Ιδεολογικά γυαλιά, πρακτικά αδιέξοδα
Η κοινωνία ζητά σταθερότητα, ευημερία και ρεαλισμό — όχι άλλες ιδεολογικές παρωπίδες από δεξιά, αριστερά ή «μεταρρυθμιστικά» κέντρα.
Φάνης Ουγγρίνης
Το μεταναστευτικό είναι απόδειξη του πόσο ομονοεί η κοινωνία πάνω σε βασικά ζητήματα που την αφορούν. Σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ζητά καλύτερο επίπεδο ζωής.
Εκτός από ασφάλεια, ζητά περισσότερο διαθέσιμο εισόδημα, ποιοτική υγεία, σεβασμό από το κράτος, και καλύτερες προοπτικές για τις επόμενες γενιές. Η χώρα χρειάζεται πρακτικές λύσεις γι αυτά τα προβλήματα, τις χρειάζεται άμεσα, τις χρειάζεται όσο το δυνατόν πιο συναινετικά, και προφανώς δεν υπάρχει κανένας λόγος να φέρουν ιδεολογικό πρόσημο.
Ο Σαμαράς και οι “91”, μεγάλο μέρος της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς, επώνυμοι συμμετέχοντες σε think tanks αλλά και κυβερνητικά στελέχη με μεταρρυθμιστικές αυταπάτες συνηθίζουν να βλέπουν τα πράγματα μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς πολιτικών θεωριών. Δίχως να το αντιλαμβάνονται, ζουν σε γυάλα. Δίχως να το αντιλαμβάνονται, με τη στενομυαλιά τους ασκούν καταστροφική επιρροή.
Σήμερα συζητείται το επικοινωνιακό rebranding και η επιστροφή Τσίπρα στην ενεργό δράση. Σημαντικό προσόν του θεωρείται η κυβερνητική του εμπειρία. Γράφει λοιπόν τα απομνημονεύματά του, ζητά δημοσιοποίηση των πρακτικών από τις συναντήσεις του 2015, ισχυρίζεται ότι χάρη σε αυτόν βγήκε η χώρα από τα μνημόνια. Όντως βγήκε επειδή έπαυσαν οι λαϊκές αντιδράσεις, όμως εις βάρος της επιχειρηματικότητας και των μικρών κεφαλαιούχων.
Ομολογουμένως την ίδια περίπου τακτική είχαν ακολουθήσει σε κάποιο βαθμό όλοι οι μνημονιακοί πρωθυπουργοί, μα ο Τσίπρας το τερμάτισε. Βασίστηκε στην διαδεδομένη λογική ότι οι μικροί είναι εκ προοιμίου απατεώνες και αντιπαραγωγικοί, και οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες στα πρόθυρα του αφανισμού. Βασίστηκε σε μία λογική που ενστερνίζονται πρόσωπα με σοβαρούς ακαδημαϊκούς τίτλους μα με πλήρη άγνοια του επιχειρείν στην Ελλάδα. Καθόλου παράξενο άλλωστε. Από τα φοιτητικά τους χρόνια παρατηρούν την πραγματικότητα μέσα από τη γυάλα τους.
Τελικά ο στόχος επετεύχθη επιπόλαια και πρόχειρα, υπονομεύοντας τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Σήμερα πληρώνουμε αυτές τις ιδεοληπτικές επιλογές με στασιμότητα και απογοήτευση. Και αν κρίνουμε από πρόσφατες κυβερνητικές “μεταρρυθμίσεις”, πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίσουμε να τις πληρώνουμε.