Το πιο μεγάλο ξεκατίνιασμα όλων των εποχών;

Η τραγική ειρωνεία των ημερών: ο διασυρμός των ΗΠΑ μέσα από τον καυγά Τραμπ και Μασκ συνέπεσε με την επέτειο της απόβασης στη Νορμανδία, με το ιστορικό γεγονός που έβαλε τη χώρα σε τροχιά υπερδύναμης.

Αφορμή του καυγά ήταν το λεγόμενο Μεγάλο Ωραίο Νομοσχέδιο (Big Beautiful Bill, BBB), το οποίο παρέχει νέα φορολογικά προνόμια στα αμερικανικά υψηλά εισοδήματα και κατά συνέπεια αύξανε περαιτέρω το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. Το ζήτημα των κρατικών δαπανών είναι σημαντικό για πολλούς σκληρούς Ρεπουμπλικάνους, ενώ το γεγονός ότι μέσα σε σελίδες του πολυνομοσχεδίου χώθηκαν διατάξεις που καταργούν πολιτειακά προνόμια και οδηγούν σε περαιτέρω σπατάλη οδήγησε βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος σε λεκτική υπαναχώρηση.

Η οξύτατη αντιπαράθεση έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία λίγες μέρες μετά τον τερματισμό της κυβερνητικής θητείας Μασκ. Ο μεγιστάνας ξεκίνησε με αναρτήσεις στο Χ όπου απέρριπτε το ΒΒΒ ως προδοσία των αρχών του προγράμματος περιστολής δαπανών DOGE, το οποίο ο ίδιος έστησε. Ο Τραμπ δήλωσε ότι ο Μασκ…στράβωσε επειδή κόπηκαν οι επιδοτήσεις στα ηλεκτροκίνητα οχήματα (μάλιστα απόρησε γιατί ο Μπάιντεν δεν του έκοψε και τα διαστημικά συμβόλαια), οπότε με τη σειρά του ο Νοτιοαφρικανός το…τερμάτισε: κατηγόρησε τον Αμερικανό Πρόεδρο για συμμετοχή στο σκάνδαλο Έπσταϊν, επιδοκίμασε σενάριο ανέλιξης του αντιπροέδρου στην προεδρία, ανέφερε ότι η εκλογική επιτυχία του Νοεμβρίου οφείλεται στον ίδιο, και λίγο πολύ πρότεινε τη δημιουργία νέου “κεντρώου” κόμματος, του America Party.

Όσοι παρακολουθούμε τα αμερικανικά πράγματα δεν εκπλαγήκαμε από τούτη την εξέλιξη. Τόσο αμετροεπείς ναρκισσιστές δεν θα μπορούσαν να συνυπάρξουν για πολύ. Πάντως κατ’ουσία οι δυο τους λίγο διαφέρουν: είναι ελιτιστές και εγωκεντρικοί, στερούνται συναισθηματικής νοημοσύνης, αδιαφορούν για την ιστορία και τις εθνικές ιδιαιτερότητες, θαυμάζουν δυνάστες τύπου Κιμ, δεν αντέχουν την άλλη άποψη, δεν δίνουν πεντάρα για φτωχούς και κατατρεγμένους. Συνεπώς, όσα παρακολουθήσαμε κάλλιστα μπορεί να αποτελούν σύγκρουση δύο υπερφίαλων εγώ, με πλανητικές όμως συνέπειες. Πάντως για εμάς τους Έλληνες είναι παρηγορητική η όλη ιστορία: τουλάχιστον εδώ τέτοιοι εφηβικοί καυγάδες περιορίζονται μεταξύ κακομαθημένων αθλητικών παραγόντων.

Σταδιακά η μάχη παρέσυρε περισσότερους υποστηρικτές των ρεπουμπλικανικών πολιτικών. Ο Στιβ Μπάνον πρότεινε να απελαθεί ο Μασκ ως παράνομος μετανάστης, ενώ άλλοι άσκησαν κριτική στο DOGE για απελπιστικά πενιχρά αποτελέσματα, για υπονόμευση της αμερικανικής μαλακής ισχύος, και για άστοχες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Την ίδια στιγμή, γνωστοί ινφλουένσερς κρατούν αποστάσεις από τους δύο, τα ΜΚΔ έχουν γεμίσει ξεκαρδιστικά memes, ενώ επιφυλάξεις άρχισαν να διατυπώνονται και στη Βουλή των Αντιπροσώπων, το κομματικό φέουδο του Τραμπ. Ωστόσο, ο ίδιος ο πρόεδρος πλέον αποφεύγει νέες εμπρηστικές δηλώσεις, πράγμα που φαίνεται να ισχύει και για τον Μασκ (έσβησε το διάσημο ποστάρισμα για τον Έπσταϊν και επαίνεσε τη διακοπή χρηματοδότησης νέου σιδηροδρομικού δικτύου στην Καλιφόρνια). Ενδεχομένως πάμε σε αποκλιμάκωση, όμως η ζημιά έγινε. Ο διαδικτυακός αλληλοσκοτωμός των δύο πιο καθοριστικων σήμερα παικτών στην Ουάσιγκτον είναι ένδειξη μεγάλης παρακμής.

