοπονηριάς ή της ολιγωρίας των ντόπιων παραγόντων. Πρόκειται για μία -κατά Γκράμσι- εποχή τεράτων, καθώς το παλιό πεθαίνει μα το νέο δεν έχει ακόμη γεννηθεί.

Μπορεί να έχει κουράσει η αυτοαναφορικότητα και ο διδακτισμός της “δικής μας” ελίτ, όμως η έξωθεν ταχεία αντικατάστασή της δεν παύει να μας προβληματίζει.