Η αμετροέπεια εμποδίζει την κάθαρση

Η τρίτη πρόταση προανακριτικής για τα Τέμπη συνυπογράφεται από μία απολύτως ετερόκλητη συμμαχία, αποτελούμενη από τους Κυριάκο Βελόπουλο, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Στέφανο Κασσελάκη και Δημήτρη Νατσιό.

Ουσιαστικά πρόκειται για το πασίγνωστο κατηγορητήριο της Μαρίας Καρυστιανού, όπου μεταξύ άλλων ζητείται δίωξη ακόμα και για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας. Κοινώς ζητείται ό,τι ίσχυσε στις δίκες των Έξι και των πρωταιτίων της Χούντας.

Το πολιτικό παρασκήνιο αυτής της εξέλιξης λίγο ενδιαφέρει. Περισσότερο ενδιαφέρει το γεγονός ότι η πρόταση δεν υποστηρίζεται καν από τα μέλη του συλλόγου συγγενών, που ως γνωστόν δεν περιλαμβάνει όλες τις οικογένειες θυμάτων. Είναι χαρακτηριστική η δημόσια αντίδραση του Δημήτρη Πλακιά, ο οποίος πιέζει ασταμάτητα προς το ουσιώδες: την όσο ταχύτερη εκδίκαση της υπόθεσης, ώστε να τιμωρηθούν επιτέλους οι ένοχοι.

Προφανώς δεν είναι πουλημένος ο Πλακιάς, ούτε αδιάφορος. Προσπαθεί να παραμείνει ψύχραιμος και ρεαλιστής. Η τραγωδία οφείλεται σε διαχρονικές παθογένειες του κρατικού μηχανισμού, παθογένειες με υπερκομματικά αίτια. Όπως και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, πιστεύω ότι θέλει την δίκη για να τιμωρηθούν όσοι ευθύνονται άμεσα για τον θάνατο των κοριτσιών του και μάλιστα με παραδειγματικές ποινές, ανάλογες της περίπτωσης Κορκονέα. Πιστεύω ότι θέλει τη δίκη επειδή μόνο έτσι θα αναδειχθούν επαρκώς τα αίτια της τραγωδίας αλλά και η ιδιαίτερα ευνοϊκή νομοθετική αντιμετώπιση για τους ενόχους αντίστοιχων γεγονότων. Πιστεύω ότι θέλει τη δίκη επειδή περισσότερο από όλους μας επιδιώκει την κατεδάφιση ενός παγιωμένου συστήματος που καθημερινά δολοφονεί τους Έλληνες με μύριους τρόπους, είτε λόγω αδιαφορίας, είτε λόγω διαφθοράς.

Η προσέγγιση της Μαρίας Καρυστιανού είναι εύκολα κατανοητή, και σεβαστή. Ωστόσο, αποτελεί σοβαρό θεσμικό ατόπημα η -χάριν τακτισμού- επιστράτευση λογικών και νομικών ακροβασιών από κοινοβουλευτικά κόμματα ώστε να κατηγορηθεί ο πρωθυπουργός ως βασικός υπεύθυνος για τους 57 άδικους θανάτους. Η τραγωδία των Τεμπών δεν οφείλεται σε ένα και μόνο πρόσωπο, όσο ψηλά και αν βρίσκεται αυτό.

Το αίτημα δίωξης του Κυριάκου Μητσοτάκη για το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας απλώς υποσκελίζει την πάνδημη επιθυμία για δραστική αναμόρφωση του κρατικού μηχανισμού προς την κατεύθυνση της υπευθυνότητας, της λογοδοσίας, της πειθαρχίας και της διαφάνειας. Με την αμετροέπεια που το διακρίνει, τούτο το αίτημα δυστυχώς απαξιώνει τον αγώνα όλων ανεξαιρέτως των συγγενών για δικαιοσύνη και κάθαρση. Με την αμετροέπεια που το διακρίνει, έμμεσα επιτρέπει στο πρόβλημα του βλαβερού βαθέος κράτους να παραμένει ανεπίλυτο.