Ο Τσίπρας κινείται σε διαφορετική τροχιά από τον ΣΥΡΙΖΑ

Αν και ήταν ευκρινές τόσο καιρό τα τελευταία 24ωρα έγινε ξεκάθαρο.

Ο Αλέξης Τσίπρας κινείται σε ξεχωριστή, διαφορετική τροχιά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μια αυτόνομη πορεία στο δρόμο δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχηματισμού.

Μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι πολύ αλλά σίγουρα διακριτά.

Η παρουσία του στο συνέδριο έμοιαζε διεκπεραιωτική. Ήρθε, χειροκροτήθηκε, δεν αποθεώθηκε όπως παλιά, άκουσε τον Σωκράτη Φάμελλο και αποχώρησε. Με τους συνεργάτες του να ανεβάζουν εκείνη την ώρα φωτογραφίες από την εκδήλωση του Ινστιτούτου του δύο μέρες πριν.

Ακόμα και τώρα, πέντε μέρες μετά δεν υπάρχει μια ανάρτηση στο προφίλ του για το 5ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε για την παρουσία του, ούτε για το μέλλον του κόμματος.

Χρειάζεται κάτι άλλο για να καταλάβει κανείς τί θα επακολουθήσει; Το σκηνικό είναι πιο ολοκάθαρο.

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε, με την τελευταία του ομιλία, άλματα προς την δημιουργία του νέου κόμματος. Θα το κάνει έχοντας δίπλα του νέα πρόσωπα. Έστω μια ηγετική ομάδα. Άλλωστε πόσες εφεδρείες υπάρχουν ακόμη με τόσο κατακερματισμό στην Κεντροαριστερά; Για αυτό και μια σειρά στελεχών αποφασίζουν να μείνουν όχι απλά στον πάγκο, αλλά επιθυμούν πλέον την εξέδρα. Να φύγουν από την δημοσιότητα και να επιστρέψουν την κατάλληλη στιγμή.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει σίγουρό ΄πως θα επικαλεστεί ότι τελείωσε ο ιστορικός του κύκλος βάζοντας ουσιαστικά τίτλους τέλους στο κόμμα που το πήρε στο 3% και το έκανε κυβέρνηση. Αρκετοί θα προστρέξουν στο νέο εγχείρημα. Θα τους καλωσορίσει αλλά δεν θα τους βγάλει στη βιτρίνα.

Ο Αλέξης Τσίπρας θα απευθυνθεί στην κοινωνία. Στη βάση. Σε αυτή τη γείωση που έχει με τους πολίτες. Αν πάρει με το μέρος του, τους απλούς ψηφοφόρους, τότε τα κομματικά στελέχη θα ακολουθήσουν θέλουν δε θέλουν.

Δεν θα έρθει αυτή τη φορά ριζοσπαστικά για να αλλάξει τον κόσμο. Δεν έχει ίσως και τις δυνάμεις να το κάνει. Θα χρησιμοποιήσει την εμπειρία του, την γνώση διακυβέρνησης για να υπάρξει κάποιος απέναντι στον Μητσοτάκη. Αν και το νέο του εγχείρημα του δεν θα έχει κοντόφθαλμη στρατηγική για το 2027. Αλλά για την Ελλάδα του 2030+.

Άλλωστε αν πάμε σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις τότε μπορεί το κόμμα Τσίπρα να έχει την εκτόξευση που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ στις διπλές εκλογές Μαϊου – Ιουνίου 2012. Ως το νέο διπολο. Και εκείνο το μεγάλο ποσοστό του 27% ήταν η μαγιά για το 36% του 2015 που τον έκανε τον πρώτο αριστερό ηγέτη που έγινε ένοικος στο Μέγαρο Μαξίμου.

Θα ζητήσει την δική του δεύτερη ευκαιρία μακριά από μνημόνια, κατεστραμμένη οικονομία, δανειστές – βιαστές των εργασιακών και κοινωνικών κεκτημένων. Έχοντας καλλιεργήσει ότι ο ίδιος έκανε ότι καλύτερο μπορούσε αλλά έφταιγαν οι συνεργάτες του και η γραφειοκρατία της Κουμουνδούρου.

Ίσως το “Δεύτερη Ευκαιρία” να ήταν και ένας εξαιρετικός τίτλος για το βιβλίο που συγγράφει αυτό το διάστημα. Αλλά το πρόλαβε ο Στέφανος Κασσελάκης. Το βιβλίο θα απαντάει σε όλα όσα τον κατηγορούν για το 2015-2019. Άραγε θα αποκαλύψει πρόσωπα και πράγματα και όσα λέχθηκαν πίσω από κλειστές πόρτες;

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόκειται να περιμένει άλλο το rebranding του. Τώρα υπάρχει το κενό στην πολιτική, τώρα θα πάρει πρωτοβουλία.  Το αν θα τα καταφέρει ή όχι ειναι μια απάντηση που θα την δώσει η ιστορία και μόνο.