Κλιματική αλλαγή: Ρεαλισμός αντί για πράσινες ψευδαισθήσεις

Οι καταστροφικές πλημμύρες στο Τέξας υπενθυμίζουν πως η κλιματική αλλαγή είναι παρούσα και απειλητική. Όμως το ερώτημα παραμένει: επενδύουμε σωστά ως προς την αντιμετώπιση της;

Ειδικά στις ΗΠΑ έχουν χρηματοδοτηθεί γιγάντια αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, όμως αυτά ελάχιστα βοήθησαν τους δεκάδες Τεξανούς νεκρούς του Σαββάτου. Αν και ένθερμος θιασώτης των ΑΠΕ, ως αρμόδιος ο Έλον Μασκ προώθησε προκρούστειες περικοπές σε “πράσινα” προγράμματα, υπονομεύοντας έτσι και την αμερικανική πολιτική προστασία. Την ίδια ώρα ειδικά η Ε.Ε. διοχετεύει δισεκατομμύρια σε πράσινες πολιτικές με αμφίβολη αποτελεσματικότητα ανάσχεσης του φαινομένου, ενώ θεμελιώδεις ανθρώπινες ανάγκες παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ακάλυπτες: υποδομές για την πρόληψη φυσικών καταστροφών, καθαρό νερό παντού, προστασία από μικροσωματίδια στον αέρα (όπως αυτά που αφθονούν στη Θεσσαλονίκη) και από καρκινογόνες ουσίες στα τρόφιμα.

Τα επιστημονικά δεδομένα τεκμηριώνουν πως τα υψηλά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα και η υπερθέρμανση -ό,τι ονομάζουμε κλιματική αλλαγή- συναποτελούν φαινόμενο επαναλαμβανόμενο, άρα λογικά είναι μόνο μερικώς ανθρωπογενές. Συνεπώς, εφόσον δεν μπορεί να ανασχεθεί, η μόνη ασφαλής οδός είναι η προσαρμογή μας σε αυτό.

Ας δοθεί λοιπόν προτεραιότητα σε πολιτικές που προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή αυτή τη στιγμή: ενίσχυση ανθεκτικών πόλεων, διαφύλαξη βιοποικιλότητας, ενεργειακή αυτάρκεια, βιώσιμη αγροτική παραγωγή και καθαρό περιβάλλον. Οι κοινωνίες προστατεύονται με ρεαλισμό, όχι με ιδεολογήματα.

Το πλέον κρίσιμο διακύβευμα δεν είναι να προφυλάξουμε τον πλανήτη από τα αέρια του θερμοκηπίου σε ορίζοντα αιώνα. Είναι να διασώσουμε το ανθρώπινο είδος σήμερα, ώστε να εξακολουθεί να υπάρχει αύριο, υπό βέλτιστους όρους βιωσιμότητα ς.