Οι δρόμοι γέμισαν – Οι κάλπες;

Πορείες κάθε χρόνο, χιλιάδες φωνές, συνθήματα που αντηχούν στους δρόμους – Αλλά τι γίνεται όταν αυτές οι φωνές συναντούν την πιο ουσιαστική δύναμη που έχουμε ως πολίτες;

Οι δρόμοι γέμισαν ξανά το βράδυ των εγκαινίων της ΔΕΘ. Χιλιάδες νέοι και νέες, εργαζόμενοι, φοιτητές, άνεργοι, άνθρωποι με θυμό αλλά και αξιοπρέπεια βγήκαν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Αλλά είναι καλό να αναρωτηθούμε: πόσες φορές θα φωνάξουμε «ως εδώ», ενώ δεν φτάνουμε ως την κάλπη;

Οι πορείες έχουν λόγο ύπαρξης. Στέλνουν μήνυμα. Κάνουν θόρυβο. Μπορούν να πιέσουν. Αλλά δεν φτάνει. Αν η αγανάκτηση και η κινητοποίηση δεν μεταφραστούν σε ψήφο, τότε πράγματι μιλάμε για «άδεια πουκάμισα».

Το ξέρουμε πια καλά: όποιος απέχει, αφήνει άλλους να αποφασίζουν. Η αποχή είναι η πιο χρήσιμη…ψήφος για όσους θες να φύγουν, αλλά τελικά μένουν. Είναι η σιωπηλή επιβεβαίωση του «όλα μένουν ίδια».

Αν όλοι όσοι κατεβαίνουν στους δρόμους πήγαιναν και να ψηφίσουν, θα είχαμε αλλάξει κυβέρνηση — και πολιτική — τρεις φορές μέχρι σήμερα. Αλλά κάτι χαλάει από την πορεία ως το εκλογικό τμήμα.

Και είναι η νεολαία που έχει την πιο εκκωφαντική σιωπή στις εκλογές. Πιο πολλοί στις πορείες, λιγότεροι στην κάλπη. Και όμως, είναι η γενιά μας που τρώει την περισσότερη ανασφάλεια, ανεργία, ενοίκια-φωτιά, αστυνομική καταστολή, κλειστές σχολές, αναξιοπρεπείς δουλειές.

Αν δεν πάμε εμείς να ψηφίσουμε, να επιλέξουμε, να διεκδικήσουμε με ψυχραιμία αλλά και πείσμα, τότε ποιοι;

Η αποχή δεν είναι πολιτική στάση – Είναι ουδέτερη πράξη

Δεν είναι θέμα κομματικής γραμμής. Είναι θέμα πολιτικής συνείδησης. Να κάνουμε τη φωνή μας να μετρήσει. Όχι μόνο να ακούγεται για λίγο στα social ή στους δρόμους, αλλά να γράφεται στην κάλπη.

Αν η ΔΕΘ έδειξε κάτι φέτος, είναι ότι υπάρχει ακόμα νεολαία που δεν βολεύεται, δεν σιωπά, δεν ξεχνά. Αλλά τώρα πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα. Να σηκώσουμε το κεφάλι και μπροστά στην κάλπη. Η αλλαγή δεν είναι υπόθεση του πεζοδρομίου μόνο. Είναι και ζήτημα στρατηγικής, συνέπειας, σχεδίου.

Οι δρόμοι γέμισαν. Τώρα ήρθε η ώρα να γεμίσουν και οι κάλπες — με οργή που έγινε απόφαση.