Eurovision, γιατί Ισραήλ και όχι Ρωσία

Τα έγραψα και πέρσι αλλά όσο συνεχίζονται να σκοτώνονται αθώα παιδία στην Παλαιστίνη, και στην άλλη όχθη να γκρινιάζουν για την Eurovision, ότι αδικούνται και ότι τους κάνουν μπούλινκ θα συνεχίζω.  

Αυτή η σκέψη μου έχει κολλήσει από όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Γιατί μια χώρα που κάνει πόλεμο, γενοκτονία βασικά, εδώ και έναν αιώνα συμμετέχει κανονικά, αλλά η Ρωσία βγήκε αμέσως από τον διαγωνισμό. Που κάπου  εδώ να πω πως η Ρωσία είναι και πιο Ευρώπη από το Ισραήλ και είχε και καλύτερες συμμετοχές. Γιατί η κυβέρνηση του Ισραήλ εκτός από λεφτά για βόμβες που πάνε σε νοσοκομεία και σε σχολεία, δίνουν σε διατιμήσεις σε όλα τα social media για να ψηφίσουμε ένα ξεκάθαρα πολιτικό τραγούδι. Έμενα μόνο μου εμφάνισε πέντε τις τελευταίες μέρες.

Και να πω άντε ας στείλει κάποιος πολιτικό τραγούδι και συμμετοχή όπως κάνει η Ουκρανία χρόνια τώρα με άθλιες συμμετοχές που μπαίνουν πεντάδα ή κερδίζουν μαζεύοντας  12ρια λύπησης επειδή βρίσκονται σε πόλεμο με την Ρωσία. Αυτοί έστω έχουν και το ηθικό δικαίωμα να το κάνουν ως θύματα.

Το Ισραήλ ως τι το κάνει. Φέτος έστειλαν τραγουδίστρια που επιβίωσε από την επίθεση της Χαμάς, για μια επίθεση που το κράτος του Ισραήλ ήξερε πως θα γίνει και άφησε τον λαό του απροστάτευτο, από μια οργάνωση που αυτοί χρόνια ταίζουν με μίσος, πείνα, αμάθεια και όπλα.

Ας μην γελιόμαστε. Είναι αφύσικο να συνεχίζουμε να παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου που οι θύτες γενοκτόνοι το παίζουν θύματα και γκρινιάζουν για τα χασμουρητά της Σάττι, ένα χρόνο μετά. Που ο λαός θα κοιτάει και θα παρακολουθεί την Eurovision που τους χαδεύει τα αυτιά στα σπίτια τους, ενώ λίγα χιλιόμετρα μακριά παιδία και μάνες βομβαρδίζονται και πεθαίνουν από την πείνα. Και όχι εγώ δεν βλέπω θρησκείες σε αντίθεσή με μερικούς από το κοινό της Eurovision. Δε χρειάζεται κανένας να πεθαίνει ούτε χριστιανός, ούτε εβραίος ούτε μουσουλμάνος. Και όχι για τον Θεό δεν είμαι αντισημίτρια. Απλά καλό θα ήταν όπου βλέπετε και εσείς αδικία και κακία να την κατακρίνεται

Ωραία μηνύματα  αγάπης  μέσα από την μουσική. 

Βέβαια όπως διάβασα στο skai.gr ο λόγος που συμμετέχει αυτό το κράτος είναι περίπλοκός. Θα σας αφήσω το απόσπασμα από κάτω για να βγάλετε εσείς το δικό σας συμπέρασμα. Εγώ πιστεύω στην ισότητα, όπως και η Ρωσία απαγορεύτηκε από τον διαγωνισμό, έτσι και το Ισραήλ, άλλο που τώρα η Ρωσία δεν θέλει για δικούς της λόγους.

Τι συμβαίνει λοιπόν και το Ισραήλ συμμετέχει ακόμα στη Eurovision;

Μερικοί υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι που διευθύνουν τη Eurovision, μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοτηλεοπτικών Σταθμών (EBU), είναι απλώς «αναίσθητοι».

