Φειδίας: Από το youtube στα κατεχόμενα… μερικές χιλιάδες ψήφοι δρόμος

Ζούμε στην εποχή που η επιρροή στα social media μοιάζει να είναι αρκετή για να σου ανοίξει πόρτες, όχι μόνο σε τηλεοπτικές εκπομπές και στα σπίτια του κοινού – ιδιαίτερα του νεανικού – αλλά ακόμα και… στην Ευρωβουλή. Η περίπτωση του Φειδία Παναγιώτου, που βρέθηκε να εκλέγεται ευρωβουλευτής χάρη στην τεράστια επιρροή του στο youtube, αποδεικνύει πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η αποθέωση της επιφανειακής δημοφιλίας.

Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν θεωρώ ότι κάθε youtuber είναι μόνο επιφανειακά δημοφιλής, ούτε είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι η πολιτική πρέπει να παραμένει κλειστό κλαμπ επαγγελματιών πολιτικών ή για να την υπηρετήσεις χρειάζεται να έχει σπουδάσει νομική και διεθνείς σχέσεις.

Τον Φειδία δεν τον γνώριζα πριν ΕΚΛΕΓΕΙ (με κεφαλαία!) ευρωβουλευτής, αλλά έκτοτε τον παρακολουθώ ούσα σίγουρη ότι είναι ένα φαινόμενο της εποχής που θα μας απασχολήσει αρνητικά. Ήμουν προκατειλημμένη; Ναι. Προσπαθούσα να του δώσω μία ευκαιρία να τον αξιολογήσω αντικειμενικά; Θέλω να είμαι ειλικρινής, μάλλον όχι. Ειδικά μετά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Ρωσία.  Άξιζε την ευκαιρία (που δεν του έδωσα); Από χθες φωνάζω περίτρανα ΟΧΙ.

Η συνάντηση του με τον Τουρκοκύπριο Ερσίν Τατάρ, συνοδευόμενη από φωτογραφίες με το χαμόγελο του τουρίστα που δεν έχει ιδέα πού βρίσκεται και αναφορές στη «Νότια Κύπρο» στον τουρκικό τύπο, τις οποίες μπορεί κανείς εύκολα να εντοπίσει στο προφίλ του στο ίνσταγκραμ, δεν είναι μία αφελής γκάφα ενός 24χρονου youtuber, ούτε challenge στο tik tok για την χειρότερη φωτογραφία που μπορεί να βγει κανείς. Είναι η συμβολική κίνηση ενός ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΥ Ευρωβουλευτή που γίνεται viral (για να μιλήσω στη γλώσσα του) για τους λάθος λόγους.

Η ανικανότητα του Φειδία να κατανοήσει τη συμβολική βαρύτητα της παρουσίας του στα κατεχόμενα  και να ζητήσει συνάντηση με έναν «ηγέτη» που δεν αναγνωρίζεται διεθνώς, συνιστά όχι μόνο προσωπική του αποτυχία αλλά προσβολή προς όλους όσοι παλεύουν επί δεκαετίες για το Κυπριακό, προς κάθε Κύπριο και κάθε Έλληνα που σέβεται την ιστορία αυτού του τόπου και προς όλους όσοι τον ψήφισαν.

Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος εξελέγη όχι επειδή είχε προτάσεις, ή επειδή είχε αποδείξει ικανότητα και σοβαρότητα. Εξελέγη γιατί χιλιάδες νέοι είδαν τα βίντεό του στο youtube και θεώρησαν ότι είναι ωραίος τύπος, μακρυά από το στερεότυπο του «στεγνού» πολιτικού και γι’ αυτό του αξίζει μία ευκαιρία. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να κατεβαίνει υποψήφιος, πολλώ, δε, μάλλον όταν κατεβαίνει μόνος του, χωρίς την υποστήριξη κάποιας ομάδας και παράταξης. Αλλά είναι υποχρέωση μας και δική μας ευθύνη να σταθμίζουμε την ψήφο μας με κριτήριο τη στοιχειώδη επάρκεια και όχι τα likes, τα views και το engagement. Και όταν εκπροσωπείς ανθρώπους και ένα κράτος (και όχι ψευδοκράτος) σε ένα όργανο όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχεις χρέος να γνωρίζεις πού πατάς και ποιους τιμάς ή προσβάλλεις με τις πράξεις σου.

H ιστορία της Κύπρου δεν είναι challenge στα social media και η άγνοια δεν είναι δικαιολογία για κάποιον που ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από τους πολίτες. Βέβαια και η άγνοια του ποιον ψηφίζουν οι πολίτες δεν είναι πάντα δικαιολογία!

Οι φρέσκες ιδέες και το «διαφορετικό στίγμα» που θεώρησαν κάποιοι ότι πρεσβεύει ο Φειδίας πρέπει να συνοδεύονται από θεσμική σοβαρότητα και  στοιχειώδεις γνώσεις της ιστορικής (και διπλωματικής) πραγματικότητας. Αν κάτι αποδεικνύει αυτό το περιστατικό, είναι η ανάγκη να διαχωρίσουμε την επικοινωνία από την ουσία και την επιρροή των social media από την πραγματικότητα.

Ας κάνουμε , επιτέλους, τη Δημοκρατία, την ευθύνη, τον σεβασμό και την ιστορική μνήμη viral trends, αντί για τις επικίνδυνες γκάφες του (κάθε) Φειδία.