Δήμος Θεσσαλονίκης: Δάνειο 30 εκατ. για έργα χαμηλής απόδοσης;

Η διοίκηση Αγγελούδη δανείζεται για ασφαλτοστρώσεις και συντηρήσεις, χωρίς σαφή επενδυτικό σχεδιασμό. Τι μένει στην πόλη από τα χρήματα της ΕΤΕπ ;

Δήμος Θεσσαλονίκης: Δάνειο 30 εκατ. για έργα χαμηλής απόδοσης;

Η νέα ανακοίνωση σχετικά με το ύψους 30 εκατ. € δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων δεν διαφώτισε. Αντίθετα παραξένεψε διότι οι υπόλοιπες δημοτικές παρατάξεις δεν έθεσαν σοβαρές αντιρρήσεις. Άλλωστε, η χρήση δανεικών για κατασκευή έργων δεν είναι πρωτοφανής για τον ΔΘ.

Ας δούμε λοιπόν πώς σχεδιάζεται να δαπανηθούν τα χρήματα αυτά. Ομολογουμένως δεν έχουν δημοσιευτεί ακριβή ποσά. Πάντως από τα αναφερόμενα στην εισηγητική έκθεση, όσα άνετα μπορούν να χαρακτηριστούν επενδύσεις είναι η κατασκευή σχολείων (σε γειτονιές με δυστυχώς όχι μεγάλο μαθητικό πληθυσμό), η διαμόρφωση ποδηλατοδρόμων και λεωφορειολωρίδων άγνωστου μήκους, η ενεργειακή αναβάθμιση κτιρίων, και κάποιες μελέτες.

Από κει και πέρα, μεγάλο μέρος θα διατεθεί για ασφαλτοστρώσεις (σε 14 εκατ. το υπολόγισε ο τέως δήμαρχος), σε εργασίες πρασίνου, και γενικά σε συντήρηση υποδομών.

Εύκολα λοιπόν διαπιστώνουμε ότι ο κεντρικός δήμος θα καταστεί οφειλέτης ενός διόλου ευκαταφρόνητου ποσού για να πραγματοποιήσει δράσεις που υπάγονται στις βασικές υποχρεώσεις του. Δράσεις που κανονικά θα έπρεπε να πληρώνονται από τα -αυξημένα- δημοτικά τέλη. Το γεγονός τούτο από μόνο του απαξιώνει την έννοια της επένδυσης.

Επένδυση θα ήταν άλλα πράγματα: η παροχή έμμεσων κινήτρων για την προσέλκυση επιχειρήσεων καινοτομίας σε κενά βιοτεχνικά κτίρια · η εγκατάσταση πλήρους δικτύου τηλεματικής για την πιο εύρυθμη λειτουργία της πόλης · η αντικατάσταση απορριμματοφόρων από “καθαρά” · η ριζική ανάπλαση παραμελημένων δημόσιων χώρων ώστε να καταστούν νέα τοπόσημα · η επισκευή διατηρητέων μέσω μακροχρόνιων συμφωνιών με τους ιδιοκτήτες τους. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν αποτελεί επένδυση το μπάλωμα τρυπών σε δρόμους και πεζοδρόμια.

Ως απάντηση στα παραπάνω μπορεί να ειπωθεί ότι η επιλογή έγινε βάσει της ωριμότητας ορισμένων έργων. Φτωχό επιχείρημα. Μια δημοτική αρχή δύσκολα μπορεί να επικαλείται τέτοια ζητήματα μετά από 20 μήνες στην καρέκλα.

Συνεπώς, οι δημότες θα επιβαρυνθούν με περίπου 20 εκατ. (τόσο υπολογίζεται το συνολικό επιτοκιακό κόστος) και οι χρηματοροές του Δήμου Θεσσαλονίκης με 2 εκατ. ετησίως, για την εκτέλεση έργων που μικρό αναπτυξιακό αποτύπωμα θα έχουν.

Η βελτίωση της καθημερινότητας είναι μόνιμο ζητούμενο, μα δεν μπορεί να επιτυγχάνεται μέσω τραπεζικών δανείων, έστω σχετικά ευνοϊκών. Χαρακτηριστικό αντιπαράδειγμα αποτελεί η πριν τα μνημόνια περίοδος, όταν σημαντικό μέρος από δάνεια επίσης δαπανήθηκε σε λειτουργικές ανάγκες. Όμως ούτε το είδος των προτεινόμενων έργων απαιτεί τόσο ταχεία ολόκληρωση ώστε να επιλέγεται ο άμεσος δανεισμός έναντι δωρεάν -εθνικών και ενωσιακών- χρηματοδοτικων εργαλείων.

Εν κατακλείδι, οι δημότες καλούν τον Στέλιο Αγγελούδη να απαντήσει σε κάτι μάλλον απλό: Το δάνειο της ΕΤΕπ θα παράγει ανάπτυξη από την οποία θα εξοφληθεί σε βάθος χρόνου, ή θα καταλήξει να διευκολύνει την επανεκλογή της τωρινής διοίκησης το 2028;