Καλησπέρα σας, είμαι ο Αντώνης και θα μιλάω ξανά και ξανά

Ή αλλιώς, πώς να κάνεις αντιπολίτευση σε κυβέρνηση που σε έκανε πρωθυπουργό – χωρίς να κοκκινίσεις καθόλου.

Υπάρχουν πολιτικές παρεμβάσεις. Υπάρχουν και πολιτικά «καρφώματα».

Και μετά υπάρχει ο Αντώνης Σαμαράς. Ο άνθρωπος που έκανε ομιλία με αποδέκτη μόνο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ακροατήριο… μια μικρή πολιτική dream team από το Stranger Things της Μεταπολίτευσης.

Από τα πρώτα λεπτά της ομιλίας του, ο πρώην πρωθυπουργός δεν άφησε περιθώρια παρερμηνείας: το target ήταν ξεκάθαρο και λέγεται Μαξίμου. Με φόντο ένα βιβλίο του Σταύρου Λυγερού για την Ουκρανία, και περιτύλιγμα γεωστρατηγικής ανασφάλειας, ο Σαμαράς έφτιαξε το ιδανικό σκηνικό για να χτυπήσει εκεί που πονάει.

Ομιλία με φόντο Θάνου, Παπαγγελόπουλο και τον θρυλικό Τζουμάκα

Ο Σαμαράς πήγε να χτυπήσει το “σύστημα”, με σύστημα:

Μπροστά του είχε:

• τη Θάνου, που λίγα χρόνια πριν τον ήθελε στο ειδικό δικαστήριο.
• τον Παπαγγελόπουλο, που πίστευε ότι πίσω από κάθε φάκελο κρύβεται… Σαμαράς.
• τον Τζουμάκα, πολιτικό θρύλο με πορεία μεγαλύτερη κι από το VAR.
• και φυσικά τον Αλέξη Τσίπρα, χαμογελαστό όπως πάντα, σαν να μην είχε περάσει μια μέρα από το 2015, με το βλέμμα του ανθρώπου που σκέφτεται: «για δες, το μίσος ενώνει».

Όταν ο Σαμαράς αποφάσισε να γίνει Βελόπουλος

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι πλέον εκτός Νέας Δημοκρατίας, διαγεγραμμένος – θεσμικά και πολιτικά.

Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να παίξει τα χαρτιά του πιο “λαϊκά” από ποτέ.

Χλεύασε τον Μητσοτάκη με ατάκες τύπου:

«Έχει δίπλα του τον Γεραπετρίτη και το ΕΛΙΑΜΕΠ. Όλα καλά! Και μη χειρότερα. Ο Θεός να βάλει το χέρι του…»

Η φράση αυτή θα μπορούσε να την πει και ο Βελόπουλος — αν του την είχε γράψει ο Χύτας ή ο κύριος με τα παγάκια.

Ο Σαμαράς, κάποτε Πρωθυπουργός και Θεματοφύλακας της Δεξιάς, σήμερα απλώς θεματοφύλακας της αγανάκτησης.

Ένα βήμα πριν μοιράσει κεραλοιφές με στάμπα “εθνική κυριαρχία”.

Και ο Κυριάκος; Απλώς… δεν

Η απάντηση του Μητσοτάκη;

Καμία.

Γιατί να μπει στον κόπο;

Ο Σαμαράς πλέον ανήκει στο τμήμα “γραφικοτήτων με πολιτικό παρελθόν”.

Η Νέα Δημοκρατία δείχνει να προχωράει, να αλλάζει διαρκώς, και ο Αντώνης… ξαναζεί τα Ζάππεια. Μόνος του.

Σαν ριμέικ που δεν ζητήθηκε ποτέ.

Από την καταστροφολογία στην αυτογελοιοποίηση

Ο Σαμαράς δεν έκανε απλώς κριτική. Έκανε προφητικό μανιφέστο μηδενισμού.

• Μίλησε για έλλειψη στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική.
• Κατηγόρησε την κυβέρνηση για αφέλεια στο θέμα της Τουρκίας.
• Αναφέρθηκε σε παραβίαση της Συμφωνίας των Πρεσπών, λες και ο ίδιος είχε προτείνει καμία εναλλακτική πέρα από… μούτρα.
• Ζήτησε “επαγρύπνηση” – λέξη που σε ομιλία του Σαμαρά σημαίνει “επιστροφή στα χαρακώματα του 1992”.

Επίλογος: Το πρόβλημα με τους πρώην

Ο Σαμαράς δεν έχει πλέον θεσμικό ρόλο.

Αλλά έχει ένα μικρόφωνο, ένα πολιτικό τραύμα και μια εμμονή με την εθνική καθαρότητα που τον φέρνει επικίνδυνα κοντά σε Βελόπουλο και Νατσιό, με μόνο διαφορά το tailor-made κοστούμι.

Η παρέμβασή του δεν ταρακούνησε την κυβέρνηση – την κούρασε.

Και το χειρότερο;

Ούτε ο ίδιος φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι έχει περάσει από “παλαίμαχος” σε “παρωχημένος”.

Αλλά τι σημασία έχει;

Η σκηνή του ανήκει. Έστω κι αν παίζει μόνος του.