Η κόντρα Σκέρτσου–Πυργιώτη και η στενωπός της κυβέρνησης

Περιττό να σταθώ στο ζήτημα της παρεμπόδισης του ισραηλινού κρουαζιερόπλοιου · ακολουθώντας τη λογική της συλλογικής ευθύνης, οι ακτιβιστές στη Σύρο επέδειξαν ρατσιστική συμπεριφορά, που μας ζημίωσε πολλαπλώς. Επίσης, δεν θα ασχοληθώ με την ανεπαρκή αντίδραση των τοπικών αρχών ασφαλείας · η ανικανότητά τους να διαχειρίζονται ισορροπημένα τέτοιες καταστάσεις έχει φανεί από την αδυναμία εφαρμογής του νόμου για τις διαδηλώσεις.

Ούτε την αδικαιολόγητη viral φιλονικία μεταξύ του Άκη Σκέρτσου και της Μαριάννας Πυργιώτη θα σχολιάσω· η εκπεμπόμενη εικόνα απορρύθμισης και νευρικής κατάρρευσης είναι, σε τελική ανάλυση, κάτι που αφορά τους επιτελείς του Μαξίμου. Λίγο ενδιαφέρει τους Έλληνες. Εκείνοι ζητούν λύσεις στα πιεστικά προβλήματα της χώρας. Θα σταθώ αλλού.

Έλλειψη φρέσκων ιδεών, άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας, ανυπαρξία μακρόπνοου σχεδίου, εμμονή σε -παρωχημένες- ξενόφερτες λύσεις: στοιχεία αρνητικά, ομολογουμένως χαρακτηριστικά των περισσότερων νεότερων κυβερνήσεων. Ωστόσο, το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα της παρούσας κυβέρνησης διαφέρει. Έξι χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας, αρκετά μέλη της συχνά φαίνονται εγκλωβισμένα σε διαπιστώσεις και προειδοποιήσεις, ενώ απαιτούνται τόλμη και αποφασιστικότητα.

Η επίκαιρη τοποθέτηση Σκέρτσου ήταν μόνο μία από πολλές παρόμοιες τοποθετήσεις διαφόρων κυβερνητικών στελεχών, διαφόρων βαθμίδων. Τοποθετήσεις συνήθως εύηχες, αλλά ουσιαστικά κενές περιεχομένου, δεδομένου ότι είναι πια χιλιοειπωμένες — έστω και με διαφορετική διατύπωση.

Το φαινόμενο αυτό πλέον ενοχλεί και συζητιέται μεταξύ των πολιτών. Η ενόχληση συχνά αποτυπώνεται κάτω από αναρτήσεις υπουργών και βουλευτών, υπό μορφή αυθόρμητου τρολαρίσματος. Αν και υπερέβη τα εσκαμμένα, η Πυργιώτη απλώς έκανε ό,τι είχαν κάνει χιλιάδες άλλοι πριν από αυτήν. Η διαφορά βρίσκεται στην αναγνωρισιμότητά της και —κυρίως— στη σχέση της με υπουργικό γραφείο.

Παρά την εμπειρία της σε κυβερνήσεις ΝΔ αλλά και ΠΑΣΟΚ, σημαντικό τμήμα της κυβέρνησης μοιάζει εντελώς ανίκανο να ανταπεξέλθει στις υψηλές απαιτήσεις της μεταμνημονιακής εποχής. Αποτέλεσμα; Ο κόσμος κουράζεται, απογοητεύεται. Θα το επαναλάβω: όταν γίνουν εκλογές, αντίπαλος της ΝΔ δεν θα είναι ο Τσίπρας ή οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός αρχηγός. Θα είναι η αποχή των δικών της ψηφοφόρων.