Ο Αμορίμ θα αλλάξει την Γιουνάιτεντ ή η Γιουνάιτεντ τον Αμορίμ;

Τον «γύρο του πλανήτη» έχει κάνει η είδηση της συμφωνίας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με έναν εκ των πιο εξελισσόμενων προπονητών του παγκοσμίου ποδοσφαιρικού στερεώματος, που δεν είναι άλλος, από τον Ρούμπεν Αμορίμ.

Ο 39χρονος παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής έχει κάνει «πράγματα και θαύματα» ως προπονητής της Σπόρτινγκ Λισαβόνας, με το όνομα του να «συμμετέχει» συνεχώς τα τελευταία χρόνια, σε ρεπορτάζ και φήμες γύρω από την πρόσληψη του σε «ομάδα- μεγαθήριο».

Ο ίδιος, πολλές φορές «έκλεισε τα αυτιά του» και συνέχισε να κάνει αυτό που ξέρει καλά. Συνέχισε την σκληρή δουλειά. Ο Πορτογάλος κόουτς έχει καταγράψει εξαιρετική πορεία στα περίπου 4.5 χρόνια που βρίσκεται στον πάγκο των «λιονταριών», χωρίς να βιάζεται για το επόμενο προπονητικό του βήμα.

Ξεκίνησε την προπονητική καριέρα του με σύντομη θητεία στην Κάζα Πία της Γ’ κατηγορίας Πορτογαλίας, τη σεζόν 2018-19, πριν μετακομίσει στην Β’ ομάδα της Μπράγκα, χωρίς να μείνει για πολύ και εκεί, μιας και η «μεγάλη» ομάδα της Μπράγκα τον «προώθησε», τον Δεκέμβρη του 2019. Μέχρι στον Μάρτιο του 2020 και λίγες ημέρες πριν «κλείσουν τα πάντα» λόγω κορωνοϊού, ο «άπειρος» τότε κόουτς σε 13 παιχνίδια ως πρώτος προπονητής της Μπράγκα πήρε 10 νίκες, χάνοντας μόνο σε δύο παιχνίδια (στο Europa League) και έχοντας μία ισοπαλία (στο πρωτάθλημα). Ανάμεσα στις 10 νίκες του, σίγουρα ξεχώρισε το «διπλό» στην έδρα της Μπενφίκα, της ομάδας που αγάπησε και αγαπήθηκε, αλλά και η κατάκτηση του κυπέλλου, κερδίζοντας στον ημιτελικό την Σπόρτινγκ και στον τελικό την Πόρτο.

Αυτά… είδε η Σπόρτινγκ Λισαβόνας και «έτρεξε» να τον κάνει άμεσα δικό της. Στις 5 Μαρτίου του 2020, πλήρωσε 10 εκατομμύρια ευρώ για αγορά προπονητή, με 13 παιχνίδια σε μεγάλη κατηγορία, αλλά ήδη κυπελλούχο Πορτογαλίας. Το… ρίσκο γινόταν ακόμη μεγαλύτερο, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο 35χρονος τότε Ρούμπεν, αποτελούσε «κόκκινο πανί» για τους φίλους των «λιονταριών», όντας παλαίμαχος παίκτης (153 αγώνες) και φίλαθλος της Μπενφίκα. Ο ίδιος άμεσα «σήκωσε μανίκια», παρότι πρόλαβε μόλις ένα παιχνίδι «προ- covid». Όταν το πρωτάθλημα ξανά ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2020, ήξερε ότι δεν «προλαβαίνει» να κάνει κάτι καλό τη συγκεκριμένη σεζόν, αλλά έβαλε σταδιακά τις βάσεις για τις επόμενες.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η Σπόρτινγκ Λισαβόνας έκανε το εγχώριο νταμπλ την επόμενη σεζόν και ο προπονητής- πρωτεργάτης της επιτυχίας, από… εχθρός έγινε «λιοντάρι». Έκτοτε, η Σπόρτινγκ συμμετέχει κάθε χρόνο (με εξαίρεση την περσινή σεζόν) στους ομίλους του Champions League, φτάνοντας τη μία σεζόν (2021/22) στους «16» (ταυτόχρονα κατέκτησε Σούπερ Καπ και κύπελλο Πορτογαλίας), την επόμενη (2022/23) στους «8» του Europa League, μέσω των ομίλων του Champions League, ενώ την περσινή σεζόν (2023/24) πέρα από την δεύτερη κατάκτηση του πρωταθλήματος σε τέσσερα χρόνια, έφτασε στους «16» του Europa League, όπου αποκλείστηκε, από την εν τέλει νικήτρια του, Αταλάντα.

