Όλα για το σόου

Είναι γεγονός πως η ελληνική κοινωνία στέκεται στο πλευρό του Πάνου Ρούτσι. Του πατέρα που έχασε το παιδί του στην ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών και που, σε μια ύστατη προσπάθεια δικαίωσης, επέλεξε την απεργία πείνας. Το δράμα του είναι και δικό μας – γιατί όλη η χώρα θρηνεί ακόμα για εκείνη τη νύχτα. Όμως η συμπόνια μας για τον άνθρωπο δεν πρέπει να συγχέεται με την άκριτη υιοθέτηση κάθε αφήγησης που του σερβίρεται.

Διότι –και αυτό πρέπει να ειπωθεί– το πολύκροτο «αίτημα εκταφής» που ακούγεται εδώ και εβδομάδες δεν έχει ποτέ επισήμως κατατεθεί στον Άρειο Πάγο. Ο ίδιος ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνος Τζαβέλλας, ήταν ξεκάθαρος:

«Σαφές αίτημα εκταφής για ταυτοποίηση σορών θυμάτων δεν περιέχεται στην εξώδικη δήλωση. Εφόσον υποβληθεί, θα εξεταστεί και θα απαντηθεί άμεσα.»

Με άλλα λόγια: η Δικαιοσύνη δεν καθυστερεί. Δεν απορρίπτει. Περιμένει απλώς να λάβει το αίτημα που θα μπορούσε να εξετάσει.

Κι εδώ αρχίζει το δύσκολο κομμάτι. Διότι η συνήγορος του κ. Ρούτσι γνώριζε ακριβώς αυτήν τη διαδικασία. Γνώριζε πού έπρεπε να απευθυνθεί. Γνώριζε ότι δεν υπάρχει «υποχρέωση» του Αρείου Πάγου να αυτενεργήσει. Παρ’ όλα αυτά, προτίμησε να αφήσει το ζήτημα να αιωρείται στον δημόσιο διάλογο, καλλιεργώντας την εντύπωση ότι κάποιος «αρνείται» την εκταφή, ενώ αυτό ποτέ δεν συνέβη.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, στο χθεσινό της αίτημα, έπειτα από μέρες απεργίας πείνας του πατέρα, δεν ζητά πουθενά εκταφή. Ζητά απλώς να ξανανοίξει η ανάκριση. Μια νόμιμη κίνηση, ασφαλώς, αλλά που δεν έχει καμία σχέση με το αίτημα που πυροδότησε την κοινωνική αναταραχή και οδήγησε έναν πατέρα σε οριακές καταστάσεις, γεγονός πραγματικά απαράδεκτο.

Ο Άρειος Πάγος, με μια ασυνήθιστα αναλυτική ανακοίνωση, ήταν αποστομωτικός:

Υπενθύμισε ότι μόνο ο Πρόεδρος Εφετών είναι αρμόδιος για τέτοιες πράξεις.

Προειδοποίησε για τον κίνδυνο παραγραφής πλημμελημάτων αν η υπόθεση καθυστερήσει άλλο.

Μίλησε για προσπάθειες εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης και καθυστέρησης της δίκης με πρόσχημα την «πλήρη διερεύνηση».

Η υπόθεση των Τεμπών δεν αντέχει άλλη καθυστέρηση. Ο πόνος των οικογενειών είναι ιερός, αλλά δεν μπορεί να γίνεται θέαμα. Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως επικοινωνιακό όπλο ούτε για προσωπική προβολή ούτε για πολιτική στοχοποίηση.

Η κοινωνία οφείλει να σταθεί δίπλα στον Πάνο Ρούτσι – αλλά και να απαιτήσει από την νομική του εκπροσώπηση υπευθυνότητα, διαφάνεια και ακρίβεια. Γιατί αλλιώς, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να μετατρέπουμε μια τραγωδία σε reality show, κρατώντας ανοιχτές πληγές χωρίς λόγο.

Κι αυτό, τελικά, δεν είναι δικαιοσύνη. Είναι απλώς σόου. Και πρωταγωνίστρια σε αυτό; Η συνήθης ύποπτη Ζωή Κωνσταντοπούλου.