Aλλοι επισημαίνουν τη χορηγία του διαγωνισμού από τη Moroccanoil, η οποία – παρά το όνομά της – είναι Ισραηλινή. Αλλά ένας μεγάλος διεθνής οργανισμός, όπως η EBU, δεν εξαρτάται σχεδόν καθόλου από μια εταιρεία προϊόντων ομορφιάς.

«Η απάντηση είναι πιο περίπλοκη από όσο φαντάζεστε» αναφέρει ο Guardian.

Ο πόλεμος στη Γάζα σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση Ραδιοτηλεόρασης (EBU) διακινδυνεύει τη φιλελεύθερη φήμη της, αλλά η απαγόρευση του Ισραήλ θα υπονόμευε τον θεμελιώδη σκοπό του οργανισμού.

Η EBU ιδρύθηκε το 1950, με τεχνική αλλά και πολιτική αποστολή όπως τη χαρακτηρίζουμε σήμερα. Τεχνικά, αφορά την ανταλλαγή ιδεών και τη διευκόλυνση διεθνών μεταδόσεων.

Πολιτικά, η EBU υποστηρίζει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση με κριτική και φιλελεύθερη κατεύθυνση: σταθμοί που λειτουργούν αποκλειστικά ως φερέφωνα των κυβερνήσεων αποκλείονται.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην περίπτωση του Ισραήλ.

Το 2017, ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου κατάργησε την Ισραηλινή Ραδιοτηλεοπτική Αρχή (IBA), θεωρούνταν «υπερβολικά αριστερή» – σύμφωνα με αναλυτές. Η IBA αντικαταστάθηκε από το κανάλι ΚΑΝ, το οποίο είναι πιο «υπάκουο», αλλά όχι «φερέφωνο» της ισραηλινής κυβέρνησης.

Με το ΚΑΝ το Ισραήλ ξαναγύρισε στη Eurovision (ή το αντίθετο).

Τώρα, η EBU αισθάνεται υποχρεωμένη να προστατεύσει το Kan, ακόμη και αν αυτό θέτει σε κίνδυνο το brand της Eurovision. Αυτή άλλωστε είναι η αποστολή της: η προάσπιση της «ελεύθερης και ανεξάρτητης» δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Η διεξαγωγή του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision είναι μόνο «εφαπτόμενη» σε αυτήν την αποστολή, δηλαδή δευτερεύουσας σημασίας.

Η EBU βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα

Η EBU είναι πέσει κατά κάποιο τρόπο θύμα της δικής της επιτυχίας στη λειτουργία της Eurovision. Ο διαγωνισμός έχει εξελιχθεί από τις αρχικές, ουσιαστικά ήπιες ρίζες του σε κάτι που στέλνει ισχυρά κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα σε όλο τον κόσμο. Οι διοργανωτές το είχαν καταλάβει και το απέτρεπαν εδώ και χρόνια, καθώς αυτά τα μηνύματα ήταν αδιαμφισβήτητα στους φιλελεύθερους κύκλους.

Για παράδειγμα, όταν η τρανς Ισραηλινή τραγουδίστρια Dana International κέρδισε το 1998, η EBU την αποδέχθηκε γιατί ήταν στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής αλλαγής. Το ίδιο και με τη μαγευτική νίκη της Conchita Wurst το 2014 αλλά και τη νίκη της εμπόλεμης Ουκρανίας το 2022 από τους Kalush Orchestra και το τραγούδι “Stefania”. «Η Eurovision πρόβαλε σε αυτές τις περιπτώσεις καλά και υπέροχα πράγματα, όπως αγάπη και ειρήνη» αναφέρει ο αρθρογράφος.

Τώρα, η EBU βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα.

Η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση με τα μηνύματα του μουσικού διαγωνισμού και μάλιστα η συμμετοχή του Ισραήλ έχει κατακριθεί ότι χρησιμοποιείται ως τρόπος υποστήριξης των Ισραηλινών.

Μακροπρόθεσμα, η EBU πρέπει: α) είτε να παραιτηθεί από την διοργάνωση της Eurovision είτε β) να αλλάξει την αποστολή της και να θέσει σαφέστερους κανόνες συμμετοχής, έτσι ώστε ο διαγωνισμός να αφορά πραγματικά την «αγάπη» και την «ειρήνη». Αλλά αυτό δε θα γίνει φέτος.