Την φετινή χρονιά, η Σπόρτινγκ έχει ξεκινήσει εξίσου εξαιρετικά σε πρωτάθλημα και League Phase του Champions League, έχοντας υποστεί μόλις μία ήττα, στην πρώτη «υποχρέωση» της σεζόν, από την Πόρτο με 3-4, στον τελικό του Σούπερ Καπ.

Όλα αυτά μέχρι να αποφασίσει να πει το «ναι», προκειμένου να καθίσει στον πάγκο μίας ομάδας που έχει αλλάξει εννέα προπονητές σε έντεκα χρόνια (δεν γίνεται να μη προστεθούν και οι υπηρεσιακοί Γκιγκς, Κάρικ, Βαν Νίστελροοϊ), ενώ ως τότε είχε έναν προπονητή για 27 χρόνια. Θα καθίσει στον πάγκο της ομάδας που τα τελευταία χρόνια αντί να την «αλλάζουν προς το καλό» οι προπονητές που προσλάμβανε, έμοιαζε αυτή να τους… αλλάζει και μάλιστα προς το… κακό. Το ερώτημα είναι «ο Αμορίμ θα αλλάξει την Γιουνάιτεντ ή η Γιουνάιτεντ τον Αμορίμ»;

Μετά τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον των 1490 αγώνων και των σχεδόν 10 χιλιάδων συνεχόμενων ημερών που καθόταν στον πάγκο των «κόκκινων διαβόλων», ο μακροβιότερος που κάθισε στην «ηλεκτρική καρέκλα» του συγκεκριμένου πάγκου ήταν ένα «παιδί του συλλόγου», ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ με 149 παιχνίδια ως πρώτος προπονητής και 19 ως υπηρεσιακός, πριν δηλαδή «προσληφθεί ως πρώτος».

Την αρχή στην «μετά Σερ- Άλεξ εποχή» έκανε ο «ελπιδοφόρος» τότε Ντέιβιντ Μόγιες, ένας φτασμένος σήμερα προπονητής, σε ένα αρκετά καλό επίπεδο (προπονούσε μέχρι πρόσφατα την Γουέστ Χαμ). Κάθισε 51 αγώνες στον πάγκο της ομάδας του Μάντσεστερ με… απόλυτη αποτυχία. Τον «κάλυψε» για 4 παιχνίδια ο Ράιαν Γκιγκς, έως ότου έφθασε στην αγγλική πόλη ο Λουίς Φαν Χάαλ. Ο έμπειρος προπονητής παρέμεινε στον «κόκκινο πάγκο» για 103 αγώνες, με τον «διάδοχο» του να είναι εξίσου «βαρύ» όνομα. Ειδικά, όταν μιλάμε για τον «Special One». Ο Ζοζέ Μουρίνιο… πέρασε και αυτός από τον πάγκο των 20 φορές πρωταθλητών Αγγλίας, κατακτώντας μάλιστα το Europa League, αλλά μη καταφέρνοντας ούτε ο ίδιος να «μακροημερεύσει», μιας και παρέμεινε για περίπου 2.5 σεζόν και 144 ματς. Τον διαδέχθηκε ο Σόλσκιερ, τον Νορβηγό διαδέχθηκε για 3 ματς ο Κάρικ και για μόλις 29 ο Ράγκνικ, μέχρι να φτάσουμε στα 128 του Έρικ Τεν Χαχ και τα λίγα που ο «πιστός υπηρέτης» Ρουντ Βαν Νίστελροοϊ θα «καλύψει», έως τις 11 του Νοέμβρη.

Κοινή συνισταμένη όλων των παραπάνω προπονητών, πέρα από ελάχιστες- μικρές για το μέγεθος του συλλόγου επιτυχίες που πέτυχαν κάποιοι εξ’ αυτών, ήταν το γεγονός ότι δεν «άφησαν το στίγμα» τους, μη καταφέρνοντας να οδηγήσουν τους «κόκκινους διαβόλους» στην κορυφή (ούτε καν κοντά σε αυτή) του αγγλικού πρωταθλήματος, μην έχοντας ταυτόχρονα καλές παρουσίες στο Champions League, ενώ σε προηγούμενες ή επόμενες ομάδες που προπόνησαν, κατόρθωναν συχνά «μεγάλα πράγματα».

11 χρόνια και μερικοί μήνες πέρασαν από την προπονητική «συνταξιοδότηση» του Σερ Άλεξ, με τον Ρούμπεν Αμορίμ να θέλει να γίνει αυτός που επιτέλους θα αλλάξει την Γιουνάιτεντ και δεν θα αλλάξει η Γιουνάιτεντ αυτόν, όπως δηλαδή συνέβη και με τους προκατόχους του.