Η ψευδαίσθηση της συγκυρίας

Το ποδόσφαιρο έχει ξεφύγει σε όλα τα επίπεδα πλέον. Κι όμως, στην Ελλάδα, η συγκυρία μπορεί να θεωρηθεί και επιτυχία. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας. 

Έλεγα εδώ και καιρό στις εκπομπές που συμμετέχω, πως οποιαδήποτε κρίση κι αν γίνει από όλα τα κλαμπ της χώρας, αυτή δεν πρέπει να επηρεαστεί σε κανέναν βαθμό από την βαθμολογική κατάληξη. Το ζητούμενο που σε αφορά για να μελετήσεις σωστά το αν είσαι σε σωστό δρόμο ή όχι, είναι η ανάλυση του ποδοσφαίρου που έπαιξες, αν αυτό εξελίχθηκε, αν αυτό σου αρκεί για να έχεις συνέχεια.

Πέρυσι τέτοιο καιρό, ο ΠΑΟΚ ήταν πρωταθλητής. Κάτι που είχε πολύ σασπένς, απόλυτο ποδοσφαιρικό θράσος και βέβαια ικανότητα. Όμως ήταν νικητής κυριολεκτικά στο νήμα.

Η πρωτιά τον οδήγησε σε λάθος αποφάσεις. Δεν είδε ποτέ το γεγονός πως στέφθηκε πρωταθλητής στο νήμα και ο ανταγωνισμός θα έβγαζε αντίδραση. Οι συμπεριφορές όλων, είχαν μία αύρα αδειάσματος από την επιτυχία. Τα στραπάτσα στον σχεδιασμό αλλά και στη διαχείριση της σεζόν, ήταν πολλά. Η ψευδαίσθηση της συγκυρίας, τον οδήγησε σε λάθος δρόμο.

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Βιτόρια ήταν υπ ατμόν στον Παναθηναϊκό. Σήμερα, μάλλον συνεχίζει. Και αυτό γιατί καπάρωσε τη 2η θέση με τη νίκη απέναντι στην ΑΕΚ που μετρά έξι σερί ήττες στο πρωτάθλημα.

Αν το δούμε με κυνισμό, ο Παναθηναϊκός ουδέποτε έπαιξε αξιόλογο ποδόσφαιρο. Και ο πλέον κρίσιμος παίκτης του, ο Ουναϊ, κατά 90% δεν πρόκειται να συνεχίσει στο Τριφύλλι. Πως ακριβώς κρίνεται ο Βιτόρια και γιατί; Τι ακριβώς έδειξε για να συνεχίσει;

Στην Ελλάδα, η σοβαρή ανάλυση ουσιαστικά δεν γίνεται. Στον ΠΑΟΚ για παράδειγμα που είναι εδώ στη γειτονιά μας, η κουβέντα είναι ακόμη στο ποιους θέλει ο προπονητής. Ο οποίος αποδεδειγμένα δεν διαλέγει συνήθως σωστά. Η ερώτηση του κλαμπ προς αυτόν, θα έπρεπε να είναι το τι θέλει και όχι τον ποιον.

Η δουλειά του Ράζβαν Λουτσέσκου, είναι τόσο σύνθετη και δύσκολη, που ο έλεγχος των παικτών που θα έρθουν από τον ίδιο, τον βγάζει εκτός συνηθειών. Δεν είναι δουλειά του. Μόνο τα χαρακτηριστικά πρέπει να ζητάει και από εκεί και πέρα το κλαμπ να αποφασίζει.

Στον Παναθηναϊκό αγόρασαν δύο παίκτες με μεγάλα ποσά, που παίζουν ακριβώς στους ίδιους χώρους. Οι μεταγραφικές τους αναζητήσεις περιορίζονται σε πρώην του ΠΑΟΚ ενώ είναι φοβικοί με τις πωλήσεις.

Στην ΑΕΚ, πίστεψαν πως αν πληρώσουν μεγάλα συμβόλαια σε βετεράνους σταρ, θα έρθει αυτομάτως η δικαίωση. Δεν βρέθηκε ένας να πει στον νέο στο ποδόσφαιρο Μάριο Ηλιόπουλο, πως η τάση στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι παραγωγικές ηλικίες και εντάσεις.

Και μη νομίζετε πως ο Ολυμπιακός τα έκανε όλα καλά. Απλά είχε στον πάγκο του έναν προπονητή, που τιθάσευσε την λογική Μαρινάκη, έχοντας τις δάφνες της κατάκτησης του Κόνφερενς Λιγκ πέρυσι. Δύσκολα θα επικρατούσε η λογική του Μεντιλίμπαρ σε μία διαφορετική συγκυρία.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο σε επίπεδο συλλόγων, έχει πολύ δουλειά μπροστά του. Μπορεί να έχει γίνει πιο ανταγωνιστικό γιατί υπάρχουν τέσσερις οικονομικοί κολοσσοί που διαχειρίζονται τους μεγάλους, μπορεί να έχουν βελτιωθεί οι μικρότεροι λόγω αύξησης εσόδων, αλλά για να πούμε πως κοιτάζουμε στα μάτια την σημερινή αγορά, πρέπει να αλλάξουν πολλά.

Σήμερα, κερδίζει ακόμα η ψευδαίσθηση που δημιουργεί μία συγκυρία, τις περισσότερες φορές για κακό και μόνο στον Ολυμπιακό για καλό. Για αυτό άλλωστε, κατέκτησε και το πρωτάθλημα.