Η τράπεζα που βαρέθηκε να είναι τράπεζα

Η Τράπεζα Πειραιώς είναι μια ιδιωτική εταιρεία – και ως τέτοια, έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται τα επιχειρηματικά της συμφέροντα όπως κρίνει, εντός του πλαισίου που θέτει η Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτό που δεν έχει δικαίωμα να κάνει είναι να θεωρεί ότι μπορεί να αντιμετωπίζει τους πελάτες της σαν δεδομένους ή, ακόμα χειρότερα, σαν κορόιδα.

Πρόκειται για τη μόνη από τις συστημικές τράπεζες που πτώχευσε μια παραπάνω φορά από τις υπόλοιπες, το 2020, όταν, ενώ τα capital controls είχαν ήδη χαλαρώσει, η Πειραιώς αποφασίζει, με έναν τεχνικά «νομότυπο» τρόπο, να βαρέσει κανόνι σε ομόλογα ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Χρήματα που είχαν δανειστεί από Έλληνες πολίτες – και που ποτέ δεν αποπληρώθηκαν.

Κι αντί να δείξει στοιχειώδη ευγνωμοσύνη για τη στήριξη που έλαβε ώστε να συνεχίσει να υπάρχει στον τραπεζικό χάρτη, ξεκίνησε έκτοτε να χρεώνει τους πελάτες της για κάθε πιθανή και απίθανη υπηρεσία. Εκτύπωση κίνησης λογαριασμού; 0,35€–0,50€. Διατήρηση απλού λογαριασμού; Περίπου 10€ τον χρόνο. Μια λογική που απέχει παρασάγγας από τον αρχικό ρόλο των τραπεζών: να λειτουργούν ως ενδιάμεσοι ανάμεσα σε καταθέτες και δανειολήπτες, κερδίζοντας από τη διαφορά επιτοκίων.

Αν αυτό δεν αρκεί, έρχεται και η αναδρομική αύξηση 60% στον μισθό του διευθύνοντος συμβούλου – σε μια εποχή που οι ίδιοι οι καταθέτες πληρώνουν ακόμα και για να δουν το υπόλοιπό τους στο ΑΤΜ.

Το “κόλπο” που πήγε να γίνει με τα ΑΤΜ

Η απόφαση της Τράπεζας Πειραιώς να πουλήσει μέρος του δικτύου των ΑΤΜ της παρουσιάστηκε ως επιχειρησιακή στρατηγική. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο κυνική.

Η πώληση αυτή της προσφέρει:

• Εξοικονόμηση κόστους από τη συντήρηση, τον ανεφοδιασμό και τη διαχείριση του δικτύου.
• Έσοδα στον ισολογισμό της από την πώληση σε εταιρεία στην οποία η ίδια διατηρεί ποσοστό 20% – εξυπηρετώντας έτσι και τα δικά της συμφέροντα.
• Επιπλέον χρεώσεις στους πελάτες, τόσο από την τράπεζα όσο και από την εταιρεία (Cashflex) που ανέλαβε τη διαχείριση των ΑΤΜ – ένα διπλό χτύπημα στο πορτοφόλι του πολίτη.

Στην ουσία, η Πειραιώς κατάφερε να μειώσει τα κόστη της, να παρουσιάσει αύξηση κερδών και να μετακυλήσει το κόστος εξυπηρέτησης στους ίδιους τους πελάτες της. Όλα αυτά, βέβαια, έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την εξασφάλιση υψηλών bonus για τα στελέχη της στο τέλος της χρονιάς.

Και το ερώτημα παραμένει:

Τι ρόλο παίζουν σήμερα οι τράπεζες; Γιατί υπάρχουν; Για να εξυπηρετούν την κοινωνία ή για να επιβαρύνουν συνεχώς τον πολίτη, με μοναδικό σκοπό τη βελτίωση των μεγεθών στους ισολογισμούς τους;

Κάποτε, οι τράπεζες δάνειζαν και δανείζονταν – και ζούσαν από τη διαφορά επιτοκίων. Σήμερα, ζουν από την επιβάρυνση του πελάτη. Όλα τα υπόλοιπα είναι marketing.