Ο Alexis που νοσταλγεί την πολιτική ενώ είναι… πολιτικός
Μόνο στην Ελλάδα μπορείς να πληρώνεσαι για κάτι και ταυτόχρονα να λες ότι… σου λείπει.
Γιάννης Καλαϊτζίδης
Ένας βουλευτής που νοσταλγεί τη Βουλή, ένα βιβλίο που υπόσχεται «αλήθειες» που δεν ειπώθηκαν ποτέ και ένα rebranding που θυμίζει περισσότερο start-up παρά πολιτικό σχέδιο.
Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε στη Le Monde και μας χάρισε μια από τις πιο σουρεαλιστικές ατάκες του καλοκαιριού: του «λείπει η ενεργός πολιτική και η επαφή με τους πολίτες». Όχι, δεν το είπε κάποιος συνταξιούχος πρώην πρωθυπουργός που ζει αποτραβηγμένος στο Σούνιο. Το είπε ένας εν ενεργεία βουλευτής της Βουλής των Ελλήνων. Είναι σαν να δηλώνει ο γιατρός «μου λείπει η ιατρική» ενώ χειρουργεί, ή ο ποδοσφαιριστής «μου λείπει η μπάλα» ενώ παίζει στο ΟΑΚΑ. Μόνο στην Ελλάδα μπορείς να πληρώνεσαι για κάτι και ταυτόχρονα να λες ότι… σου λείπει.
Κι επειδή η πολιτική χωρίς αφήγημα δεν πουλάει, έρχεται και το βιβλίο. Ο Τσίπρας ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει τα «άπαντα» του 2015, δέκα χρόνια μετά, σε μια έκδοση που υπόσχεται συγκλονιστικές αποκαλύψεις. Το πρόβλημα; Η ιστορία έχει ήδη μιλήσει. Το ’15 το ζήσαμε, το πληρώσαμε, το θυμόμαστε καλύτερα απ’ όσο θα θέλαμε. Και τώρα, δέκα χρόνια αργότερα, έρχεται ο Αλέξης να το ξαναγράψει, όχι για να φωτίσει τα γεγονότα, αλλά για να τα ντύσει με καινούριο χαρτί και σκληρόδετο εξώφυλλο. Ένα manual με 1000 ψέματα σε deluxe έκδοση. Ό,τι πρέπει για τις γιορτές: δίπλα στη βασιλόπιτα θα κόβεις και κεφάλαιο· κι αν σου κάτσει το φλουρί, κερδίζεις μνημόνιο.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται και το rebranding. Γιατί στην Ελλάδα όταν δεν αλλάζεις πολιτική, αλλάζεις λογότυπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σπάσει ήδη σε περισσότερες παραλλαγές κι από γεύσεις παγωτού, οπότε το μόνο που μένει είναι το προσωπικό «update» του Τσίπρα: νέο ύφος, νέο σλόγκαν, ίδια πολιτική. Σαν απορρυπαντικό στο ράφι: ίδιο περιεχόμενο, καινούρια ετικέτα.
Συνοψίζοντας: ένας βουλευτής που νοσταλγεί τη Βουλή, ένα βιβλίο που υπόσχεται «αλήθειες» που δεν ειπώθηκαν ποτέ και ένα rebranding που θυμίζει περισσότερο start-up παρά πολιτικό σχέδιο.
Στην πραγματικότητα, αυτό που λείπει στον Αλέξη δεν είναι η πολιτική· είναι τα φώτα, το χειροκρότημα, η αίσθηση ότι βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής. Γιατί στην Ελλάδα η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, είναι θέατρο. Και κάποιοι δεν αντέχουν να κατεβούν απ’ τη σκηνή.