Ο εμφύλιος ήρθε σε δύσκολη στιγμή για την αμερικανική κυβέρνηση. Έχει ξεκινήσει προσπάθεια του Κογκρέσου να ανακτήσει τον έλεγχο της δασμολογικής πολιτικής. Η οικονομία φλερτάρει με την ύφεση, κάτι που αποδίδεται και στα ριψοκίνδυνα διαπραγματευτικά τεχνάσματα του Υπουργού Εμπορίου • η ασυνεπής χρήση των δασμών ως όπλο χαρακτηρίζεται αποτυχία, καθώς ανεβαίνει ο πληθωρισμός και δεν προσελκύονται αληθινές επενδύσεις επειδή επικρατεί αβεβαιότητα. Η δωρεά ενός καταριανού 747 σε ρόλο προεδρικού αεροσκάφους παρομοιάστηκε με δωροδοκία και ενόχλησε πολλούς, αφού ακολούθησε άλλα -επιεικώς αμφιλεγόμενα- επιχειρηματικά πρότζεκτ της οικογένειας Τραμπ. Η απόδοση χάρης σε κανονικούς εγκληματίες, απλώς και μόνο επειδή ταυτίζονται με το κίνημα MAGA, επίσης ξενίζει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους. Το κυνηγητό ξένων φοιτητών και ερευνητών βλάπτει τα συμφέροντα των αμερικανικών τεχνολογικών κολοσσών και δυναμώνει τους ανταγωνιστές τους. Μετά την επιτυχή επίθεση κατά των ρωσικών βομβαρδιστικών, οι Αμερικανοί υποστηρικτές της Ουκρανίας έχουν αναθαρρήσει και προωθούν διακομματικό νομοθέτημα με πρόσθετες κυρώσεις κατά του καθεστώτος Πούτιν. Οι Ευρωπαίοι επιμένουν σε αυτόνομη κοινή εξωτερική πολιτική, παρά τις όποιες δυσκολίες. Οι απροσδόκητες γέφυρες προς το Ιράν προβληματίζουν Ισραηλινούς και Σαουδάραβες. Ο -μετά από επίμονο δικαστικό αγώνα- επαναπατρισμός Γκαρσία από το Ελ Σαλβαδόρ έπληξε τις βεβιασμένες μαζικές απελάσεις αλλοδαπών. Το προσωνύμιο TACO (Trump Always Chickens Out, δηλαδή Ο Τραμπ Πάντα Κωλώνει) λόγω των κυβιστήσεών του έναντι Ρώσων, Κινέζων αλλά και Καναδών ήταν μάλλον το κερασάκι στην τούρτα. Έχοντας εμμονή με την επικοινωνία, ο πρόεδρος γνωρίζει πόσο επικίνδυνο μπορεί να αποδειχθεί ένα επιτυχημένο παρατσούκλι.

Τούτων δοθέντων, λογικά η κυβέρνηση θα επιβιώσει • στελεχώνεται από κόλακες με χαρακτηριστική άνεση στην παραπληροφόρηση, οι δε Δημοκρατικοί δεν έχουν ως τώρα διατυπώσει γοητευτική αντιπρόταση. Παραμένει βέβαια άγνωστο τι θα απογίνει το νομοσχέδιο ΒΒΒ. Ο Τραμπ θα μπορούσε να έρθει σε κάποια συνεννόηση με τους βαρώνους του κόμματος και να το περάσει, αν και μάλλον θα στραφεί εναντίον όσων καταψηφίσουν την πρόταση του, υπονομεύοντας έτσι τις πιθανότητες τους για τις ενδιάμεσες εκλογές του 2026. Παράλληλα, πιθανότατα θα ενταθεί η εφαρμογή μέτρων κατά των μεταναστών και της Woke ατζέντας, ώστε να αλλάξει το περιεχόμενο του κοινωνικού διαλόγου (ήδη στο εξαιρετικά φιλελεύθερο Λος Άντζελες πραγματοποιούνται μαζικές συλλήψεις υπόπτων για λαθρομετανάστευση). Αβέβαιο θεωρείται το μέλλον του φιλόδοξου αντιπροέδρου Βανς (άργησε χαρακτηριστικά να πάρει αποστάσεις από τον Μασκ). Μέσα στο μπάχαλο που επικρατεί, οι βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των δύο πολιτικών άκρων απλώς εντείνουν τον εσωτερικό διχασμό. Εφόσον χειροτερέψει η κατάσταση στο εσωτερικό των ΗΠΑ, είναι να απορεί κανείς πώς θα πραγματοποιηθεί εκεί το Μουντιάλ του ‘26.

Σήμερα οι αναθεωρητικές δυνάμεις επιχαίρουν, δεδομένου ότι η αστάθεια στην Ουάσιγκτον τους προσφέρει ευκαιρίες να βελτιώσουν τη θέση τους έναντι των ΗΠΑ και των δικών τους γειτόνων. Χωρίς να εκτιμούν κανέναν από τους δύο, οι Ερντογάν του πλανήτη σίγουρα απολαμβάνουν την κοκορομαχία Τραμπ-Μασκ.