Πανηγύρι: η παράδοση που έγινε trend ή το trend που ξανά γίνεται παράδοση!

Ένα άρθρο που ταιριάζει στις διακοπές του Αυγούστου..! Είμαστε τελικά για τα πανηγύρια; Κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια εντυπωσιακή επιστροφή των νέων (και όχι μόνο) στα πανηγύρια της ελληνικής περιφέρειας και κυρίως των νησιών. Εικόνες με πλήθη να χορεύουν αγκαλιασμένα, να τραγουδούν νησιώτικα και να πανηγυρίζουν κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό γίνονται viral.

Κάποτε οι συμμετέχοντες στα πανηγύρια ήταν ντόπιοι και κυρίως άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, ενώ πλέον θα βρεις εκεί 20αρηδες και 30αρηδες από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Τι συνέβη λοιπόν; Είναι αυτό μια γνήσια πολιτισμική επιστροφή στις ρίζες ή απλώς μια μόδα των social media; Η απάντηση ίσως βρίσκεται κάπου στη μέση..

Από τη μία πλευρά, το πανηγύρι προσφέρει κάτι που λείπει από τη σύγχρονη διασκέδαση: αυθορμητισμό, ομαδικότητα και επαφή. δεν σε νοιάζει τι φοράς, δεν σε νοιάζει πώς φαίνεσαι (ή μήπως όχι;), σε νοιάζει μόνο να χορέψεις, να τραγουδήσεις, να ξεδώσεις.

Από την άλλη, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το.. trend. Είναι ξεκάθαρο πως για αρκετούς η συμμετοχή είναι κυρίως «επιβεβλημένη» από εξωτερικούς παράγοντες (ή και εσωτερικούς), την ανάγκη τους για ένα story, που θα ταιριάζει με τα stories των υπολοίπων, την επιθυμία τους να δείξουν ότι ήταν κι αυτοί εκεί. Εκεί το πανηγύρι γίνεται το μέσον για να νιώσεις ότι ανήκεις στην διαδικτυακή σου κοινότητα και όχι τόσο το μέσον για ουσιαστική επαφή με την πολιτισμική του βάση.

Όμως όσο κι αν κάποιοι ξεκινούν για το story, είναι αλήθεια πως μέσα στον χορό, στη μουσική, και στην παράδοση, βρίσκουν μια μορφή σύνδεσης που τους έλειπε.

Τους βλέπεις που στην αρχή παρατηρούν, χαμογελούν, κρατούν το κινητό στο χέρι, αλλά όσο περνάει η ώρα, κάτι αλλάζει και χωρίς να το καταλάβουν, αφήνουν το story στην άκρη και μπαίνουν μέσα στον κύκλο.

Ζουν στο εκεί και στο τώρα την εμπειρία. Και τελικά, φεύγουν όχι μόνο με ένα «ωραίο πλάνο» για το instagram, αλλέ έχοντας έρθει σε επαφή με τις ρίζες, την κοινότητα, την παράδοση.

Αυτή είναι η αληθινή δύναμη της παράδοσης και της έκφρασης της μέσα από τα πανηγύρια! Ακόμα και όσοι πλησιάζουν επιφανειακά ή για την πλάκα, συχνά γίνονται κομμάτι του.

Όσοι, βέβαια, μεγαλώσαμε με πανηγύρια στα δικά μας χωριά, που γνωρίζουμε τον κόσμο, θυμόμαστε τις ρίζες μας και χαιρετάμε τον διπλανό μας με το μικρό του όνομα, πάντα θα γυρνάμε σε αυτά τα πανηγύρια, κι ας γίνονται στην πλατεία του παλιού σχολείου κάτω από μπασκέτες χωρίς διχτάκι αντί σε ινσταγκραμικές πλατείες νησιών!

Γιατι η πραγματική αξία του πανηγυριού «κρύβεται» στο μαζί, όχι στον τόπο. Εκεί που ζει και η παράδοση. Ακόμη κι αν αλλάζει μορφή, ακόμη κι αν περνά από φίλτρα και συνοδεύεται με hashtags, συνεχίζει να χτυπά δυνατά.