Δεν έχουν δίκιο οι αγρότες, γνώμη μου…
Είναι οργισμένοι. Είναι κουρασμένοι, απογοητευμένοι. Και παράλληλα, πολλοί από αυτούς που βγήκαν δυναμικά στους δρόμους νιώθουν προδομένοι
Άρης Κουτσιούκης
Για άλλη μια χρονιά, λίγο πριν τις γιορτές οι αγρότες βγάζουν τρακτέρ στις εθνικές οδούς και στήνουν μπλόκα.
Φέτος, νομίζω ότι βγήκαν πιο νωρίς από κάθε άλλη φορά, τα τελευταία πολλά χρόνια, από το 2000 που θυμάμαι να καλύπτω αγροτικές κινητοποιήσεις.
Φέτος, νομίζω ότι βγήκαν περισσότεροι από κάθε άλλη φορά, τα τελευταία πολλά χρόνια, από το 2000 που θυμάμαι να καλύπτω αγροτικές κινητοποιήσεις.
Φέτος, νομίζω ότι οι αγρότες, κτηνοτρόφοι, μελισσοκόμοι και κάθε είδους παραγωγοί του πρωτογενή τομέα που άφησαν τα σπίτια τους για να αγωνιστούν για την επιβίωσή τους, όπως λένε πολλοί από αυτούς και για να διεκδικήσουν συνθήκες προκειμένου να μπορέσουν να παραμείνουν στα χωριά τους, στην επαρχία και να παράγουν, δεν ανήκουν σε ένα κόμμα.
Δεν είναι αριστεροί, κεντρώοι, κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί, πατριώτες, ακροδεξιοί, κομμουνιστές, αντιεξουσιαστές και απολιτίκ. Μπορεί να είναι κάτι όλα από τα προηγούμενα. Ή και τίποτα. Να μην έχουν αποφασίσει καν τι θα ψηφίσουν, αν την Κυριακή θα είχαμε εκλογές.
Σίγουρα, όμως, είναι οργισμένοι. Είναι κουρασμένοι, απογοητευμένοι. Και παράλληλα, πολλοί από αυτούς που βγήκαν δυναμικά στους δρόμους νιώθουν προδομένοι. Αισθάνονται -και το εκφράζουν- ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα, γιατί, όπως λένε, δεν τους έχει απομείνει και κάτι να χάσουν.
“Χρωστάω παντού, χρωστάω παντού” έλεγε ο κτηνοτρόφος που συνελήφθη την Κυριακή στον Πλατύκαμπο. Του σκότωσαν τα 1.000 ζώα που είχε, λόγω ευλογιάς. Δεν ξέρω αν αποζημιώθηκε. Δεν ξέρω αν πήρε την προκαταβολή της βασικής ενίσχυσης. Κι αν ήταν το 70%. Ή το 45%. Τι να του απαντήσεις; Ότι δεν έχει δίκιο;
Δεν ξέρω αν πήρε εκατομμύρια από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Δεν ξέρω αν είχε ζώα στη Μαγνησία και δήλωνε βοσκοτόπια στη Σάμο. Δεν ξέρω αν ήταν τυχερός και η οικογένειά του κέρδιζε λαχεία και τζόκερ. Είδα, πάντως, ότι βγήκε στον δρόμο γιατί δεν ξέρει άλλον τρόπο για να διεκδικήσει το δίκιο του. Και αυτός και οι περισσότεροι σαν κι αυτόν.
Πάνω από όλα, λένε, δεν θέλουν να χάσουν την αξιοπρέπειά τους. Δεν θέλουν να αφήσουν τη γη τους. “Εμείς στα χωριά κάτι θα βρούμε να φάμε, εσείς στις πόλεις δεν ξέρω τι θα τρώτε σε λίγα χρόνια”, μου έλεγε πριν από λίγες μέρες ένας φίλος μου αγροτοσυνδικαλιστής από τη Θεσσαλία.
“Βγαίνουμε στον δρόμο και για σας” είπε με νόημα. Ίσως οι περισσότεροι στις πόλεις, που βλέπουν τις τιμές στα κρέατα, τα τυριά, τα φρούτα και τα λαχανικά έχουν αρχίσει να το αντιλαμβάνονται. Και για αυτό ίσως δεν έχει λειτουργήσει ο κοινωνικός αυτοματισμός. Δεν ακούμε φέτος πολλές φωνές αντίδρασης, από άλλους κλάδους που… πλήττονται από τους κλειστούς δρόμους.
Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί όλο αυτό στη συνέχεια, αλλά ίσως δεν έχουν δίκιο οι αγρότες. Ίσως έχουν πολύ δίκιο, γνώμη μου…