Ξέρουμε στ’ αλήθεια τι είναι αυτό που ΔΕΘέλουμε;
Πριν φτάσουμε σε κάλπες και διλήμματα, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: να ξέρουμε τι ακριβώς συζητάμε - Μόνο έτσι μπορούμε να αποφασίσουμε τι θέλουμε και τι ΔΕΘέλουμε..
Μαρία Σαρηγιαννίδου
Πριν φτάσουμε σε κάλπες και διλήμματα, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: να ξέρουμε τι ακριβώς συζητάμε – Μόνο έτσι μπορούμε να αποφασίσουμε τι θέλουμε και τι ΔΕΘέλουμε..
Πολύς ο ντόρος για την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Πριν από 10 ημέρες βρέθηκα σε συναυλία στο θέατρο Γης και στην είσοδο σταματούσαν σποραδικά τους θεατές για να ρωτήσουν «αν θέλετε να υπογράψετε για την ΔΕΘ, μόνο αν είστε δημότες Θεσσαλονίκης». Παρ’ όλο που δεν με σταμάτησαν, σταμάτησα μόνη μου, μια που δεν είδα κανέναν άλλον να σταματάει. Και εδώ που τα λέμε, κάποιοι/ες δεν θα ρίσκαραν να χάσουν την θέση τους σε ένα ήδη ασφυκτικά γεμάτο θέατρο, λίγο πριν βγει στην σκηνή ο Παπακωνσταντίνου, κάποιοι/ες δεν ήταν δημότες του Δήμου Θεσσαλονίκης ή θεώρησαν ίσως ότι δεν τους/τις αφορά και κάποιοι/ες γνώριζαν ήδη σε τι αφορούσε η συλλογή υπογραφών.
Αναρωτιέμαι πόσοι/ες ήταν στην τελευταία αυτή κατηγορία, στην οποία μετά βίας ανήκα κι εγώ.. Και λέω μετά βίας, γιατί μπορεί να γνώριζα την κίνηση πολιτών για την διεκδίκηση διοργάνωσης τοπικού δημοψηφίσματος, αλλά ακόμα και σήμερα δεν είμαι σίγουρη ότι έχω όλες τις πληροφορίες που χρειάζομαι για να συμμετέχω ως Δημότης σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα!
Θα μου πεις, ψάξε βρες τες.. Διοργανώνονται εκδηλώσεις, γράφονται άρθρα, μέχρι και στις συναυλίες μοιράζονται φυλλάδια. Και θα το κάνω, στο βαθμό που μπορώ, γιατί τα επίσημα (;) σχέδια παρουσιάζονται ασποσπασματικά και φυσικά με όρους μάρκετινγκ από κάθε ομάδα.
Η διεξαγωγή τοπικού δημοψηφίσματος, ως έκφραση της δημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών, μοιάζει με μια θεσμικά άρτια απάντηση σε ένα σύνθετο ζήτημα. Είναι, όμως, το δημοψήφισμα το πλέον κατάλληλο εργαλείο σε αυτή την περίπτωση;
Η ανάπλαση της ΔΕΘ είναι ένα έργο που θα αλλάξει ριζικά το κέντρο της πόλης. Πρόκειται για ένα σχέδιο με τεράστιες πολεοδομικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές διαστάσεις, που απαιτεί εξειδικευμένη γνώση και πολυεπίπεδη ανάλυση. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν μπορεί να συμπυκνωθεί σε ένα «απλοϊκό» «Ναι» ή «Όχι», χωρίς να κινδυνεύσει να ευτελιστεί η ίδια η συζήτηση – όπως δυστυχώς έχουμε δει να συμβαίνει στο πρόσφατο παρελθόν….
Ναι, το δημοψήφισμα είναι – ή έστω θα έπρεπε να είναι – ένα μέσο ενίσχυσης της δημοκρατικής συμμετοχής σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης. Για να επιτευχθεί όμως αυτός ο στόχος, το πραγματικό ζητούμενο είναι να εξασφαλίσουμε ότι οι Θεσσαλονικείς θα έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν ολοκληρωμένα και υπεύθυνα. Να μάθουν ποιοι είναι οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι, ποιοι οι οικονομικοί στόχοι, ποιες εναλλακτικές προτάσεις υπάρχουν και πως μπορεί να πραγματοποιηθεί αντικειμενικά ένας ισορροπημένος σχεδιασμός. Τώρα, το αν μπορεί ο καθένας μας να αξιολογήσει και να «ζυγίσει» τις πληροφορίες που θα λάβει, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Πάντως χωρίς αυτή την σφαιρική και πλήρη ενημέρωση, κανένα δημοψήφισμα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εκφράζει την ουσιαστική βούληση των πολιτών.
Που θέλω να καταλήξω; Δεν έχω όλες τις απαντήσεις, ούτε γνωρίζω κάθε λεπτομέρεια γύρω από το σχέδιο για τη ΔΕΘ. Και ίσως αυτό να είναι το πιο ειλικρινές σημείο αυτής της συζήτησης γύρω από την ανάπλαση της ΔΕΘ. Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι πολίτες έχουν γνώμη, αλλά ότι δεν τους δίνεται η δυνατότητα να τη σχηματίσουν με βάση καθαρά και προσβάσιμα δεδομένα. Πριν φτάσουμε σε κάλπες και διλήμματα, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: να ξέρουμε τι ακριβώς συζητάμε. Μόνο έτσι μπορούμε να αποφασίσουμε τι θέλουμε και τι ΔΕΘέλουμε..
