Οι δημοσκοπήσεις έρχονται και παρέρχονται

Πολύ χαρούμενοι δηλώνουν άνθρωποι του δημαρχιακού μεγάρου για τα ευρήματα πρόσφατης δημοσκόπησης.

Σύμφωνα με έρευνα της Opinion Poll, σε ποσοστό 56% οι δημότες δηλώνουν ικανοποιημένοι από το έργο της διοίκησης Αγγελούδη. Το πρόβλημα είναι πως παρόμοια ήταν και η δημοσκοπική εικόνα του Κωνσταντίνου Ζέρβα στην αρχή της θητείας του: τον Ιανουάριο του 2020 η αποδοχή του έφτανε το…σταλινικό 76%, ενώ στα τέλη του ‘21 εξακολουθούσε να υποστηρίζεται από ένα απολύτως ικανοποιητικό 49%. Ο προηγούμενος δήμαρχος άρχισε να λαμβάνει μειοψηφικό ποσοστό το 2022, σε φάση που δεν υπήρχε αντίπαλός του στον ορίζοντα. Η κατάληξη είναι γνωστή.

Πριν λίγους μήνες, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης σε συνέντευξη στο Δημήτρη Συρμάτση, σχολίασε την επικαιρότητα και αναφέρθηκε στις επόμενες κινήσεις του. Όταν ρωτήθηκε για το μέλλον, δήλωσε επί λέξη “Το στοίχημά μου είναι η καθημερινότητα. Αντιπαρέρχομαι κάτι γλυκανάλατα που λένε ποιό είναι το όραμά μου”.

Πάντως λίγο αργότερα ο Αγγελούδης άρχισε να μιλά οραματικά. Η αιτία της μεταστροφής του περί γλυκανάλατων δεν έγινε γνωστή, κάτι που ισχύει και για τις θέσεις του γύρω από το ζήτημα της Έκθεσης: υπέρ του πρασίνου προεκλογικά, υπέρ της φαραωνικής ανάπλασης μετεκλογικά.

Ομολογουμένως εντυπωσιακή μεταστροφή, που ορισμένοι καχύποπτοι έσπευσαν να συσχετίσουν με πρόσφατες δηλώσεις για ενδιαφέρον συμμετοχής μεγάλου επιχειρηματικού ομίλου στο σχέδιο αξιοποίησης της δημόσιας έκτασης της ΔΕΘ. Προσωπικά πάντα θέλω να πιστεύω ότι κάθε αιρετός νοιάζεται πρωτίστως για τον τόπο του, αν και κατά καιρούς έχω διαψευστεί.

Εν πάση περιπτώσει, προεκλογικά δεν απαιτήθηκε όραμα από τον Αγγελούδη, διότι το πιεστικό διακύβευμα ήταν άλλο: η πόλη παρουσίαζε εντελώς τριτοκοσμική εικόνα και η τοπική κοινωνία ορθώς έκρινε πως επιβαλλόταν αλλαγή διοίκησης. Έκτοτε υπάρχει πρόοδος στο ζήτημα της καθαριότητας, γίνονται φιλότιμες προσπάθειες στους πιο πολυσύχναστους δρόμους, μα προφανώς η Θεσσαλονίκη δεν έγινε Ζυρίχη. Παραμένει βρώμικη, απλώς σε κάπως πιο υποφερτά επίπεδα, τα δε ογκώδη εξακολουθούν να γελοιοποιούν το επίσημο δημοτικό αφήγημα.

Όσο για την υπόλοιπη καθημερινότητα; Στα πηγαδάκια ήδη συζητιούνται διάφορα: η βελτίωση των κυκλοφοριακών συνθηκών δεν αποτελεί επίτευγμα της δημοτικής αρχής, αλλά αποτέλεσμα αυστηρότερης αστυνόμευσης και λειτουργίας του μετρό • μέχρι σήμερα δεν έχει ανακοινωθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τον διαλυμένο και ασυνάρτητο αστικό εξοπλισμό, ενώ οι οδικές διαβάσεις εξακολουθούν να αποτελούν υποέργα ευρύτερων -και κοστοβόρων- επεμβάσεων που αργούν να καλύψουν τις ανάγκες ανθρώπων με κινητικά προβλήματα • με ιδιαίτερη εξαίρεση τις μαζικές φυτεύσεις δενδρυλλίων, σχεδόν όλες οι υπό -βραδεία- εκτέλεση εργολαβίες ανήκουν στο τεχνικό πρόγραμμα της προηγούμενης αρχής.

Εν κατακλείδι, το ως τώρα αποκαλυφθέν “όραμα” του Αγγελούδη εξαντλείται σε ασφαλτοστρώσεις, στο ντεκ (απόρριψη της προεργασίας Ζέρβα), στο αποτεφρωτήριο, στο κυνήγι ιδιωτικών χορηγιών και σε αναπλάσεις των πλατειών Ελευθερίας-Αριστοτέλους (μέχρι την Εγνατία)-Διοικητηρίου-Δημοκρατίας και του κάτω τμήματος της οδού Αγ.Σοφίας (για το οποίο δεν έχει γνωστοποιηθεί κυκλοφοριακή μελέτη) • δηλαδή στην ολοκλήρωση έργων που δρομολογήθηκαν από τους Ζέρβα, Μπουτάρη και Παπαγεωργόπουλο. Έργων αναγκαίων μεν, αλλά ενταγμένων στην ατζέντα του προηγούμενου αιώνα. Θέλοντας να επιδείξει περισσότερη κινητικότητα, ο μιλά επίσης για τραμ, θαλάσσια συγκοινωνία και ακτοπλοϊκή σύνδεση με Σποράδες: όλα θέματα εκτός των αρμοδιοτήτων του, μα -υποτίθεται- πιασάρικα για το πόπολο.

