Από τον θάνατο της Λένας Σαμαρά στην παρακμή της λογικής
Όταν η τοξικότητα, οι ψευδοθεωρίες και η πολιτική εκμετάλλευση πνίγουν την αλήθεια και διαλύουν τον δημόσιο διάλογο στην Ελλάδα.
Φάνης Ουγγρίνης
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο ξαφνικός θάνατος της Λένας Σαμαρά καλύφθηκε εκτενέστατα.
Η αρχική δημοσιογραφική καταγραφή του γεγονότος υπήρξε ψύχραιμη. Ωστόσο, αργότερα τα πράγματα άλλαξαν.
Ξεκίνησε συρραφή σκόρπιων πληροφοριών από άσχετες πηγές, γνωματεύσεις με άγνοια του ιατρικού ιστορικού της νεκρής κοπέλας, διασπορά φημών χωρίς να είναι γνωστή η εργαστηριακή εικόνα· επαγγελματίες του Τύπου μιλούσαν με ύφος αυθεντίας, μη τυχόν και δεν πουν εγκαίρως το κατιτίς τους.
Κι έπειτα, το χάος. Καταιγισμός από φαρμακερά σχόλια κάτω από σχετικές αναρτήσεις στα social media -κυρίως από ψευδώνυμους λογαριασμούς. Στον χορό των εξωφρενικών θεωριών, φυσικά μπήκαν και έντυπα γνωστά για την τοξικότητα και τη φαντασιοπληξία τους. Το όλο γεγονός ήρθε σαν μάνα εξ ουρανού, για να επιβεβαιώσει όσα διέδιδαν ανέκαθεν.
Διαβάσαμε, λοιπόν πράγματα αδιανόητα, τα οποία δεν χρειάζεται να αναπαράγονται περαιτέρω, θεωρίες για αντιεμβολιαστές και κάθε λογής συνωμοσιολόγους. Και, φυσικά, οι πιο τρομολάγνοι βρήκαν νέα ευκαιρία να αναφερθούν σε κατάρρευση του συστήματος υγείας.
Δεν γνωρίζω αν ο θάνατος της άτυχης Λένας μπορεί να χαρακτηριστεί ήττα του ΕΣΥ. Το αν όντως υπάρχουν ευθύνες θα καταδειχθεί μετά τη σχετική έρευνα. Πάντως, πολλά από όσα τον ακολούθησαν χαρακτηρίζονται ήττα της λογικής και της ηθικής, μνημείο ασέβειας και κακίας. Μιλάμε για αρρωστημένη μανία, ηλιθιότητα, τοξικότητα.
Το συγκεκριμένο περιστατικό, φυσικά, δεν είναι πρωτοφανές ούτε μεμονωμένο. Πολύ πρόσφατα, βουνά υπερβολών και κατασκευασμένων πληροφοριών κυκλοφόρησαν μόλις αυτοπυρπολήθηκε η Αύρα Γρηγορίου. Εκεί δεν περίμεναν καν τα διαδικτυακά τρολ· επιπόλαιοι δημοσιογράφοι άρπαξαν την ευκαιρία να πλήξουν τον… Κούλη και τις πολιτικές του.
Αποτελούμε ένα σύνολο υπερβολικά κακόπιστων ατόμων, ζυμάρι στα χέρια οποιουδήποτε θελήσει να μας χειραγωγήσει. Αν κρίνουμε από τέτοιες συμπεριφορές, σε μεγάλο βαθμό έχει αποτύχει η ελληνική κοινωνία των τελευταίων δεκαετιών. Γιατί όμως;
Από καιρό έχει αποτύχει η οικογένεια, διότι απώλεσε τον κοινό νου. Έχει αποτύχει η παιδεία, διότι δεν προσφέρει στους σύγχρονους Έλληνες τα αναγκαία αναλυτικά εργαλεία για να πορεύονται ορθολογικά. Έχουν αποτύχει οι επικεφαλής των μίντια, διότι αντί να κατευνάζουν τις υστερικές δοξασίες, καταλήγουν να τις ενθαρρύνουν, ηθελημένα ή αθέλητα. Τέλος, έχουν αποτύχει οι πολιτικοί ταγοί, διότι ούτε την παιδεία βελτιώνουν ούτε τα μίντια ελέγχουν.
Από όσους έχουν την ευθύνη για αυτή την κατάσταση, ουδείς δείχνει να συνειδητοποιεί πόσο μας βλάπτει η ανοχή σε αλλοπρόσαλλες θεωρήσεις της πραγματικότητας και η σχετικοποίηση των πάντων. Πλέον, το ψέμα εξισώνεται με την αλήθεια. Από την οργανωμένη δημοκρατία περνάμε σε άναρχη Βαβέλ.