Άργησε, μα χρειάζεται: το νέο καθεστώς δόμησης σε μικρούς οικισμούς δίνει λύσεις

Παρά το θόρυβο για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τη νέα σύγκρουση Τραμπ-Μασκ, το ελληνικό κοινό εστίασε σε κάτι διαφορετικό: πρώτη σε αναγνώσεις ήταν η ανακοίνωση σχετικά με τη δόμηση σε οικισμούς κάτω από 2.000 κατοίκους. Εν ολίγοις η κυβέρνηση δρομολογεί ένα φιλόδοξο σχέδιο, χάρη στο οποίο θα διαθέτουμε επιτέλους ειδικά χωροταξικά πλαίσια για ολόκληρη την επικράτεια.

Στους μικρούς οικισμούς (πρακτικά στη συντριπτική πλειοψηφία των χωριών) ουσιαστικά θα διατηρηθούν τα υφιστάμενα όρια, όπως αυτά χαράχθηκαν πριν από δεκαετίες. Συνεπώς, δεν φαίνεται να προκύπτει βλάβη για το φυσικό περιβάλλον και τον δημόσιο χώρο. Για οικισμούς μεταξύ 700-2.000 κατοίκων θα θεσμοθετηθεί ένα νέο εργαλείο που θα επιτρέπει την υπό όρους δόμηση και σε όσα οικόπεδα αποτελούν τη λεγόμενη ζώνη Γ, δηλαδή στις εκτάσεις ακριβώς έξω από τα σημερινά οικιστικά όρια. Υπολογίζεται πως το μέτρο αφορά 93% των οικισμών κάτω από 2.000 κατοίκους, και πως θα είναι ευνοϊκότερο από την ως τώρα εκτός σχεδίου δόμηση.

Για μεγάλο αριθμό Ελλήνων της περιφέρειας τακτοποιείται μία σημαντική εκκρεμότητα, καθώς προστατεύονται τα περιουσιακά δικαιώματα πολλών ιδιοκτητών. Επιπλέον, οι προωθούμενες διατάξεις κρίνονται απαραίτητες όχι μόνο για να μπει τάξη στις επεκτάσεις, αλλά και για να στηριχθεί η ύπαιθρος και η εθνική δημογραφική πολιτική.

Παράλληλα, προσδοκάται πως ίσως ενθαρρυνθούν να επιστρέψουν στις πατρογονικές εστίες τους αρκετοί πολίτες, εργαζόμενοι είτε σε παραδοσιακές δραστηριότητες, είτε στις νέες τεχνολογίες μέσω τηλεργασίας.

Όπως παρουσιάστηκε, η πρωτοβουλία θα λύσει υπαρκτά πολεοδομικά προβλήματα με ευελιξία, θα στηρίξει τη διαβίωση στην ύπαιθρο, και θα προσφέρει δημογραφική προοπτική εκεί όπου σήμερα δεν υπάρχει καμία. Εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί χρειάστηκε να περάσουν τρία χρόνια συζητήσεων ώστε να καταλήξουμε εδώ. Πολλοί λοιπόν θα συσχετίσουν τούτη τη θετική εξέλιξη με τις πρόσφατες αποκαλύψεις κρατικής ανεπάρκειας, και η καχυποψία τους θα είναι δυστυχώς δικαιολογημένη.