Ο ΠΑΟΚ στην εποχή της – αναγκαστικής – αυτάρκειας

Στόχος του Ιβάν Σαββίδη όταν ανέλαβε τον ΠΑΟΚ, είναι να δημιουργήσει μία ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία με αυτάρκεια, που δεν θα τον έχει ανάγκη. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας.

Ο ΠΑΟΚ άλλαξε στάτους από τη μέρα που εμφανίστηκε στη ζωή του ο ομογενής επιχειρηματίας. Όμως μέχρι να μάθει το παιχνίδι, ξόδεψε περισσότερα από 200 εκατ ευρώ. Αυτό ήταν το παράβολο της αυτάρκειας που κλήθηκε να πληρώσει και ενώ είχε λίγο χρόνο να διαβεί, ο πόλεμος στην Ουκρανία τον οδήγησε νωρίτερα στη φάση αυτάρκειας και ουσιαστικά διαχείρισης.

Όχι πως δεν χρειάζεται να βάλει χρήματα, αλλά τα νούμερα πλέον είναι ελεγχόμενα για το μέγεθός του. Και αν υπήρχε μεγαλύτερη τεχνογνωσία και καλύτερη εταιρική δομή στη διαχείριση της καθημερινότητας, ίσως να μη χρειαζόταν να βάλει και αυτά.

Νομίζω πως είναι σαφές σε όλους και επιβεβαιώνεται απ όλους τους τραπεζικούς κύκλους, πως ο Ιβάν Σαββίδης όσο διαρκεί ο πόλεμος, ζει ένα καθεστώς κυρώσεων. Η μεταφορά χρημάτων έχει δυσκολέψει αφάνταστα και θεωρείται θαύμα το γεγονός πως έχει αντέξει μέχρι σήμερα αυτή τη κατάσταση. Στρατηγικοί ελιγμοί, κομβικές συμμαχίες και ο ΠΑΟΚ είναι οι λόγοι που δεν κυνηγήθηκε ανελέητα απ’ όσους θα ήθελαν να τον δούνε εκτός παιχνιδιού.

Ο ΠΑΟΚ ουσιαστικά είναι η ασπίδα του. Οι στενοί του σύμβουλοι που ήταν κατά της εξαγοράς του, είναι πλέον οι πρώτοι που το παραδέχονται. Και είναι κάτι που οι μελλοντικοί ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να έχουν κατά νου.

Η πιο πετυχημένη επένδυση του Ιβάν Σαββίδη στη χώρα, είναι κατά την ταπεινή μου άποψη οι ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Από το 1,5 το χρόνο, επενδύει εδώ και χρόνια περίπου 3,5 εκατ ευρώ και έχει λάβει σχεδόν το τριπλάσιο ποσό από αυτό που έχει επενδύσει χωρίς να υπολογίζουμε την προσφορά των παικτών των ακαδημιών σε αυτή. Οι προκρίσεις του Τζόλη, το πρωτάθλημα των Κουλιεράκη – Κωνσταντέλια, δεν μπαίνουν στη μπακαλίστικη εξίσωση που επιχειρώ.

Σε μία εποχή λοιπόν που δεν υπάρχει δυνατότητα μεγάλης επένδυσης, ο ΠΑΟΚ παραμένει ανταγωνιστικός και ακριβός – πάνω από 40 εκατ ευρώ το μπάτζετ – γιατί ουσιαστικά υπάρχουν οι ακαδημίες.

Δεν γνωρίζω πόσο θα κρατήσει ο πόλεμος, ούτε το πως θα διαχειριστεί το κλαμπ ο Ιβάν Σαββίδης αν αλλάξουν τα δεδομένα. Όμως αυτή τη στιγμή, υπάρχει η δυνατότητα να παραμείνει ψηλά γιατί επένδυσε σωστά εκεί που έπρεπε.

Ο ΠΑΟΚ είναι ένα εργοστάσιο ποδοσφαίρου, χωρίς εργοστάσιο. Ένα μικρό θαύμα αποτελεί και το γεγονός πως αυτή η παραγωγή παικτών ήρθε χωρίς προπονητικό κέντρο. Το οποίο επιτέλους μπήκε στην εξίσωση και σύντομα θα ξεκινήσουν τα έργα.

Σε όλη αυτή τη πορεία, ο ΠΑΟΚ πήρε τίτλους, πέτυχε ευρωπαϊκές διακρίσεις, είχε την καλύτερη περίοδο της ιστορίας του. Η ανάδειξη παικτών, δεν αποτέλεσε ποτέ ανασταλτικό παράγοντα. Ίσως για λίγο, αλλά στο βάθος του τούνελ ήταν για καλό.

Ο Ιβάν Σαββίδης ουσιαστικά έχει πετύχει αυτό που ήθελε. Και όταν καταφέρει να στήσει μία εταιρική δομή που στα στελέχη θα υπάρχουν πραγματικές και όχι μεταφερόμενες ευθύνες, τότε θα έχει κάνει μία υπέρβαση που χρόνια πριν, έδειχνε ουτοπική.