Ο δήμαρχος δείχνει να προεξοφλεί δεύτερη θητεία, και την εκτίμησή του αυτή λογικά τη βασίζει στο ότι δεν φαίνεται αντίπαλος στον ορίζοντα -σήμερα. Την ψευδαίσθηση αυτή διατηρούσε και ο προκάτοχός του, που δυστυχώς εγκλωβίστηκε σε παιχνίδι δημοσίων σχέσεων με την κεντρική εξουσία και με την αυτοαναφορική τοπική ελίτ. Τελικά διαψεύστηκε, παρά την πομπώδη υποστήριξή από τη ΝΔ, και τη συνδρομή από μια πολύ πιο έμπειρη και πολυπληθή ομάδα συνεργατών. Εδώ θυμίζω ότι ακόμη και την πρωτοχρονιά του 2023 σχεδόν κανείς δεν φανταζόταν πώς θα κατέληγαν οι δημοτικές εκλογές.

Έχει περάσει σχεδόν ενάμισης χρόνος μετά την ανάληψη της διοίκησης. Πλέον η περίοδος ανοχής λήγει, το επιχείρημα πως ο Ζέρβας ήταν ανεπαρκής παύει να επαρκεί, ενώ το 2028 οι συνθήκες θα είναι αρκετά διαφορετικές: η κυβέρνηση θα έχει επιτύχει τη λειτουργία όχι μόνο του μετρό μα και του fly over, ενδέχεται να έχει τότε ξεκινήσει ο Δυτικός Προαστιακός, θα έχει δε ολοκληρωθεί το Μουσείο Ολοκαυτώματος. Επιπλέον, θα της έχει πιστωθεί και σημαντικό μερίδιο της λαϊκής ικανοποίησης για τις κυριότερες αστικές αναπλάσεις, καθώς τα αναγκαία ποσά θα έχουν προέλθει από το κεντρικό ταμείο. Συνεπώς, παρά την κρίση εμπιστοσύνης -κυρίως- εξαιτίας των Τεμπών, η δυσαρέσκεια για τη ΝΔ δεν αποκλείεται να πέσει σε σαφώς χαμηλότερα επίπεδα από τα τρέχοντα, ώστε να είναι εφικτή η ανάκτηση του κεντρικού δήμου, ενός ιστορικού γαλάζιου προπυργίου. Άλλωστε το ίδιο γκάλοπ που έφερε χαμόγελα στην παράταξη Αγγελούδη ανέδειξε πολύ άνετη κυριαρχία της ΝΔ στον κεντρικό δήμο.

Το ‘28 θα έχουν επίσης μεσολαβήσει οι εθνικές εκλογές. Κρίνοντας από την ως τώρα φημολογία για καινούργιες υποψηφιότητες, ορισμένοι από τους νυν γαλάζιους βουλευτές (ενδεχομένως και αντιπεριφερειάρχες) θα βρίσκονται σε αναζήτηση νέων στόχων, άρα θα υπάρχουν πρόθυμοι υποψήφιοι δήμαρχοι από τον κεντροδεξιό χώρο. Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ θα επιδιώξει μια καλή επίδοση στο δεύτερο δήμο της χώρας, πιέζοντας τον Αγγελούδη να κατέβει με δικό του χρίσμα κι όχι ως ανεξάρτητος. Πέραν αυτών όμως, σημειώνονται διεθνείς τάσεις που νομοτελειακά θα έχουν αντίκτυπο και εδώ: το μέχρι πρότινος κραταιό πρότυπο των απολιτίκ διαχειριστών, οι οποίοι ηγούνται αόριστων συμμαχιών υπέρ του…κοινού καλού, τείνει να δώσει τη θέση του σε πρόσωπα με πιο ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα. Εάν η Πειραιώς δει σοβαρά το όλο θέμα, δεν αποκλείεται να επιστρέψουν στο μαντρί όσοι καλοπροαίρετοι άνθρωποί της χάρισαν στο σημερινό δήμαρχο τη συμμετοχή στο δεύτερο γύρο, και κατ’επέκταση τη νίκη.

Πολύ φοβάμαι λοιπόν ότι η σημερινή διοίκηση δεν έχει την πολυτέλεια να απαξιώνει -έστω άθελά της- ούτε τους φιλότιμους οραματιστές, ούτε τις εύλογες προσδοκίες της πόλης. Είναι προτιμότερο να σκύψει σεμνά και αποφασιστικά πάνω στα καθημερινά θέματα, και ταυτόχρονα να εκπονήσει ένα δομημένο στρατηγικό σχέδιο που θα απαντά στις περιβαλλοντικές, αναπτυξιακές και κοινωνικές προκλήσεις του αύριο.